Δημόσιος κίνδυνος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημόσιος κίνδυνος
(Public Enemies)
Κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΜάικλ Μαν
ΠαραγωγήΜάικλ Μαν και Κέβιν Μίσερ
ΣενάριοΡόναν Μπένετ, Αν Μπάιντερμαν και Μάικλ Μαν
ΠρωταγωνιστέςΤζόνι Ντεπ[1], Κρίστιαν Μπέιλ[1], Μαριόν Κοτιγιάρ[1], Τζέισον Κλαρκ[1], Τσάνινγκ Τέιτουμ[1], Μπίλι Κράνταπ[1], Στίβεν Λανγκ[1], Λίλι Σομπιέσκι[1], Ντέιβιντ Γουένχαμ[1], Τζιοβάνι Ριμπίζι[1], Λίλι Τέιλορ[1], Σον Χατόσι[1], Έμιλι ντε Ράβιν[1], Στίβεν Ντορφ[1], Τζον Ορτίζ[1], Στίβεν Γκράχαμ[1], Μπράνκα Κάτιτς[1], Κάρεϊ Μάλιγκαν[1], Κέισι Σιεμάσκο[1], Ματ Κρέιβεν[1], Κρίστιαν Στολτ[1], Σπένσερ Γκάρετ, Πίτερ Γκέρετι[1], Μπιλ Καμπ, Τζέιμς Ρούσο[1], Ρόρι Κοκρέιν[1], Σάνιν Λι, Ντομινίκ Λομπαρντότζι[1], Ντέιβιντ Γουαρσόφσκι[1], Τζόελ Φράι[1], Ρίτσαρντ Σορτ, Τζον Μάικλ Μπόλγκερ, Ντον Φράι και Τσάντλερ Ουίλιαμς
ΜουσικήΈλλιοτ Γκόλντενθαλ
ΦωτογραφίαΝτάντε Σπινότι
ΜοντάζPaul Rubell
ΕνδυματολόγοςColleen Atwood
Εταιρεία παραγωγήςRelativity Media, TriBeCa Productions και Misher Films
ΔιανομήUIP-Dunafilm[2] και Netflix
Πρώτη προβολή19 Ιουνίου 2009 (2009-06-19) (Σικάγο)
Κυκλοφορία 1 Ιουλίου 2009 (2009-07-01)
Διάρκεια140 λεπτά
ΠροέλευσηΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΓλώσσαΑγγλικά
Προϋπολογισμός80–100 εκατ δολ.[3][4]
Ακαθάριστα έσοδα214.1 εκατ δολ.[4]
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Δημόσιος κίνδυνος (αγγλικά: Public Enemies‎‎) είναι βιογραφική αστυνομική δραματική ταινία Αμερικανικής παραγωγής του 2009 σε σκηνοθεσία Μάικλ Μαν και σενάριο του ίδιου, το οποίο συνέγραψε μαζί με τον Ρόναν Μπένετ και την Αν Μπάιντερμαν, βασισμένο στο βιβλίο του Μπράιαν Μπάροου του 2004 "Public Enemies: America's Greatest Crime Wave and the Birth of the FBI, 1933–34". Πρωταγωνιστούν οι Τζόνι Ντεπ, Κρίστιαν Μπέιλ, Μαριόν Κοτιγιάρ, Μπίλι Κρούντουπ, Στίβεν Ντορφ και Στίβεν Λανγκ.

Η υπόθεση διαδραματίζεται κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης και εξιστορεί τα τελευταία χρόνια του διαβόητου ληστή τραπεζών Τζον Ντίλιντζερ (Ντεπ), καθώς καταδιώκεται από τον πράκτορα του FBI, Μέλβιν Πάρβις (Μπέιλ), την σχέση του Ντίλινγκερ με την Μπίλι Φρετσέτ (Κοτιγιάρ), καθώς και την αναζήτηση του Πάρβις για τους συνεργάτες του Ντίλιντζερ.

Ο Μπάροου αρχικά σκόπευε να κάνει μια τηλεοπτική μίνι σειρά για το κύμα εγκληματικότητας της εποχής της μεγάλης ύφεσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για αυτό το θέμα. Ο Μαν ανέπτυξε το έργο και μερικές σκηνές γυρίστηκαν σε τοποθεσίες όπου έλαβαν χώρα τα γεγονότα, αν και η ταινία δεν είναι απόλυτα ιστορικά ακριβής. Κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες την 1η Ιουλίου 2009 και έλαβε γενικά θετικές κριτικές και απέφερε στο box office 214 εκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως.

Πλοκή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1933, ο Τζον Ντίλιντζερ φυλακίζεται στο κρατικό σωφρονιστικό ίδρυμα της Ιντιάνα, όπου και λίγο αργότερα παίρνει μέρος σε μια ομαδική απόδραση. Κατά τη διάρκεια όπμως της συμπλοκής, ο μέντοράς του Γουόλτερ πυροβολείται και σκοτώνεται από τους δεσμοφύλακες. Ο Ντίλιντζερ και η παρέα κατευθύνονται σε μια κοντινή φάρμα, όπου αλλάζουν ρούχα και τρώνε πριν φτάσουν σε ένα ασφαλές σπίτι στην ανατολική πλευρά του Σικάγου.

Μετά τη δολοφονία του Τσαρλς Φλόιντ, ο πράκτορας του FBI Μέλβιν Πάρβις προάγεται από τον Τζέι Έντγκαρ Χούβερ για να ηγηθεί της καταδίωξης του Ντίλιντζερ. Ο Πάρβις συμμερίζεται την πεποίθηση του Χούβερ για τη χρήση σύγχρονων μεθόδων για την καταπολέμηση του εγκλήματος, που κυμαίνονται από την καταλογογράφηση δακτυλικών αποτυπωμάτων έως την παρακολούθηση τηλεφωνικών γραμμών. Ανάμεσα σε μια σειρά από ληστείες τραπεζών, ο Ντίλιντζερ συναντά τη Μπίλι Φρετσέτ σε ένα εστιατόριο και την εντυπωσιάζει αγοράζοντας της ένα γούνινο παλτό. Η Φρετσέτ ερωτεύεται τον Ντίλινγκερ ακόμα και όταν αυτός της αποκαλύπτει την ταυτότητά του και οι δυο τους γίνονται αχώριστοι.

Ο Πάρβις ηγείται μιας αποτυχημένης ενέδρας σε ένα ξενοδοχείο όπου πιστεύει ότι ο Ντίλιντζερ μένει και ένας πράκτορας του FBI σκοτώνεται από τον Μπέιμπ Φέις Νέλσον, ο οποίος δραπετεύει με τον Τόμι Κάρολ. Ο Πάρβις ζητά από τον Χούβερ επιπλέον, έμπειρους πράκτορες για να αντιμετωπίσουν τους σκληρούς δολοφόνους. Σε απάντηση, ο αξιωματικός των πληροφοριών Τσαρλς Γουίνστεντ, με στρατιωτικό υπόβαθρο, φτάνει για να βοηθήσει τον Πάρβις. Η αστυνομία συλλαμβάνει τον Ντίλιντζερ και τη συμμορία του στο Τουσόν της Αριζόνα, καθώς ξέσπασε φωτιά στο ξενοδοχείο όπου διαμένουν. Ο Ντίλιντζερ εκδίδεται στην Ιντιάνα, όπου ο σερίφης Λίλιαν Χόλεϊ τον κλείνει στη φυλακή της κομητείας Λέικ στο Κράουν Πόιντ. Ο Ντίλιντζερ και άλλοι κρατούμενοι χρησιμοποιούν ένα ψεύτικο όπλο για να δραπετεύσουν. Στη συνέχεια αντιλαμβάνεται ότι δεν μπορεί να δει τη Φρετσέτ, η οποία βρίσκεται υπό αυστηρή αστυνομική παρακολούθηση. Ο Ντίλιντζερ μαθαίνει ότι οι συνεργάτες του Φρανκ Νίτι δεν είναι πρόθυμοι να τον βοηθήσουν επειδή τα εγκλήματά του παρακινούν το FBI να διώξει το διαπολιτειακό οργανωμένο έγκλημα, το οποίο θέτει σε κίνδυνο την παράνομη επιχείρηση στοιχημάτων του Νίτι. Αυτό διακόπτει τις σχέσεις του Ντίλιντζερ με την μαφία του Σικάγου, ωθώντας τον να ψάξει αλλού για λεφτά.

Ο Κάρολ προτρέπει έναν απελπισμένο Ντίλινγκερ να ληστέψουν 800.000 δολάρια από μια τράπεζα στο Σιού Φολς με τον Μπέιμπι Φέις Νέλσον. Κατά τη διαφυγή τους, τόσο ο Ντίλινγκερ όσο και ο Κάρολ πυροβολούνται και η ομάδα αναγκάζεται να αφήσει πίσω τον Κάρολ. Αποσύρονται στο Λιτλ Μποεμία Λοντζ στο Μανιτόγουις Γουότερς του Ουισκόνσιν και συνειδητοποιούν ότι η λεία τους (46.000 δολάρια) είναι σημαντικά μικρότερη. Ο Ντίλιντζερ ελπίζει ότι μπορεί να απελευθερώσει την υπόλοιπη συμμορία του από τη φυλακή, συμπεριλαμβανομένων των Πιερπόντ και Μάκλεϊ, αλλά ο Χάμιλτον τον πείθει ότι αυτό είναι απίθανο. Ο Ντίλιντζερ εν τω μεταξύ λαχταρά να δει ξανά τη Φρετσέτ.

Ο Πάρβις και οι άνδρες του συλλαμβάνουν τον Κάρολ και τον βασανίζουν για να μάθουν την τοποθεσία της συμμορίας. Ο Πάρβις οργανώνει μια ενέδρα στη Λιτλ Μποεμία. Ο Ντίλιντζερ και ο Χάμιλτον δραπετεύουν χωριστά από την υπόλοιπη συμμορία. Οι πράκτορες Γουίνστεντ και Χερτ καταδιώκουν τον Ντίλιντζερ και τον Χάμιλτον μέσα στο δάσος, όπου εμπλέκονται σε ανταλλαγή πυρών που αφήνουν τον Χάμιλτον θανάσιμα τραυματισμένο. Προσπαθώντας να δραπετεύσουν, ο Νέλσον, ο Σος και ο Βαν Μέτερ κλέβουν ένα αυτοκίνητο του FBI, σκοτώνοντας στη συμπλοκή που ακολουθεί τον συνεργάτη του Πάρβις, Κάρτερ Μπάουμ. Μετά από μια καταδίωξη με αυτοκίνητο, ο Πάρβις και οι άντρες του σκοτώνουν τον Νέλσον και την υπόλοιπη συμμορία. Αργότερα, ο Χάμιλτον πεθαίνει από τα τραύματά του αφού νωρίτερα προειδοποίησε τον Ντίλιντζερ ότι πρέπει να αφήσει τη Φρετσέτ να φύγει.

Ο Ντίλιντζερ συναντά τη Φρετσέτ, λέγοντάς της ότι σχεδιάζει να διαπράξει μια ακόμη ληστεία που θα τους εξασφαλίσει αρκετά για να δραπετεύσουν μαζί. Όταν ο Ντίλιντζερ την αφήνει σε μια ταβέρνα που πιστεύει ότι είναι ασφαλής. Η Μπίλι όμως συλλαμβάνεται και ξυλοκοπείται άσχημα επειδή αρνήθηκε να αποκαλύψει που βρίσκεται ο Ντίλιντζερ. Ο Πάρβις τελικά επεμβαίνει για να σταματήσει την καταχρηστική και βίαιη ανάκριση της Φρετσέτ. Ο Ντίλιντζερ συμφωνεί να συμμετάσχει σε μια ληστεία τρένου με τον Άλβιν Κάρπις και τη συμμορία Μπάρκερ, με σκοπό να διαφύγουν από τη χώρα την επόμενη μέρα. Λαμβάνει ένα σημείωμα από τη Φρετσέτ μέσω του δικηγόρου της, Λούι Πικέ, που της δίνει εντολή να μην την βγάλει από τη φυλακή καθώς θα αποφυλακιστεί σε δύο χρόνια.

Ο Πάρβις ζητά τη βοήθεια της Αννα Σαγκ, μιας πόρνης και από τις γνωστές της Ντίλιντζερ, απειλώντας την με απέλαση στη Ρουμανία, εκτός και αν συνεργαστεί για να στήσει μια παγίδα στον Ντίλιντζερ. Η Σαγκ και ο Ντίλινγκερ βγαίνουν για να δούνε μια θεατρική παράσταση, αλλά όταν βγαίνουν από το θέατρο, έρχονται αντιμέτωποι με τον Πάρβις και άλλους πράκτορες που τους περίμεναν έξω. Ο Ντίλιντζερ προσπαθεί να διαφύγει, αλλά πυροβολείται πριν προλάβει να τραβήξει το όπλο του. Ο Γουίνστεντ γονατίζει πάνω σε έναν ετοιμοθάνατο Ντίλιντζερ, προσπαθώντας να ακούσει τα τελευταία του λόγια. Ο Πάρβις πηγαίνει να ενημερώσει τον Χούβερ για το θάνατο του Ντίλιντζερ καθώς οι περαστικοί αρχίζουν να συνωστίζονται στο σημείο της δολοφονίας.

Ο Γουίνστεντ συναντά τη Φρετσέτ στη φυλακή, η οποία έχει ήδη ενημερωθεί για τον θάνατο του ΝΝτίλιντζερ. Ο Γουίνστεντ της μεταφέρει τα τελευταία λόγια του Ντίλιντζερ: Πες στην Μπίλι για μένα, «Αντίο μαύρο πουλάκι». Η Φρετσέτ αρχίζει να κλαίει καθώς ο Γουίνστεντ φεύγει.

Διανομή ρόλων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Τζόνι Ντεπ ως Τζον Ντίλιντζερ, ενός διαβόητου και χαρισματικού ληστή τραπεζών τον οποίο το FBI ανακήρυξε ως «Δημόσιο Εχθρό Νο. 1».
  • Κρίστιαν Μπέιλ ως ειδικός πράκτορας του FBI Μέλβιν Πάρβις.
  • Μαριόν Κοτιγιάρ ως Μπίλι Φρετσέτ
  • Μπίλι Κρούντουπ ως Τζέι Έντγκαρ Χούβερ
  • Στίβεν Ντορφ ως Χόμερ Βαν Μέτερ, ένας από τους συνεργάτες του Ντίλιντζερ και επίσης ληστής τραπεζών.
  • Στίβεν Λανγκ ως πράκτορας του FBI Τσαρλς Γουίνστεντ, ένας από τους άνδρες που πυροβόλησαν τον Ντίλιντζερ.
  • Στίβεν Γκράχαμ ως Τζορτζ "Μπέιμπ Φέις" Νέλσον
  • Τζέισον Κλαρκ ως Τζον "Ρεντ" Χάμιλτον
  • Ντέιβιντ Γουένχαμ ως Χάρι Πίρποντ
  • Σπένσερ Γκάρετ ως Τόμι Κάρολ
  • Κρίστιαν Στολτ ως Τσαρλς Μάκλεϊ
  • Τζοβάνι Ριμπίσι ως Άλβις Κάρπις
  • Μπιλι Καμπ ως Φρανκ Νίτι
  • Τσάντλερ Ουίλιαμς ως Αναπληρωτής Διευθυντής του FBI, Κλάιντ Τόλσον
  • Ρόρι Κόχραν ως πράκτορας του FBI Κάρτερ Μπάουμ
  • Ρίτσαρντ Σορτ ως πράκτορας του FBI Σαμ Κόλεϊ

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μουσική[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Έλιοτ Γκόλντενταλ συνέθεσε την παρτιτούρα της ταινίας. Πριν ο Γκόλντενταλ γράψει οποιαδήποτε μουσική, αυτός και ο Μαν «κοσκίνισαν πολλούς τόνους αμερικανικού μπλουζ», καθώς ο σκηνοθέτης είχε μιλήσει για τη μουσική της Μπίλι Χόλιντεϊ από την αρχή. Ο Γκόλντενταλ είπε: "Η δουλειά μου ήταν κυρίως η σύνθεση δραματικής μουσικής που δεν έπρεπε απαραίτητα να ακούγεται σαν να προέρχεται από το 1931 ή το 1933. Θα μπορούσε να είναι διαχρονική". Ο Γκόλντενταλ ο οποίος είχε συνεργαστεί ξανά στο παρελθόν με τον Μαν στην "Ένταση" (1995), ανεφέρε για τον Μαν πως "δεν του αρέσουν οι πολλές ανατροπές στη δομή της μουσικής. Πραγματικά ανταποκρίνεται σε πράγματα που εξελίσσονται πολύ, πολύ αργά. Θέλει μουσική που οι εικόνες, οι επεξεργασίες, οι διάλογοι να μπορούν να επιπλέουν από πάνω."[5]

Κυκλοφορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα απόσπασμα από την ταινία προβλήθηκε στο τέλος της 81ης τελετής των βραβείων Όσκαρ, με το πρώτο τρέιλερ να κυκλοφόρησε λίγο μετά στις 5 Μαρτίου 2009. Η ταινία έκανε την παγκόσμια πρεμιέρα της στο Σικάγο στις 19 Ιουνίου 2009 [6] και προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λος Άντζελες στις 23 Ιουνίου 2009.[7] Η ταινία κυκλοφόρησε ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες την 1η Ιουλίου.

Οικιακά μέσα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο "Δημόσιος κίνδυνος" κυκλοφόρησε σε DVD και Blu-ray Disc στις Ηνωμένες Πολιτείες στις 8 Δεκεμβρίου 2009. Η ειδική έκδοση με δύο δίσκους περιλαμβάνει ένα κομμάτι σχολιασμού από τον σκηνοθέτη και αφηγήσεις σχετικά με τη δημιουργία της ταινίας και τις ιστορικές προσωπικότητες που απεικονίζονται στην ταινία.[8][9]

Υποδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Box office[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο "Δημόσιος κίνδυνος" άνοιξε στο νούμερο #3 πίσω από τις ταινίες "Transformers: Revenge of the Fallen" και "Ice Age: Dawn of the Dinosaurs" με $25,3 εκατομμύρια στο box office. Το επόμενο Σαββατοκύριακο είχε πτώση στα έσοδα 45,5% με 13,8 εκατομμύρια δολάρια για ένα τρέχον σύνολο 66,2 εκατομμύρια δολάρια. Τα επόμενα τρία Σαββατοκύριακα η ταινία σημείωσε πτώση 46% ή και λιγότερο.[10] Συνέχισε με εισπράξεις 97,1 εκατομμυρίων δολαρίων στην εγχώρια αγορά με παγκόσμια ακαθάριστα έσοδα 214,1 εκατομμυρίων δολαρίων, έναντι προϋπολογισμού παραγωγής 100 εκατομμυρίων δολαρίων.[11]

Κριτικές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Ντεπ στην πρεμιέρα της ταινίας στο Παρίσι.

Ο Ρομπ Τζέιμς από την Total Film έδωσε στην ταινία 4/5 αστέρια, δηλώνοντας: "Αυτό το θρίλερ εγκλήματος με τους σούπερ σταρ εμφανίζεται ως κάτι εκπληκτικό, συναρπαστικό και τεχνικά εκθαμβωτικό". [12] Οι περισσότεροι κριτικοί που σχολίαζαν την ταινία επαίνεσαν μεμονωμένες ερμηνείες, ειδικά του Ντεπ ως Ντίλιντζερ. Ο Ρότζερ Ίμπερτ, ο οποίος της έδωσε 3,5/4 αστέρια, δήλωσε: "Αυτή η ερμηνεία του Τζόνι Ντεπ είναι το κάτι άλλο. Για μια ακόμα φορά, ένας ηθοποιός που υποδύεται έναν γκάνγκστερ δεν φαίνεται να βασίζει την ερμηνεία του σε ταινίες που έχει δει. Υποδύεται τον Ντίλινγκερ ως γεγονός".[13]Η ερμηνεία του Μπίλι Κρούντουπ εγκωμιάστηκε επίσης, με την απόδοσή του να περιγράφεται ως "αφοπλιστικά καλή" από τον Τοντ Μακάρθι του περιοδικού Variety.[7]

Ο "Δημόσιος κίνδυνος" έχει περιγραφεί ως μια νεο-νουάρ ταινία από ορισμένους συγγραφείς. [14] Ο Κιθ Ούλιχ του Time Out ανακήρυξε την ταινία την έβδομη καλύτερη ταινία του 2009. [15]

Ο ιστότοπος συλλογής κριτικών Rotten Tomatoes, δίνει βαθμολογία θετικής έγκρισης 68% βασισμένες σε 277 κριτικές με μέσο όρο 6.38/10. Η κριτική συναίνεση του ιστότοπου αναφέρει: "Το τελευταίο του Μάικλ Μαν είναι μια ικανή και τεχνικά εντυπωσιακή ταινία γκάνγκστερ με χαρισματικές πρωταγωνιστικές ερμηνείες, αλλά ορισμένοι μπορεί να βρουν ότι η ταινία δεν έχει πραγματικά συναρπαστικό δράμα". [16] Στο Metacritic στην ταινία αποδίδεται μέσος όρος βαθμολογίας 70 στα 100, με βάση 35 κριτικές, υποδεικνύοντας "γενικά ευνοϊκές κριτικές". [17] Το κοινό που συμμετείχε σε δημοσκόπηση από το CinemaScore έδωσε στην ταινία ένα μέσο βαθμό "Β" σε μια κλίμακα Α+ έως F.[18]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,00 1,01 1,02 1,03 1,04 1,05 1,06 1,07 1,08 1,09 1,10 1,11 1,12 1,13 1,14 1,15 1,16 1,17 1,18 1,19 1,20 1,21 1,22 1,23 1,24 1,25 1,26 (Τσεχικά) Česko-Slovenská filmová databáze. 2001.
  2. ↑ nmhh.hu/dokumentum/158984/2009_filmbemutatok_osszes.xls.
  3. ↑ Kirk Honeycutt (24 Ιουνίου 2009). «"Public Enemies" a missed opportunity». Reuters. Ανακτήθηκε στις 1 Ιουνίου 2020. 
  4. ↑ 4,0 4,1 «Public Enemies (2009)». Box Office Mojo. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2010. 
  5. ↑ Fusilli, Jim (July 4, 2009). «"Public Enemies" Composer Elliot Goldenthal on Working With Michael Mann, Defining Dillinger». Wall Street Journal. https://blogs.wsj.com/speakeasy/2009/07/04/public-enemies-composer-elliot-goldenthal/. Ανακτήθηκε στις July 19, 2010. 
  6. ↑ «Public Enemies Premiere». Chicago Business. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Ιουνίου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Απριλίου 2009. 
  7. ↑ 7,0 7,1 McCarthy, Todd (2009-06-24). «Public Enemies Review – Read Variety's Analysis Of The Movie Public Enemies». Variety.com. https://www.variety.com/review/VE1117940559.html. Ανακτήθηκε στις 2010-04-02. 
  8. ↑ Monfette, Christopher (2 Δεκεμβρίου 2009). «Public Enemies DVD Review». IGN. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2010. 
  9. ↑ Krauss, David (11 Δεκεμβρίου 2009). «Blu-ray Review: Public Enemies: Special Edition». High-Def Digest. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2009. 
  10. ↑ «Public Enemies – Box Office Data, Movie News, Cast Information». The Numbers. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2010. 
  11. ↑ «Worldwide Box Office Grosses». Boxofficeguru.com. 28 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2010. 
  12. ↑ «Public Enemies Movie Review». Total Film. Future Publishing. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2009. 
  13. ↑ Rorger Ebert. «Public Enemies». Chicago Sun Times. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2010-04-14. https://web.archive.org/web/20100414001931/http://rogerebert.suntimes.com/apps/pbcs.dll/article?AID=%2F20090629%2FREVIEWS%2F906299997. Ανακτήθηκε στις 2010-04-02. 
  14. ↑ Spicer, Andrew (2010). Historical Dictionary of Film Noir. Lanham, MD: Scarecrow Press. σελ. 434. ISBN 978-0-8108-5960-9. 
  15. ↑ «Best (and Worst) of 2010». Time Out New York. 18 December 2009. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-06-22. https://web.archive.org/web/20200622160236/https://www.timeout.com/newyork/film/the-best-and-worst-of-2009. Ανακτήθηκε στις 21 June 2020. 
  16. ↑ «Public Enemies». Rotten Tomatoes. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2014. 
  17. ↑ «Public Enemies reviews». Metacritic. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Μαΐου 2021. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2010. 
  18. ↑ «Find CinemaScore» (Type "Public Enemies" in the search box). CinemaScore. Ανακτήθηκε στις 30 Μαΐου 2020. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημόσιος_κίνδυνος&oldid=10378715"