Δημήτριος Γουδής
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
- Για τον εκπαιδευτικό και συγγραφέα, δείτε Δημήτριος Ν. Γουδής.
| Δημήτριος Γουδής | |
|---|---|
 Φωτογραφία του Δημήτριου Γουδή από το περιοδικό Ημερολόγιο Σκόκου του 1892 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1821 |
| Θάνατος | 1891 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Σπετσών) |
Ο Δημήτριος Γουδής (περ. 1821 - 1891) ήταν Έλληνας από τις Σπέτσες, επιχειρηματίας, ναυτιλιακός και πολιτικός του 19ου αιώνα που είχε εκλεγεί βουλευτής.
Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η καταγωγή του ήταν από τις Σπέτσες. Αφού τέλειωσε το σχολείο ασχολήθηκε μικρός ακόμα με την ναυτιλία και έγινε πλοίαρχος ενός ιδιόκτητου ιστιοφόρου πλοίου του πατέρα του. Διακρίθηκε από νωρίς για την τόλμη, την ανδρεία και τη σύνεση του. Απόκτησε μικρή αλλά δική του περιουσία και επιδόθηκε στο εμπόριο σιτηρών. Εγκαταστάθηκε για πολλά χρόνια στην Νεάπολη της Ιταλίας. Ίδρυσε εταιρία ατμοπλοΐας. Αγόρασε το ατμόπλοιο «Σπέτσες» και κατασκεύασε τα ατμόπλοια «Ελλάς», «Κρήτη», «Ναύπλιο», «Μίνα» και «Πελοπόννησος». Αν και αρχικά η ακτοπλοΐα της Σύρου ήταν ασυναγώνιστη, ο Γουδής κατόρθωσε γρήγορα να ωφεληθεί και να εξασφαλίσει την εταιρεία του, αναβαθμίζοντας την θαλάσσια συγκοινωνία, το εμπόριο, την βιομηχανία και να ανακουφίσει τον πληθυσμό της χώρας. Το 1889, όντας άρρωστος, παρήγγειλε στον Λάζαρο Σώχο την προτομή του, η οποία αναφέρεται στο δελτίον της Εστίας, 42/21.10.1890 και σε ανέκδοτη επιστολή του Λάζαρου Σώχου της 9/17.6.1894.
Εκλέχθηκε επανειλημμένα βουλευτής (Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 1887 και άλλες). Απεβίωσε στις 17 Αυγούστου 1891 από ανίατη αρρώστια σε ηλικία εβδομήντα περίπου χρονών.
Το αρχοντικό του το οποίο πρωτοχτίστηκε μέσα στο διάστημα 1840-70 κοντά στη Ντάπια, τελικά ενσωματώθηκε στο Ξενοδοχείο Ποσειδώνιο όταν αυτό κατασκευάστηκε στο διάστημα 1911-1914 και πλέον αποτελεί το δυτικό του τμήμα (ξεχωρίζει λόγω της ασυμετρίας του).
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Κωνσταντίνος Σκόκος (1892). Ημερολόγιον Σκόκου. Εν Αθήναις: Εκ του Τυπογραφείου των Καταστημάτων Ανέστη Κωνσταντινίδου. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 5 Απριλίου 2010.
 |
Αυτό το λήμμα σχετικά με ένα/μία Έλληνα/ίδα πολιτικό χρειάζεται επέκταση. Μπορείτε να βοηθήσετε την Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το. |