Δημήτριος Γιαννακόπουλος (ΕΔΕΣ)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Δημήτριος Γιαννακόπουλος
Γενικές πληροφορίες
Θάνατος4  Νοεμβρίου 1943
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Πληροφορίες ασχολίας

Ο Δημήτριος ή Μήτσος Γιαννακόπουλος (... - 4 Νοεμβρίου 1943[1]) ήταν Έλληνας δικηγόρος, στέλεχος του ΕΔΕΣ Αθηνών. Ήταν υπέρμαχος της συνεργασίας με το ΕΑΜ. Δολοφονήθηκε για τη δράση του στις 4 Νοεμβρίου 1943.

Νεανικά Χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μεγάλωσε σε χωριό στη περιοχή των Καλαβρύτων. Σπούδαζε ενώ παράλληλα εργαζόταν ως εφημεριδοπώλης[2].

Κατοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στην Κατοχή ο Δημήτριος Γιαννακόπουλος ήταν εκδότης της εφημερίδας Νέα Ζωή και διευθυντής της εφημερίδας Δημοκρατική Σημαία που κυκλοφορούσαν τότε παράνομα[3]. Τον καιρό των συγκρούσεων του ΕΔΕΣ με το ΕΑΜ ήταν υπέρμαχος της συνεργασίας και όχι της περαιτέρω ρήξης. Αντιτάχθηκε σφοδρά στον δοσιλογικό ΕΔΕΣ Αθηνών που συνεργαζόταν με την Κυβέρνηση και την συμμετοχή του στα τάγματα ασφαλείας.

ΕΔΕΣ Αθήνας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο ΕΔΕΣ Αθηνών είχε διασπαστεί σε δύο πτέρυγες. Η μια συνεργαζόταν πλήρως με τις αρχές Κατοχής και η άλλη επέμενε στην αγωνιστική γραμμή. Ο Γιαννακόπουλος ανήκε στην αγωνιστική πτέρυγα του ΕΔΕΣ. Ο στρατιωτικός ηγέτης του ΕΔΕΣ Ναπολέων Ζέρβας από την Ήπειρο, αλληλογραφεί και με τις δύο πτέρυγες αν και η δοσιλογική πτέρυγα συνεργάζεται με την Ειδική Ασφάλεια και κυκλοφορούν λίστες προγραφών εναντίον του αγωνιστικού ΕΔΕΣ[4].

Το αποτέλεσμα ήταν να δολοφονηθεί για τις πολιτικές του θέσεις από τους συνεργάτες των κατοχικών δυνάμεων. Τον δολοφόνησε απόσπασμα ατόμων που έφεραν τα διακριτικά του ΕΛΑΣ ώστε να μεγαλώσει περισσότερο το χάσμα μεταξύ των δύο οργανώσεων[5]. Η ΟΠΛΑ στην πρώτη προκήρυξη της ανέφερε το γεγονός και κατήγγειλε τους δολοφόνους ενώ υποσχέθηκε εκδίκηση[6]. Μεταξύ άλλων έγιναν πολλαπλές απόπειρες δολοφονίας άλλων στελεχών του αγωνιστικού ΕΔΕΣ όπως του Ελευθέριου Δέπου, Μανώλη Λιτίνα (θα εκτελεστεί από τους Γερμανούς αργότερα). Συνέπεια και αυτών ο αγωνιστικός ΕΔΕΣ Αθηνών τέλη του 1943 θα πάψει να έχει πολιτική υπόσταση[7].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Αλέξανδρος Λ. Ζαούσης, Λέλα Καραγιάννη. Η Μπουμπουλίνα της Κατοχής 1941 - 1944, Ωκεανίδα, Αθήνα 2004, σελ. 142.
  2. Δημοκρατική Σημαία, Αθήνα 26 Νοεμβρίου 1943
  3. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑΝ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΔΙΑΙΡΕΣΗΣ - ΑΥΤΟΘΥΣΙΑΙ, ΣΦΑΛΜΑΤΑ, ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΟΙ ΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ, ΠΡΟΔΟΣΙΑ, ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ ΚΑΙ ΠΡΑΞΕΙΣ - ΥΠΟ ΔΙΟΝ. ΜΠΕΝΕΤΑΤΟΥ - ΕΚΔΟΣΗ «ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΦΩΝΗΣ» - ΑΘΗΝΑ 1947 σελ 57
  4. ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΚΑ τόμος β', Χάγκεν Φλάισερ Το Βήμα βιβλιοθήκη, σελ 23
  5. Διονυσίου Μπενετάτου, η Αντίσταση χωρίς πέπλα, εκδόσεις Δωδώνη 1981 σελ 56
  6. Η πρώτη προκήρυξη της Ο.Π.Λ.Α., Νεόμβριος 1943
  7. ΣΤΕΜΜΑ ΚΑΙ ΣΒΑΣΤΙΚΑ ό.π σελ 25