Δημήτρης Κουρούτας
 |
Αυτό το λήμμα δεν ανήκει σε καμία κατηγορία. Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας μία ή περισσότερες κατηγορίες σε αυτό. Αφαιρέστε αυτό το πρότυπο μόλις προσθέσετε κατηγορίες στη σελίδα. |
 |
Αυτό το λήμμα χρειάζεται μορφοποίηση ώστε να ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές μορφοποίησης της Βικιπαίδειας. |
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Δημήτρης Κουρούτας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1769[1][2] Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 13 Μαρτίου 1833 ή 1833[2] |
| Τόπος ταφής | Αγία Πετρούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός στρατιώτης |
| Περίοδος ακμής | 1787 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατηγός του Πεζικού (Ρωσική Αυτοκρατορία)/πεζικό |
| Πόλεμοι/μάχες | Ναπολεόντειοι Πόλεμοι |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | τάγμα του Αγίου Ανδρέα Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Γ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, 1η τάξη Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι Τάγμα του Λευκού Αετού (Πολωνία) Order of Saint Anna, 1st class with diamonds Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη μετά Αδαμάντων Τάγμα του Αγίου Ιωάννη της Ιερουσαλήμ στη Ρωσική Αυτοκρατορία Τάγμα του Ερυθρού Αετού Kulm Cross Τάγμα του Λεοπόλδου (Αυστρία) Military Order of Max Joseph |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Από το 1826 ο Δημήτρης Κουρούτα είναι παιδικός φίλος και έμπιστος του Μεγάλου Δούκα Kωνσταντίν Παύλοβιτς ο οπίος προοριζόταν για τον ρόλο του κυβερνήτη στην απελευθερωμένη Ελλάδα. Από παιδική ηλικία, όλες οι συναναστροφές του έπρεπε να είναι με Έλληνες. Εκπαιδεύτηκε στο λεγόμενο Σώμα ξένων ομοθρήσκων, στην πραγματικότητα -στο ελληνικό γυμνάσιο. Χάρη στην υποστήριξη του τελευταίου, ο Δημήτρης Κουρούτα έκανε μια εντυπωσιακή καριέρα, ανήλθε στην τάξη του στρατηγού του Πεζικού.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγόταν από ελληνική οικογένεια.
Το 1787 ο Δημήτρης Κουρούτα αφού έλαβε το βαθμό του υπολοχαγού, εγγράφηκε στο Σύνταγμα γρεναδιέρων της Αγίας Πετρούπολης και ήταν αποφασισμένος να συνεχίσει την εκπαίδευση του Μεγάλου Δούκα στα Ελληνικά. Το 1789 ο Δημήτρης Κουρούτα μετατέθηκε οικειοθελώς σε υπηρεσία στο στόλο με τον βαθμό του δόκιμου αξιωματικού του ναυτικού. Συμμετείχε στη μάχη εναντίον των Σουηδών, συμπεριλαμβανομένης της μάχης κοντά στο νησί Γκόγκλαντ, στην οποία έδειξε καλά προσόντα. Κατόπιν ανέλαβε κυβερνήτης στη γαλέρα «Κρόνβερκ», διακριθείς στη μάχη κατά του Σουηδικού στόλου στις 28 Ιουνίου. Το 1794 βρισκόταν στην πρεσβευτική αποστολή του Γκολενίσεφ-Kουτούζοφ στην Κωνσταντινούπολη ως αξιωματικός-μηχανικού. Με την επιστροφή στην πατρίδα του, κυβέρνησε αρχικά τη φρεγάτα "Aβτρόιλ", που ταξίδευε κοντά στις σουηδικές ακτές. Από το 1800 ανέλαβε υπεύθυνος την κατασκευή φάρων και σταθμών σηματοδότησης κατά μήκος των ακτών του Φινλανδικού κόλπου, και έπειτα μέχρι το 1803 διοικούσε μια μοίρα μικρών ιστιοφόρων.
Στις 8 Μαρτίου του 1803 μετατέθηκε στην αυλή του Μεγάλου Δούκα ως τμηματάρχης, και έλαβε τον βαθμό του αντισυνταγματάρχη. Το 1805-1807 συμμετείχε σε πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον των Γάλλων, συγκεκριμένα, το 1805, πολέμησε στο Άουστερλιτς και έλαβε το Παράσημο του Αγίου Βλαδίμηρου 4ου βαθμού για τη μάχη αυτή και το 1806-1807 πολέμησε στη Πρωσία. Στις 20 Ιανουαρίου του 1808 για το θάρρος που επέδειξε στη μάχη του Χέιλσμποργκ, προήχθη στο βαθμό του συνταγματάρχη. Το 1809 του απονεμήθηκε το Παράσημο του Αγίου Γεωργίου 4ου βαθμού. Στις 19 Ιουλίου του 1810, διορίστηκε υπασπιστής του Μεγάλου Δούκα, και από το 1810 ως το 1811, ταυτόχρονα με αυτή τη θέση ανέλαβε επικεφαλής του συντάγματος των Ευγενών
Την εποχή που ξεκίνησε ο Πατριωτικός Πόλεμος το 1812 ήταν αρχηγός του τέταρτου σώματος των αποθεματικών (φρουρών), ο οποίος ήταν μέρος της 1ης Δυτικής Στρατιάς.. Συμμετείχε στη μάχη του Μποροντινό και στη μάχη του Κράσνιι.. Στις 25 Δεκεμβρίου του 1812 παίρνοντας μέρος σε διάφορες μάχες έλαβε το βαθμό του υποστράτηγου. Στην 1813-1814 συμμετείχε στις περισσότερες μάχες της εκστρατείας του ρωσικού στρατού στο Μπάουτσεν, Δρέσδη, Kούλμ, στη λεγόμενη Μάχη των Εθνών της Λειψίας, καθώς και στο πλαίσιο της Φέρ-Σαμπενουάζ. Προηγήθηκε η μάχη της κατάληψης του Παρισιού. Το 1814, έλαβε τόσο Ρωσικά όσο και ξένα παράσημα.
Το 1815, επιστρέφοντας στη Ρωσία, ηγήθηκε της Γενικής Διεύθυνσης στο επιτελείο του Μεγάλου Δούκα Κωνσταντίν Πάβλοβιτς στη Βαρσοβία. Εν συνεχεία έγινε διοικητής των πολωνικών στρατευμάτων, στο ξεχωριστό Σώμα της Λιθουανίας και στο ρωσικό τμήμα των φρουρών. Στις 6 Νοεμβρίου του ίδιου έτους, διατηρώντας αυτή τη θέση, έγινε επίσης διευθυντής του 2ου Σώματος των Ευελπίδων, καθώς και επικεφαλής του συντάγματος των Ευγενών . Στις 24 Σεπτεμβρίου του 1816, προήχθη σε αντιστράτηγο και στις 25 Ιουνίου του 1828, σε στρατηγό του πεζικού..
Στις 22 Αυγούστου του 1826, σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του, του είχε δοθεί ο τίτλος του κόμη της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Το 1829 έλαβε το Παράσημο της Αγίου Ανδρέας. Το 1831, συμμετείχε στην καταστολή της πολωνικής εξέγερσης στη Βάβρ, στο Γκρόχοβ και στο Οστρολένκα. Αφού έλαβε την εντολή να καταδιώξει τον Γκελγκούδα, κατευθύνθηκε με ξεχωριστό σώμα στη Λιθουανία, όπου, ενώθηκε με τις δυνάμεις του στρατηγού –κόμη Σάκεν και του πρίγκιπα Χίλκοφ.Οι ενωμένες δυνάμεις, νίκησαν τους Πολωνούς κοντά στη Βίλνα και τους εκτόπισαν στη Πρωσία. Για συμμετοχή στην καταστολή της εξέγερσης στις 25 Ιουνίου του 1831, του απονεμήθηκε ο βαθμός του Στρατηγού. Στις 7 Αυγούστου του 1831 έλαβε το Παράσημο του Αγίου Γεωργίου 3ου βαθμού, σε ένδειξη αναγνώρισης της προσφοράς του και του θάρρους που υπέδειξε στην καταστολή της εξέγερσης των Πολωνών επαναστατών.
Στις 11 Ιουνίου 1832 έγινε μέλος του Στρατιωτικού Συμβουλίου. Πέθανε το 1833. Ενταφιάστηκε στην τοποθεσία Στρέλνα στο νεκροταφείο της Εκκλησίας Μεταμόρφωση του Σωτήρος.
Οι δραστηριότητες, οι προσωπικές ιδιότητες και ο βαθμός επιρροής του Δημήτρη Kουρούτα στο Μεγάλο Δούκα Κωνσταντίν Παύλοβιτσ από διάφορους συγχρόνους μελετητές και ιστορικούς αξιολογήθηκαν διαφορετικά.