Μετάβαση στο περιεχόμενο

Δελτία ταυτότητας στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο και την Ελβετία

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Τα δελτία ταυτότητας είναι έγγραφα ταυτότητας που εκδίδονται στους πολίτες των περισσότερων κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ενωση και του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου (ΕΟΧ), με εξαίρεση τη Δανία[1] και την Ιρλανδία (που ωστόσο εκδίδει ισοδύναμη "κάρτα διαβατηρίου").[2] Στις 2 Αυγούστου 2021, εκδόθηκε ο Κανονισμός (ΕΕ) 2019/1157 για την εναρμόνιση των κανόνων έκδοσης των δελτίων ταυτότητας στα κράτη-μέλη της ΕΕ, καθώς και των μορφότυπών τους και των προσωπικών δεδομένων που συμπεριλαμβάνονται σε αυτά. Στη 1 Φεβρουαρίου 2024, ο εν λόγω Κανονισμός κατέστη δεσμευτικός και για τα κράτη-μέλη του ΕΟΧ που δεν ανήκουν στην ΕΕ (δηλαδή τη Νορβηγία, το Λιχτενστάιν και την Ισλανδία). Κατά συνέπεια, τα πρόσφατα εκδοθέντα δελτία ταυτότητας είναι ομοιόμορφα σε ολόκληρο τον ΕΟΧ, ενώ οι ταυτότητες παλαιού τύπου καταργούνται σταδιακά σύμφωνα με τον Κανονισμό (ΕΕ) 2019/1157.

Περίπου 200 εκατομμύρια δελτία ταυτότητας ήταν σε ισχύ στην ΕΕ/στον ΕΟΧ το 2021, συμπεριλαμβανομένων 53 εκατομμυρίων δελτίων ταυτότητας εκδοθέντων στα πρότυπα του Κανονισμού (ΕΕ) 2019/1157. Τα δελτία ταυτότητας είναι υποχρεωτικά σε 15 χώρες του ΕΟΧ/της ΕΖΕΣ, προαιρετικές σε 11 χώρες και σε 5 χώρες μπορούν να αντικαθίστανται από κάποιο άλλο έγγραφο ταυτοποίησης. Σε ορισμένες χώρες όπου η έκδοση δελτίου ταυτότητας είναι υποχρεωτική, απαιτείται οι πολίτες να φέρουν διαρκώς το δελτίο ταυτότητάς τους, ενώ σε άλλες χώρες αρκεί η απλή έκδοση και κατοχή του δελτίου ταυτότητας.

Οι πολίτες που κατέχουν δελτίο ταυτότητας εκδοθέν από κράτος-μέλος του ΕΟΧ ή από την Ελβετία, μπορούν να το χρησιμοποιήσουν ως έγγραφο ταυτότητας εντός της χώρας τους και ως ταξιδιωτικό έγγραφο για την άσκηση του δικαιώματος της ελεύθερης κυκλοφορίας στον ΕΟΧ και την Ελβετία. Ωστόσο, έγγραφα ταυτοποίησης που δεν αποτελούν δελτία ταυτότητας ή διαβατήρια εκδοθέντα από κράτος-μέλος του ΕΟΧ ή από την Ελβετία, όπως οι άδειες διαμονής ή τα δελτία διαμονής που εκδίδονται σε πολίτες τρίτων χωρών, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως ταξιδιωτικά έγγραφα εντός του ΕΟΧ και της Ελβετίας.[3][4][5]

Χρήση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ταξιδιωτικό έγγραφο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  Κράτος-μέλος της ΕΕ που εκδίδει δελτία ταυτότητας
  Κράτος-μέλος της ΕΖΕΣ που εκδίδει δελτία ταυτότητας
  Κράτος-μέλος της ΕΕ που εκδίδει "κάρτα διαβατηρίου"
  Κράτος-μέλος της ΕΕ που δεν εκδίδει δελτία ταυτότητας
  Αποδέχεται δελτία ταυτότητας από κράτη-μέλη της ΕΕ και της ΕΖΕΣ
  Αποδέχεται μερικά από τα δελτία ταυτότητας των κρατών-μελών της ΕΕ και της ΕΖΕΣ (ή υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις)

Ως εναλλακτική λύση του διαβατηρίου, οι πολίτες του ΕΟΧ και της Ελβετίας έχουν το δικαίωμα να χρησιμοποιήσουν έγκυρο δελτίο ταυτότητας ως ταξιδιωτικό έγγραφο για την άσκηση του δικαιώματος ελεύθερης κυκλοφορίας στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο και την Ελβετία. Η κατοχή δελτίων ταυτότητας από περισσότερες χώρες της ΕΕ ή και από την Ελβετία είναι πολύ πιο διαδεδομένη από την κατοχή πολλαπλών διαβατηρίων.[6]

Δεν απαιτείται από τους Σκανδιναβούς πολίτες έγγραφο ταυτότητας για ταξίδια εντός της Σκανδιναβικής Ένωσης Διαβατηρίων. Ομοίως, για ταξίδια στην Κοινή περιοχή ταξιδιού (Η.Β. και Ιρλανδία), άλλα έγκυρα έγγραφα ταυτοποίησης (όπως άδεια οδήγησης) συνήθως επαρκούν για τους Ιρλανδούς και τους Βρετανούς πολίτες.[7]

Πλέον, η Δανία είναι το μόνο κράτος-μέλος του ΕΟΧ που εκδίδει δελτία ταυτότητας τα οποία, όμως, δεν είναι έγκυρα στο εξωτερικό. Από την άλλη, η Ιρλανδία εκδίδει προαιρετικά στους πολίτες της "κάρτα διαβατηρίου" μαζί με το διαβατήριο, η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ταξιδιωτικό έγγραφο εντός του ΕΟΧ και της Ελβετίας.

Για να εισέλθει στον ΕΟΧ και την Ελβετία, δεν είναι απαραίτητο για έναν πολίτη του ΕΟΧ ή της Ελβετίας να κατέχει έγκυρο δελτίο ταυτότητας ή διαβατήριο. Θεωρητικά, αν ένας πολίτης του ΕΟΧ ή της Ελβετίας μπορεί να αποδείξει την ιθαγένειά του με οποιοδήποτε άλλο μέσο (π.χ. με την παρουσίαση μιας ληγμένης ταυτότητας, ενός ληγμένου διαβατηρίου ή ενός πιστοποιητικού ιθαγένειας), πρέπει να του επιτρέπεται η είσοδος στον ΕΟΧ και την Ελβετία. Σε πολίτες, ωστόσο, του ΕΟΧ ή της Ελβετίας που δεν μπορούν να αποδείξουν ικανοποιητικά την ιθαγένειά τους, πρέπει παρόλα αυτά να τους δοθεί "κάθε εύλογη δυνατότητα" ώστε να αποκτήσουν ή να καταθέσουν τα απαραίτητα έγγραφα.[8][9]

Επιπλέον, οι πολίτες του ΕΟΧ και της Ελβετίας μπορούν να εισέλθουν στις ακόλουθες χώρες και εδάφη εκτός του ΕΟΧ και της Ελβετίας μόνο με τα δελτία ταυτότητας, χωρίς να χρειάζεται να επιδείξουν διαβατήριο στις συνοριακές αρχές:

Κοινά χαρακτηριστικά σχεδιασμού και ασφάλειας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Νέα πρότυπα της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2019[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 2019, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης εξέδωσαν νέο Κανονισμό για νέο κοινό μορφότυπο δελτίων ταυτότητας. Ο Κανονισμός αυτός έχει ως σκοπό να αντικαταστήσει και να εναρμονίσει τα διάφορα δελτία ταυτότητας που χρησιμοποιούνται σήμερα στην Ευρώπη. Ο κανονισμός άρχισε να εφαρμόζεται στην Ευρωπαϊκή Ενωση (ΕΕ) στις 2 Αυγούστου 2021 και στον Ευρωπαϊκό Οικονομικό Χώρο (ΕΟΧ) από την 1η Φεβρουαρίου 2024.[α]

Από τον Ιούνιο του 2024, όλες οι χώρες της ΕΕ/του ΕΟΧ εκδίδουν δελτία ταυτότητας που συμμορφώνονται με τον Κανονισμό του 2019.

  • Οι κάρτες ταυτότητας πρέπει να έχουν τη μορφή ID-1 και να περιέχουν μηχανικώς αναγνώσιμη ζώνη (MRZ).
  • Τα πρότυπα ασφαλείας βασίζονται στο έγγραφο 9303 του ICAO.
  • Το έγγραφο έχει τον τίτλο "Δελτίο ταυτότητας" στην επίσημη γλώσσα του κράτους έκδοσης και σε τουλάχιστον μία άλλη επίσημη γλώσσα των θεσμικών οργάνων της Ένωσης.
  • Περιέχει τα αρχικά της χώρας έκδοσης του δελτίου, εκτυπωμένα με αρνητικό σε μπλε ορθογώνιο και περιτριγυρισμένα από 12 κίτρινα αστέρια (σημαία της ΕΕ) στην μπροστινή πλευρά. (Η απαίτηση σημαίας της ΕΕ δεν ισχύει για τη Νορβηγία, την Ισλανδία και το Λιχτενστάιν) [36]
  • Περιλαμβάνει ένα πολύ ασφαλές μέσο αποθήκευσης, το οποίο περιέχει μια εικόνα του προσώπου του κατόχου της κάρτας και δύο δακτυλικά αποτυπώματα σε διαλειτουργικά ψηφιακά μορφότυπα. Το μέσο αποθήκευσης πρέπει να έχει επαρκή χωρητικότητα και τη δυνατότητα να εγγυάται την ακεραιότητα, την αυθεντικότητα και το απόρρητο των δεδομένων. Τα αποθηκευμένα δεδομένα είναι προσβάσιμα ανέπαφα και προστατευμένα σύμφωνα με την εκτελεστική απόφαση (Ευρωπαϊκή Ένωση) C(2018) 7767.[37]
  • Τα δελτία ταυτότητας έχουν ελάχιστη διάρκεια ισχύος 5 ετών και μέγιστη διάρκεια ισχύος 10 ετών. Τα κράτη-μέλη μπορούν να προβλέπουν, ωστόσο, περίοδο ισχύος μικρότερη των πέντε ετών για τους ανηλίκους και μεγαλύτερη των δέκα ετών για τα άτομα ηλικίας 70 ετών και άνω.
  • Τα δελτία ταυτότητας που δεν πληρούν τις απαιτήσεις του νέου Κανονισμού παύουν να ισχύουν κατά την λήξη τους ή στις 3 Αυγούστου 2031.
  • Τα δελτία ταυτότητας που δεν πληρούν τα ελάχιστα πρότυπα ασφαλείας ή δεν περιλαμβάνουν μηχανικώς αναγνώσιμη ζώνη (MRZ) παύουν να ισχύουν κατά την λήξη τους ή στις 3 Αυγούστου 2026. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν τα ελληνικά δελτία ταυτότητας παλαιού τύπου.
  • Τα δελτία ταυτότητας των ατόμων ηλικίας 70 ετών και άνω, τα οποία πληρούν τα ελάχιστα πρότυπα ασφαλείας και τα οποία διαθέτουν μηχανικώς αναγνώσιμη ζώνη παύουν να ισχύουν κατά την λήξη τους.
  • Πρότυπα δελτίων ταυτότητας νέου τύπου
  • Austrian identity card
    Αυστριακή ταυτότητα
  • Belgian identity card
    Βελγική ταυτότητα
  • Dutch identity card
    Ολλανδική ταυτότητα
  • Spanish identity card
    Ισπανική ταυτότητα

Επισκόπηση των δελτίων ταυτότητας των κρατών-μελών του ΕΟΧ και της Ελβετίας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα κράτη-μέλη του ΕΟΧ εκδίδουν δελτία ταυτότητας με ομοιόμορφες πλέον τεχνικές προδιαγραφές και σύμφωνα με ομοιόμορφες διαδικασίες έκδοσης. Τα δελτία ταυτότητας των περισσότερων κρατών-μελών του ΕΟΧ μπορούν να εκδοθούν και στο εξωτερικό μέσω των αντίστοιχων προξενικών αρχών.[38] Η Ελβετία, αντίθετα, εκδίδει δελτία ταυτότητας χωρίς βιομετρικά δεδομένα (αφού δεν δεσμεύεται από τον Κανονισμό (ΕΕ) 2019/1157), ωστόσο μορφολογικά τα ελβετικά δελτία ταυτότητας είναι όμοια με αυτά των κρατών-μελών του ΕΟΧ.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Legitimationskort». Borger.dk. Ανακτήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 2020. 
  2. ↑ «Get a Passport Card». Department of Foreign Affairs. 
  3. ↑ «How to use the identity card». Police (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2021. 
  4. ↑ «Om pass og ID-kort». Politiet (στα Νορβηγικά Μποκμάλ). Ανακτήθηκε στις 15 Μαρτίου 2021. 
  5. ↑ «What is it? - Applying for an ID card for an adult». Police and Border Guard Board (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 20 Μαρτίου 2021. 
  6. ↑ «Commission Staff Working Document - Impact Assessment accompanying the document Proposal for a Regulation of the Euoprean Parliament of the Council on strengthening the security of identity cards of Union citizens and of residence documents issued to Union citizens and their family members exercising their right of free movement» (PDF). European Commission. 17 Απριλίου 2018. σελ. 102. As ID cards are less bulky and usually cheaper than passports, ID card ownership is much more widespread than passport ownership and tens of millions of journeys involving entry to the EU territory are made every year using ID cards. 
  7. ↑ «Common Travel Area between Ireland and the United Kingdom». Citizensinformation.ie. Citizens Information Board. 1 Φεβρουαρίου 2020. 
  8. ↑ Practical Handbook for Border Guards, Part II, section I, point 2.9 (C (2019) 7131)
  9. ↑ Judgment of the European Court of Justice of 17 February 2005, Case C 215/03, Salah Oulane vs. Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie
  10. ↑ Protocols No. 3 and 10 to the Treaty of Accession 2003, EUR-Lex, 23 September 2003.
  11. ↑ Control (entry, settlement and commercial enterprises) ordinance 1960, Sovereign Base Areas of Akrotiri and Dhekelia Gazette, consolidated version as of 8 October 2020.
  12. ↑ Πρότυπο:CELEX
  13. ↑ The British Sovereign Base Areas of Akrotiri and Dhekelia has no border control to Cyprus and follows the visa policy of the Schengen Area, but requires permits for stays longer than 28 days per 12-month period.[10][11] These rules were not affected by Brexit.[12]
  14. ↑ Ministry for Europe and Foreign Affairs (29 Δεκεμβρίου 2021). «Visa regime for foreign citizens». 
  15. ↑ «Vize». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Αυγούστου 2012. 
  16. ↑ National ID cards only accepted for short-term visits, and a passport is required to take up residency.
  17. ↑ «Passport and Visa». visitfaroeislands.com (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2022. 
  18. ↑ Except for Nordic citizens, national ID cards are only accepted for short-term visits, and a passport is required to take up residency
  19. ↑ Not valid for Norwegian or Icelandic citizens.
  20. ↑ «იმ ქვეყნების ჩამონათვალის დამტკიცების შესახებ, რომელთა მოქალაქეებსაც შეუძლიათ საქართველოში უვიზოდ შემოსვლა». სსიპ ”საქართველოს საკანონმდებლო მაცნე” (στα Γεωργιανά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2024. 
  21. ↑ «Brexit: Gibraltar gets UK-Spain deal to keep open border». BBC News. 31 December 2020. https://www.bbc.com/news/world-europe-55497084. 
  22. ↑ On 31 December 2020, Spain and UK signed an agreement to begin negotiations for Gibraltar to join the Schengen Area.[21]
  23. ↑ «Ballina - Ministry of Foreign Affairs - Republic of Kosovo». Mfa-ks.net. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2022. 
  24. ↑ «HG765/2014». www.legis.md. Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2024. 
  25. ↑ Monaco is de facto part of the Schengen Area under an arrangement with France, while San Marino and Vatican City are enclaves of Italy with open land borders. For further information, see: Schengen Area § Status of the European microstates.
  26. ↑ «Archived copy». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Νοεμβρίου 2015. 
  27. ↑ «Chapter 13.01 Immigration Act of Montserrat» (PDF). Gov.ms. 
  28. ↑ Up to 14 days and only for passengers in transit to another destination. French citizens can visit Montserrat up to 6 months with their ID cards, if in possession of a return ticket to their origin country. (as stated at page 69, Section 17 of Chapter 13.01 Immigration Act)[27]
  29. ↑ «Министерство за надворешни работи». Ministry of Foreign Affairs. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουλίου 2022. 
  30. ↑ Not valid for Irish citizens.
  31. ↑ «Frequently Asked Questions | Ministry of Foreign Affairs». www.mfa.gov.rs (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 10 Μαρτίου 2024. 
  32. ↑ Not valid for Liechtenstein citizens.
  33. ↑ «Frequently Asked Questions». 13 Ιανουαρίου 2016. 
  34. ↑ «320458 | European Free Trade Association». Efta.int. Ανακτήθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 2021. 
  35. ↑ «Fri bevegelse av personer: styrket sikkerhet av ID-kort og oppholdsdokumenter | europalov». europalov.no. 17 Απριλίου 2018. Ανακτήθηκε στις 4 Σεπτεμβρίου 2020. 
  36. ↑ «320458 | European Free Trade Association». www.efta.int. Ανακτήθηκε στις 23 Οκτωβρίου 2023. 
  37. ↑ «Implementing decision C(2018)7767». ec.europa.eu. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2021. 
  38. ↑ State of play concerning the electronic identity cards in the EU Member States (Council of the European Union, 2010)


Σφάλμα αναφοράς: Υπάρχουν ετικέτες <ref> για κάποια ομάδα με το όνομα «lower-greek», αλλά δεν βρέθηκε καμία αντίστοιχη ετικέτα <references group="lower-greek"/>

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δελτία_ταυτότητας_στον_Ευρωπαϊκό_Οικονομικό_Χώρο_και_την_Ελβετία&oldid=10621310"