γ-αμανιτίνη

γ-αμανιτίνη
Γενικά
Όνομα IUPAC	Γ-αμανιτίνη
Χημικά αναγνωριστικά
Χημικός τύπος	C39H54N10O13S
Μοριακή μάζα	902,97 amu
Αριθμός CAS	21150-23-2
SMILES	CC[C@H](C)[C@H]1C(=O)NCC(=O)N[C@H]2CS(=O)c3c(c4ccc(cc4[nH]3)O)C[C@@H](C(=O)NCC(=O)N1)NC(=O)[C@@H](NC(=O)[C@@H]5C[C@H](CN5C(=O)[C@@H](NC2=O)CC(=O)N)O)[C@@H](C)[C@H](C)O
PubChem CID	26116
ChemSpider ID	26234940
Φυσικές ιδιότητες
Σημείο τήξης	245 °C
Χημικές ιδιότητες
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa).

Η γ-αμανιτίνη είναι οργανική χημική ένωση με μοριακό χημικό τύπο C₃₉H₅₄N₁₀O₁₃S, συγκεκριμένα ένα κυκλικό πεπτίδιο που περιλαμβάνει στο μόριό του οκτώ αμινοξέα. Είναι αματοξίνη, δηλαδή ανήκει σε μια ομάδα τοξινών που απομονώνονται και βρίσκονται σε αρκετά μανιτάρια του γένους αμανίτης (Amanita), όπως ο θανατίτης (αμανίτης ο φαλλοειδής), το Amanita virosa και το Amanita bisporigera. Η γ-αμανιτίνη είναι πράγματι πολύ τοξική για τον άνθρωπο και όλα τα ζώα, καθώς αναστέλλει τη δράση του ενζύμου πολυμεράση II του RNA, διακόπτοντας τη σύνθεση του αγγελιαφόρου RNA, και μπορεί να επιφέρει τον θάνατο.

Οι αμανιτίνες (α-αμανιτίνη, β-αμανιτίνη και γ-αμανιτίνη) απομονώθηκαν για πρώτη φορά από τον Γερμανό χημικό Χάινριχ Ότο Βήλαντ και τους συνεργάτες του. Και οι τρεις είναι διαλυτές στο νερό, και λίγο διαλυτές στο οινόπνευμα. Υπάρχει επίσης η ε-αμανατίνη. Στο είδος αμανίτης ο φαλλοειδής, σε νωπό δείγμα, οι αμανιτίνες περιέχονται στις αναλογίες 16 μέρη η α-, 10 μέρη η β- και 1 μέρος η γ-αμανιτίνη.

Δείτε επίσης

• Δηλητηρίαση από μανιτάρια

Πηγές

• Το λήμμα «αμανιτίναι» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 4, σελ. 642