Γουίλιαμ Άνγουιν
| Γουίλιαμ Άνγουιν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 12 Δεκεμβρίου 1838[1] Coggeshall |
| Θάνατος | 17 Μαρτίου 1933[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ηνωμένο Βασίλειο Ηνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας (έως 1927) |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Αγγλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός μηχανικός μηχανικός |
| Εργοδότης | Πανεπιστήμιο του Λονδίνου |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Εταίρος της Βασιλικής Εταιρίας Δόκτωρ Νομικής |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γουίλιαμ Κώθορν Άνγουιν (William Cawthorne Unwin, 12 Δεκεμβρίου 1838 – 17 Μαρτίου 1933[3] ήταν Βρετανός μηχανολόγος μηχανικός και πολιτικός μηχανικός. Είναι γνωστός για την εκτεταμένη ενασχόλησή του με τα υδραυλικά έργα και τις μηχανές. Διετέλεσε σύμβουλος της Βρετανικής Κυβερνήσεως επί μηχανικών θεμάτων κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και υπήρξε ο πρώτος που τιμήθηκε με το Χρυσό Μετάλλιο Κέλβιν του Ιδρύματος Πολιτικών Μηχανικών, καθώς και ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους που διετέλεσαν πρόεδροι τόσο του Ιδρύματος Μηχανολόγων Μηχανικών, όσο και του Ιδρύματος Πολιτικών Μηχανικών της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Γουίλιαμ ήταν γιος του αιδεσιμότατου Γουίλιαμ Τζόρντον Άνγουιν και της συζύγου του, Ελίζα, στην κωμόπολη Κόγκισαλ (Coggeshall) του Έσσεξ. Πήγε σε ιδιωτικό σχολείο στο Λονδίνο και κατόπιν στο Νέο Κολέγιο (New Vollege) του Λονδίνου. Μετά άρχισε να εργάζεται ως υπάλληλος στην εταιρεία του πολιτικού μηχανικού Γουίλιαμ Φαίρμπερν, διεξάγοντας διάφορες δοκιμές δομών και υλικών.[4]
Το 1862 διορίσθηκε διευθυντής έργων στην εταιρεία Williamson Brothers στο Κένταλ, όπου κατασκεύασε υδροστρόβιλους για χρήση σε βιομηχανικούς μύλους.[5] Επέστρεψε στου Φαίρμπερν ως διευθυντής του τμήματος μηχανών, μελετώντας κατά τον ελεύθερο χρόνο του ώστε να πάρει (1861) ένα πτυχίο μηχανικού.[4] Το 1872 διορίσθηκε στην έδρα της Υδραυλικής και Μηχανολογίας στο Βασιλικό Ινδικό Κολέγιο Μηχανικής, στο Κούπερς Χιλ του Σάρεϋ, όπου παρέμεινε επί δωδεκαετία, διατελώντας και κοσμήτορας του Κολεγίου.[4]
Συνέγραψε το άρθρο «Στοιχεία σχεδιασμού μηχανών», που κυκλοφόρησε το 1877, αλλά και το λήμμα για τα υδραυλικά έργα στην Encyclopædia Britannica το 1881, τα οποία έγιναν ιδιαιτέρως δημοφιλή και στους μηχανικούς.[4] Το 1885 διορίσθηκε καθηγητής της Μηχανολογίας και των Κατασκευαστικών έργων (πολιτικού μηχανικού στο City and Guilds College, οπότε όταν το κολέγιο αυτό ενσωματώθηκε στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου το 1900, έγινε αυτομάτως ο πρώτος καθηγητής της μηχανικής στο Πανεπιστήμιο αυτό. Λίγα χρόνια όμως αργότερα, το 1904, αποσύρθηκε.[5]
Από το 1890 έως το 1893 ο Άνγουιν διετέλεσε γραμματέας της επιτροπής για την εγκατάσταση υδροηλεκτρικών γεννητριών στους Καταρράκτες του Νιαγάρα, ένα σχέδιο που θα απέδιδε πάνω από 75 μεγαβάτ ηλεκτρικής ισχύος. Η εταιρεία κράτησε τον Άνγουιν ως σύμβουλο μηχανικό για τη φάση της κατασκευής. Την ίδια περίοδο υπήρξε σύμβουλος και σε άλλα υδραυλικά έργα, για λογαριασμό μεταξύ άλλων της κυβερνήσεως της Δυτικής Αυστραλίας, της Εταιρείας Υδάτων του Νιου Τζέρσεϊ, της υδροδοτήσεως του Μπέρμιγχαμ και της τεχνητής λίμνης Εβάρνουι στο Πόουις.[4]
Μεγάλο μέρος του έργου του Άνγουιν κατά τη δεκαετία του 1890 ήταν οι δοκιμές μηχανών και λεβήτων, αρχικώς ατμομηχανών με καύσιμο το κάρβουνο, αλλά αργότερα και μηχανών εσωτερικής καύσεως. Επίσης διερεύνησε την αντοχή στη θραύση λόγω εφελκυσμού διάφορων κραμάτων, με χρήση του εξοπλισμού των 100 τόνων στο κολέγιο στο Λονδίνο. Από το 1896 έως το 1900 ήταν μέλος επιτροπής του Συμβουλίου Εμπορίου που διερευνούσε την απώλεια αντοχής στις χαλύβδινες σιδηροτροχιές, διεξάγοντας πολλά πειράματα για λογαριασμό της επιτροπής αυτής.[4]
Κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο Άνγουιν προσέφερε εθελοντικώς τις υπηρεσίες του στο κράτος, ως μέλος επιτροπών επί των πολεμοφοδίων, ενώ τη διετία 1915-1916 διετέλεσε και πρόεδρος του of the Ιδρύματος Μηχανολόγων Μηχανικών.[4]
Ο σημαντικός Βρετανός ηλεκτρολόγος μηχανικός (και πολιτικός μηχανικός) σερ Αλεξάντερ Κένεντυ θεωρούσε τον Γουίλιαμ Άνγουιν ως έναν από τους λίγους καθηγητές με πλήρη γνώση των πρακτικών πλευρών της μηχανικής.[4] Ο Άνγουιν πέθανε στο σπίτι του στο Κένσινγκτον σε ηλικία 94 ετών.[5]
Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 1886: Εταίρος της Βασιλικής Εταιρείας
- 1890: Επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Φιλοσοφικής Εταιρείας
- 1890: Επίτιμο μέλος του Ινστιτούτου Φραγκλίνου
- 1892: Πρόεδρος του Τομέως Μηχανικής της Βρετανικής Ενώσεως Επιστήμης
- 1894: Μέλος του Συμβουλίου της Βασιλικής Εταιρείας
- 1905: Αναγόρευση σε επίτιμο διδάκτορα του Πανεπιστημίου του Εδιμβούργου
- 1921: Χρυσό Μετάλλιο Κέλβιν του Ιδρύματος Πολιτικών Μηχανικών
- Επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Πολιτικών Μηχανικών
- Επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Εταιρείας Μηχανολόγων Μηχανικών
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6515vtq. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ «Identifiants et Référentiels». (Γαλλικά) IdRef. Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. Ανακτήθηκε στις 7 Μαρτίου 2020.
- ↑ Evening Standard Obituary 18 1933
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 4,7 Wilson, J.S. (1934). «William Cawthorne Unwin. 1838-1933». Obituary Notices of Fellows of the Royal Society 1 (3): 167-178. doi:.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Graces Guide
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Το λήμμα «Άνγουιν Ουίλλιαμ» στη Νέα Ελληνική Εγκυκλοπαίδεια «Χάρη Πάτση», τόμος 5, σελ. 539
|