Γκριγκόρι Γκρίνκο
| Γκριγκόρι Γκρίνκο | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ιουλ. / 30 Νοεμβρίου 1890γρηγ. Shtepivka |
| Θάνατος | 15 Μαρτίου 1938 σκοπευτήριο Κομμουνάρκα |
| Συνθήκες θανάτου | θάνατος από μη φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | σκοπευτήριο Κομμουνάρκα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ουκρανικά Ρωσικά |
| Σπουδές | Εθνικό Πανεπιστήμιο του Χάρκοβο |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός προτεστάντης μεταρρυθμιστής[1] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κομμουνιστικό Κόμμα Σοβιετικής Ένωσης |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | I. G. Neupokoeva |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Οικονομικών |
| Υπογραφή | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Γκριγκόρι "Χρίνκο" Φεντόροβιτς Γκρίνκο (ουκρανικά : Григорій Федорович Гринько, Hryn’ko) (18 Νοεμβρίου 1890 – 15 Μαρτίου 1938) ήταν Σοβιετικός, Ουκρανικής καταγωγής, πολιτικός.
Αρχικά ήταν μέλος του Σοσιαλιστικού επαναστατικού κόμματος της Ουκρανίας. Μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση ο Χρίνκο έγινε ηγέτης των Ουκρανών Μποροτμπιστών και προσχώρησε στο Κομμουνιστικό κόμμα (μπολσεβίκοι) της Ουκρανίας όταν οι Μποροτμπιστές διαλύθηκαν από την Κομιντέρν[2]. Ως πρώην μέλος του εκλιπόντος κόμματος υπέρ της ανεξαρτησίας, κατηγορήθηκε το 1922 για «εθνικιστική απόκλιση», αλλά ανέκτησε την εύνοια κατά την προσπάθεια για εξουκρανοποίηση και έγινε ουκρανός επίτροπος της Κρατικής επιτροπής σχεδιασμού της Ουκρανίας το 1925[3] .
Δήμαρχος Κιέβου την περίοδο 1923-1925. Αργότερα υπηρέτησε ως υπουργός Οικονομικών της Σοβιετικής Ένωσης στη Μόσχα, από το 1930 έως το 1937, αντικαθιστώντας τον Νικολάι Μπριουχάνοφ.
Εκτελέστηκε κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης τον Μάρτιο του 1938. Υποτίθεται ότι αναγκάστηκε να ομολογήσει δημόσια τις «κακές» δραστηριότητές του κατά την περίοδο του Ουκρανισμού στη Δίκη του Είκοσι Ένα με τον Christian Rakovsky και δεκαεννέα άλλα μέλη της λεγόμενης Δεξιάς Αντιπολίτευσης. Αυτοί ήταν πρώην σοβιετικοί ηγέτες, πραγματικοί ή υποτιθέμενοι πολιτικοί εχθροί του Ιωσήφ Στάλιν, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για αντίθεση στις πολιτικές της ταχείας εκβιομηχάνισης, της αναγκαστικής κολεκτιβοποίησης και του κεντρικού σχεδιασμού, καθώς και της διεθνούς κατασκοπείας, απόπειρας ανατροπής της Σοβιετικής Ένωσης και σχεδίασης εξάλειψης της σοβιετικής ηγεσίας.
Καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε στις 15 Μαρτίου 1938.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. js20221155539. Ανακτήθηκε στις 20 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ Magocsi (1996), p 532.
- ↑ Magocsi (1996), p 538.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Magocsi, Paul Robert (1996). A History of Ukraine. Toronto: University of Toronto Press. (ISBN 0-8020-0830-5).
- Report of Court Proceedings in the Case of the Anti-Soviet ‘Bloc of Rights and Trotskyites’ Heard before the Military Collegium of the Supreme Court of the USSR, Moscow, March 2–13, 1938: Verbatim Report (Moscow 1938), pp 67–71, 718–721. Cited in Magocsi (1996), p 568–70.
|