Γκιόργκι Μαζνιασβίλι

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Γκιόργκι Μαζνιασβίλι
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση6  Απριλίου 1872
Δήμος Κάσπι
Θάνατος16  Δεκεμβρίου 1937 ή 1937
Τιφλίδα
Συνθήκες θανάτουθάνατος από μη φυσικά αίτια και θανατική ποινή
Χώρα πολιτογράφησηςΈνωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταστρατιωτικός
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςστρατηγός
Πόλεμοι/μάχεςΑρμενογεωργιανός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη
Commons page Σχετικά πολυμέσα

O Γκιόργκι Μαζνιασβίλι (γεωργιανά: გიორგი მაზნიაშვილი ) (6 Απριλίου 1870 – 16 Δεκεμβρίου 1937) ήταν Γεωργιανός στρατηγός και μια από τις πιο εξέχουσες στρατιωτικές προσωπικότητες της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γεωργίας (1918–1921). Κατά τη διάρκεια της θητείας του στον ρωσικό στρατό, ήταν επίσης γνωστός με τη ρωσική μεταγραφή του επωνύμου του - Μάζνιεφ.

Νεανικά χρόνια και εκπαίδευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκιόργκι Μαζνιασβίλι στις αρχές του 1900

Ο Μαζνιασβίλι γεννήθηκε στις 6 Απριλίου 1870 στο χωριό Σασιρέτι, Κυβερνείο Τιφλίδας, Ρωσική Αυτοκρατορία (σημερινός Δήμος Κάσπι, Σίντα Κάρτλι, Γεωργία). Έχοντας λάβει κατάλληλη στρατιωτική εκπαίδευση, προήχθη αργότερα σε στρατηγό του ρωσικού στρατού.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τραυματισμένος στον ρωσο-ιαπωνικό πόλεμο (1904-1905), τον επισκέφτηκε σε νοσοκομείο ο Τσάρος Νικόλαος Β', ο οποίος του απένειμε τον Σταυρό του Αγίου Γεωργίου και κάλεσε τον στρατηγό στο παλάτι. Πολέμησε επίσης στα πεδία των μαχών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά επέστρεψε στη Γεωργία μετά την Επανάσταση του Φεβρουαρίου το 1917. Σχημάτισε δύο εθνικές μεραρχίες και εξασφάλισε την πρωτεύουσα Τιφλίδα από τους χαοτικά υποχωρούντες και όλο και πιο μπολσεβίκους Ρώσους στρατιώτες. Τον Απρίλιο του 1918, υπερασπίστηκε με επιτυχία τη νοτιοδυτική επαρχία Γκούρια από την οθωμανική επίθεση κερδίζοντας μια νίκη στον ποταμό Χολόκι. Τον Ιούνιο του 1918, υπηρέτησε ως γενικός κυβερνήτης της Αμπχαζίας και συνέτριψε εκεί μια εξέγερση υπέρ των Μπολσεβίκων. Στη συνέχεια πήρε τη Γκάγκρα, το Σότσι και το Τουάπσε στην πρώτη φάση της σύγκρουσης στο Σότσι.

Από τον Οκτώβριο έως τον Δεκέμβριο του 1918 υπηρέτησε ως γενικός κυβερνήτης της Τιφλίδας. Κατά τη διάρκεια του Δεκεμβριανού πολέμου Γεωργίας-Αρμενίας του 1918, διορίστηκε γενικός διοικητής και υπερασπίστηκε με επιτυχία τα γεωργιανά σύνορα από τα στρατεύματα του στρατηγού Ντρο (Ντρασταμάτ Καναγιάν). Το 1919 υπηρέτησε ως γενικός κυβερνήτης της Αχαλτσίχε και του Αχαλκαλάκι και μετατέθηκε, στις 6 Οκτωβρίου 1920, ως διοικητής στην Τιφλίδα. Κατά τη σοβιετική εισβολή του Φεβρουαρίου 1921, απώθησε τον Κόκκινο Στρατό από τα υψώματα Σογκανλούγκχι στα περίχωρα της Τιφλίδας. Ο πόλεμος όμως χάθηκε. Ο Μαζνιασβίλι δεν ακολούθησε τους ηγέτες της χώρας στην εξορία, αλλά κινητοποίησε τα υπολείμματα των γεωργιανών ενόπλων δυνάμεων, για να ανακτήσει την πόλη Μπατούμι της Μαύρης Θάλασσας από την τουρκική κατοχή, Μάρτιος 1921. Η νεοσύστατη σοβιετική κυβέρνηση της Γεωργίας τον κήρυξε παράνομο, αλλά αργότερα του πρόσφερε μια συμβολική θέση στον Κόκκινο Στρατό.

Μετέπειτα ζωή και θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1923, κατά τη διάρκεια του Κόκκινου Τρόμου, συνελήφθη και εξορίστηκε στην Περσία από όπου μετακόμισε στη Γαλλία. Σε λίγα χρόνια του επέτρεψαν να επιστρέψει και έζησε στη γενέτειρά του Σασιρέτι, μακριά από την πολιτική ζωή. Κατά τη διάρκεια των Μεγάλων Εκκαθαρίσεων, ωστόσο, συνελήφθη και εκτελέστηκε χωρίς δίκη το 1937. Στη δεκαετία του 1950, ο γιος του Μαζνιασβίλι, βετεράνος του σοβιετικού στρατού του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, υπέβαλε αίτημα για πολιτική αποκατάσταση του πατέρα του, αλλά αυτό απορρίφθηκε από τις αρχές. [1]

Κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γκιόργκι Μαζνιασβίλι είναι ο συγγραφέας των δημοφιλών Αναμνήσεων του Στρατιώτη. Το 2013, του απονεμήθηκε μετά θάνατον ο τίτλος και το παράσημο του Εθνικού Ήρωα της Γεωργίας. [2]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]