Γιουτρόσιν

Γιουτρόσιν
Έμβλημα
Γιουτρόσιν 51°38′50″N 17°10′10″E
Χώρα	Πολωνία
Διοικητική υπαγωγή	Γκμίνα Γιουτρόσιν
Έκταση	1,62 km²
Πληθυσμός	1.910 (31  Μαρτίου 2021)
Ταχ. κωδ.	63-930
Ζώνη ώρας	UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα)
Ιστότοπος	Επίσημος ιστότοπος
Σχετικά πολυμέσα

Το Γιουτρόσιν (πολωνικά: Jutrosin) είναι πόλη του Πόβιατ Ράβιτς, στο Βοεβοδάτο Μείζονος Πολωνίας της Πολωνίας. Είναι η διοικητική έδρα της Γκμίνα Γιουτρόσιν. Ο πληθυσμός του είναι 1.962 κάτοικοι (2020).

Το Γιουτρόσιν έλαβε καθεστώς πόλης πριν από το 1472. Τα έτη 1975–1998, η πόλη διοικητικά ανήκε στο Βοεβοδάτο Λέσνο.

Ονομασία

Η πόλη έχει μεσαιωνικό πιστοποιητικό ίδρυσης. Το όνομα καταγράφεται με διάφορες μορφές σε ιστορικά έγγραφα από τον 13ο αιώνα. Πρώτα ως Iutrossin (1281), do Utroszyna (1395), de Vtrossino (1402), Iutroszino (1413), de Jutrossin (1434), Jutroszino (1437), de Jutroszin (1454), Jvtrossyn (1535), Parochia Jutroszin oppidium, Jutroszyn (1578), Jutrosin (1618-20), Jutrosin (1789), Jutrosin, Jutroszyn niem. Jutroschin (1882). Το όνομα του χωριού προέρχεται από το όνομα του Juttrosh ή Jutroch, ο οποίος ήταν πιθανότατα ο ιδρυτής ή ο πρώτος ιδιοκτήτης του οικισμού, με το επίθημα «-in» να προστίθεται.

Ιστορία

Νεο-Ρομανική Εκκλησία της Αγίας Ελισάβετ

Η ιστορία του Γιουτρόσιν πηγαίνει πίσω στα μέσα του Μεσαίωνα. Έγινε πόλη ως αποτέλεσμα των διαδικασιών αστικοποίησης. Δεν δημιουργήθηκε από το μηδέν, αλλά ως αποτέλεσμα της ανάπτυξης αγροτικού οικισμού και της μετατροπής του σε πόλη.

Η πρώτη αναφορά της τοπικής καθολικής εκκλησίας προέρχεται από το 1444. Αρχικά, η πόλη ανήκε στην οικογένεια Γιουτροσίνσκι. Στις αρχές του 16ου αιώνα, η πόλη ανήκε στην οικογένεια Μπνίνσκι και στη συνέχεια επέστρεψε στην οικογένεια Γιουτροσίνσκι για να γίνει αργότερα ιδιοκτησία της οικογένειας Κοουατσκόφσκι. Στα μέσα του 17ου αιώνα, η πόλη ανήκε στην προτεσταντική οικογένεια Σιένιουτ.

Το Γιουτρόσιν μπορεί να είχε λάβει προνόμια πόλης πριν από το 1472, αλλά το πιθανότερο είναι το 1534. Η ακριβής ημερομηνία είναι δύσκολο να προσδιοριστεί, γιατί η πόλη μαστιζόταν από πολλές πυρκαγιές στο παρελθόν, κατά τις οποίες κάηκαν έγγραφα σχετικά με την ιστορία. Μία από τις πυρκαγιές σημειώθηκε στις 7 Απριλίου 1522, με αποτέλεσμα το Γιουτρόσιν να χάσει το προνόμιο της διοργάνωσης εκθέσεων. Ωστόσο, το προνόμιο του Πολωνού βασιλιά, Σιγισμούνδου Β΄ Αυγούστου, που εκδόθηκε στην πόλη μετά από αίτημα του κληρονόμου Πακόσουαφ Κοουατσκόφσκι, δηλώνοντας ότι ο βασιλιάς ανανεώνει το δικαίωμα να διοργανώνει εκθέσεις πόλεων από το 1566, έχει διατηρηθεί. Τον 19ο αιώνα, τα αρχεία της πόλης περιλάμβαναν επίσης ένα προνόμιο που παραχωρήθηκε στην πόλη από τον Πολωνό βασιλιά Βλαδίσλαο Δ΄, στο οποίο ο βασιλιάς επιβεβαιώνει στην πόλη τα δικαιώματα του Μαγδεβούργου που χορηγήθηκαν το 1534 από τους Μάτσεϊ Μαουαχόφσκι, Βίσουαφ Κοουατσκόφσκι και Γέζι Κονάρσιν, κληρονόμους του Γιουτρόσιν.

Το 1642, για τις ανάγκες των Προτεσταντών από τη Σιλεσία, δημιουργήθηκαν νέες οικίες στην πόλη, και η μετανάστευση αναβίωσε την ανάπτυξη. Από το 1642 έως το 1719 υπήρχε στην πόλη μια λουθηρανική εκκλησία. Τον 19ο αιώνα σημαντικό ρόλο έπαιζε το εμπόριο σιτηρών. Μια πυρκαγιά το 1861 προκάλεσε μεγάλο όλεθρο, όταν μέσα σε 2 ώρες η πόλη κάηκε ολοσχερώς. Τότε κάηκαν 83 σπίτια, μια Ευαγγελική εκκλησία και 40 αχυρώνες.

Το 1811, η πόλη είχε 205 σπίτια με 1.239 κατοίκους. Το 1837, κατοικήθηκε από συνολικά 1.691 άτομα, συμπεριλαμβανομένων 1.521 Χριστιανών και 170 που δήλωσαν ως θρησκεία τους τον Ιουδαϊσμό. Τον 19ο αιώνα, η πόλη χτυπήθηκε από πυρκαγιά δύο φορές. Το 1859 και το 1861 κάηκε σχεδόν ολοσχερώς. Στα έτη 1875-77, η πόλη είχε 213 σπίτια στα οποία κατοικούσαν 1.977 κάτοικοι, μεταξύ των οποίων 971 Καθολικοί, 813 Ευαγγελικοί και 193 οπαδοί του Ιουδαϊσμού. 1.996 άνθρωποι ζούσαν εκεί το 1880. Τον 19ο αιώνα, οι κάτοικοι ήταν κυρίως γεωργοί. Η πόλη είχε την έδρα ενός περιφερειακού επιτρόπου, καθολικών και προτεσταντικών εκκλησιών, ένα αγρόκτημα, ένα πολυτάξιο δημοτικό σχολείο, ένα δημοτικό ταμιευτήριο, μια εταιρεία δανείων με περισσότερα από 200 μέλη, ένα ταχυδρομείο τρίτης τάξης και ένα τηλεγραφικό σταθμό. Υπήρχε ένα εργοστάσιο ζάχαρης στην πόλη, το Weller i Rose, και η κύρια βιομηχανία ήταν η κατασκευή υφασμάτων και η κατασκευή λινών.

Οι κάτοικοι της πόλης έδειξαν προσκόλληση στην Πολωνία κατά την Εξέγερση της Μείζονος Πολωνίας (1918-1919). Ο λόχος του Γιουτρόσιν συμμετείχε στις μάχες για άλλες πόλεις, συμπεριλαμβανομένων των Μιέισκα Γκούρκα και Ράβιτς. Οι αρχές του Πόβιατ Ράβιτς βρίσκονταν στην πόλη για σχεδόν ένα χρόνο. Το 1927, το Γιουτρόσιν επισκέφτηκε ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας της Πολωνίας, Ιγκνάτσι Μοστσίτσκι. Το Γιουτρόσιν είναι η γενέτειρα της Κριστίνα Γουιμπάτσκα. Στην περίοδο του μεσοπολέμου, στην πόλη βρισκόταν σταθμός Συνοριακής Φρουράς.

Οικόσημο

Το οικόσημο της πόλης είναι η εικόνα του τοίχους του φρουρίου με έξι παράθυρα και τρεις θωρακισμένους πύργους, ο μεσαίος εκ των οποίων είναι ψηλότερος από τους άλλους. Ο τοίχος και οι πύργοι είναι κόκκινοι και τοποθετημένοι σε κίτρινο φόντο.

Βιβλιογραφία

• Nazwy miejscowe Polski, t. IV, J-Kn, hasło "Jutrosin". Κρακοβία: Ινστιτούτο Πολωνικής Γλώσσας της Πολωνικής Ακαδημίας Επιστημών. σελ. 233. ISBN 83-87623-36-9. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

• Η ιστορία των Εβραίων στο Γιουτρόσιν στην πύλη Virtual Shtetl
• Γιουτρόσιν, [στο:] Γεωγραφικό λεξικό του Βασιλείου της Πολωνίας, τ. III: Haag - Kępy, Βαρσοβία 1882, σελ. 643.