Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γεώργιος Χρούσος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Χρούσος
Γέννηση18  Ιουλίου 1951
Πάτρα
ΥπηκοότηταΕλλάδα και Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής
ΣπουδέςΕθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης
Επιστημονική σταδιοδρομία
Ερευνητικός τομέαςενδοκρινολογία
Ιδιότηταδιδάσκων πανεπιστημίου, ενδοκρινολόγος και φυσιολόγος
δεδομένα (π • σ • ε )

Ο Γεώργιος Π. Χρούσος είναι καθηγητής και πρόεδρος του Τμήματος Παιδιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ήταν ανώτερος ερευνητής, επικεφαλής του Τμήματος Παιδιατρικής Ενδοκρινολογίας και του Προγράμματος Κατάρτισης, καθώς και επικεφαλής του Κλάδου Παιδιατρικής και Αναπαραγωγικής Ενδοκρινολογίας του Εθνικού Ινστιτούτου Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Εξέλιξης των ΗΠΑ (NICHD), του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας (NIH). Είναι επίσης καθηγητής κλινικής στην παιδιατρική, τη φυσιολογία και τη βιοφυσική στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Τζώρτζταουν, και διακεκριμένος επισκέπτης ερευνητής στο Ινστιτούτο Παιδικής Υγείας και Ανθρώπινης Εξέλιξης των ΗΠΑ. Ο Δρ. Χρούσος ήταν ο πρώτος γενικός διεθυντής του Ιδρύματος Ιατροβιολογικών Ερευνών της Ακαδημίας Αθηνών (2001–2002).[1] Κατέχει τη θέση του επικεφαλής στο τμήμα Εφηβικής Υγείας της UNESCO, ενώ διατηρούσε τη θέση του επικεφαλής Τεχνολογίας και Κοινωνίας, στη Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου, στην Ουάσινγκτον.[2][3]

Ο Γεώργιος Χρούσος είναι μεταξύ των 250 πλέον χαρακτηριστικών κλινικών ερευνητών του κόσμου. Συνέγραψε περισσότερες από 1.100 επιστημονικές εκδόσεις, επιμελήθηκε 29 βιβλία, ενώ τα έργα του έχουν χρησιμοποιηθεί περισσότερες από 74.000 φορές. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα ISI (που μετρά τις αναζητήσεις για επιστημονικές εκδόσεις) είναι ο πλέον ανακτημένος κλινικός παιδίατρος και ενδοκρινολόγος στον κόσμο.[4] Σύμφωνα με το μετρητή αναφορών της υπηρεσίας Google Μελετητής, είναι ο 37ος πλέον αναγνωρισμένος επιστήμονας στον κόσμο.[5]

Βιογραφικό

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Χρούσος γεννήθηκε το 1951 στην Πάτρα. Σπούδασε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ολοκλήρωσε με άριστα τις σπουδές του το 1975. Συνέγραψε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια ακολούθησε η απόκτηση ειδικότητας στην Παιδιατρική από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Νέας Υόρκης. Ακόμη ήταν κάτοχος υποτροφίας στην ενδοκρινολογία, τον μεταβολισμό και τον διαβήτη από το Κέντρο Κλινικής του Εθνικού Ινστιτούτου Υγείας στη Μπεθέσδα του Μέριλαντ. Είναι πιστοποιημένος στους τομείς Παιδιατρική/Ενδοκρινολογία, Μεταβολισμός και Διαβήτης. Κατείχε τη θέση του διευθυντή του Προγράμματος Κατάρτισης διαπιστευμένων συνεργατών στο Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ και το Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν. Ο Δρ. Χρούσος ανελίχθη ραγδαία στην ακαδημαϊκή ιεραρχία από αναπληρωτής καθηγητής σε τακτικό καθηγητή Παιδιατρικής στο Πανεπιστήμιο Τζώρτζταουν, θέση που κατέχει ακόμη, μαζί με αυτή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Έρευνα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εστίασε την έρευνα του στον άξονα υποθάλαμος-υπόφυση-επινεφρίδια (hypothalamic-pituitary-adrenal, HPA, axis) και έχει μελετήσει εκτενώς τις νευροενδοκρινικές μεταβολές που σχετίζονται με διαταραχές της ψυχικής διάθεσης, τον ύπνο, την αντίληψη του πόνου και την ανοσοποιητική λειτουργία. Πιο συγκεκριμένα, δούλεψε πάνω στο ενδοκυτταρικό σύστημα δράσης των γλυκοκορτικοειδών, ασθένειες του άξονα του άξονα HPA, όπως το σύνδρομο Κάσινγκ (Cushing), η νόσος Άντισον (Addison), και η συγγενής υπερπλασία των επινεφριδίων, αλλά και τους φυσιολογικούς και μοριακούς μηχανισμούς του άγχους. Στην αρχή της σταδιοδρομίας του, περιέγραψε στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Clinical Investigation το Σύνδρομο Αντοχής των Γλυκοκορτικοειδών, μια σπάνια γενετική ασθένεια του υποδοχέα των γλυκοκορτικοειδών που προκαλεί υπέρταση και υπερανδρογονισμό σε παιδιά και ενήλικες.[6] Στη συνέχεια, ο ίδιος συνέβαλε στην πλειονότητα των διεθνών πρωτότυπων ερευνών πάνω σε αυτό το σύνδρομο, το οποίο λειτουργούσε ως μοντέλο για τη μελέτη των φυσιολογικών λειτουργιών αυτών των βασικών στεροειδών ορμονών που ρυθμίζουν την ομοιόσταση του οργανισμού.

Δημοσιεύσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Κατέχει το εξαιρετικό ρεκόρ δημοσίευσης πάνω από 1.100 επιστημονικών άρθρων. Επιμελήθηκε 29 βιβλία, συμπεριλαμβανομένων 2 διάσημων ηλεκτρονικών τόμων και δύο εγκυκλοπαιδειών, και η δουλειά του ανακτήθηκε περισσότερες από 74.000 φορές στην επιστημονική βιβλιογραφία. Έιναι ένας από τους πλέον ανακτημένους φυσικός επιστήμονας του κόσμου (Ινστιτούτο Επιστημονικών Πληροφοριών) στους τομείς της «Κλινικής Ιατρικής» και της «Βιολογίας και Βιοχημείας». Ο Δρ. Χρούσος έχει δείκτη επιστημονικής ποιότητας h πάνω από 135. Έχει δημοσιεύσει τις εργασίες του σε επιστημονικά περιοδικά περιωπής, όπως τα New England Journal of Medicine, Journal of Clinical Investigation, Annals of Internal Medicine, PNAS, Science, Nature, και άλλα.

Διδασκαλία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνεισέφερε στην ανάπτυξη σταδιοδρομίας πάνω από 60 νέων ιατρών και επιστημόνων, πολλοί από τους οποίους πλέον είναι καθηγητές και προεδρεύοντες επιτροπών στην Ευρώπη, τις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, την Αυστραλία και τη Λατινική Αμερική. Διήθυνε προγράμματα κατάρτισης για ιατρούς για πολλά χρόνια. Δίδαξε στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων για δέκα χρόνια (1980–1990). Έχει υπάρξει επισκέπτης καθηγητής και έχει δώσει ονομαστές και με κύρος διαλέξεις σε όλο τον κόσμο.

Διακρίσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επιλεγμένα επιστημονικά άρθρα

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Chrousos, G.P., Gold, P.W. (1992): «The Concepts of Stress and Stress System Disorders: Overview of Physical and Behavioral Homeostasis», Journal of the American Medical Association (JAMA), τόμος 267, σσ. 1244-1252, (Αγγλικά)
  • Chrousos, G.P. (1995): Seminars in Medicine of the Beth-Israel Hospital, Boston - «The Hypothalamic-Pituitary-Adrenal Axis and Immune-Mediated Inflammation», New England Journal Of Medicine, τόμ. 332:20, σσ. 1351-1362.(Αγγλικά)
  • Gold, P.W., Loriaux, D.L., Roy, A., Kling, M.A., Calabrese, J.R., Kellner, C.H., Nieman, L.K., Post, R.M., Pickar, D., Galluci, W., Avgerinos, P., Paul, S., Oldfield, E.H., Cutler, G.B., Chrousos, G.P. (1986): «Responses To Corticotropin-Releasing Hormone in the Hypercortisolism of Depression and Cushings-Disease - Pathophysiologic and Diagnostic Implications», New England Journal of Medicine, τόμ. 314, σσ. 1329-1335 (Αγγλικά)
  • Papanicolaou, D.A., Wilder, R.L., Manolagas, S.C., Chrousos, G.P. (1998): «The Pathophysiologic Roles of Interleukin-6 in Humans», Ann. Intern. Med., τόμ. 128, σσ. 127-137. (Αγγλικά)
  • Gold, P.W., Goodwin, F., Chrousos, G.P. (1988) «Clinical and Biochemical Manifestations of Depression: Relationship to the Neurobiology of Stress» (Μέρος I και Μέρος 2) N. Engl. J. Med., τόμ. 319, σσ. 348-353 και 413-420. (Αγγλικά)

ΠΗΓΕΣ[17][18]


Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «George P. Chrousos -Scientific Personnel - Research - BRFAA - Biomedical Research Foundation Academy Of Athens». www.bioacademy.gr. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2016. 
  2. ↑ «George Chrousos Named to Kluge Chair in Technology and Society». www.loc.gov. Library of Congress. 8 Μαρτίου 2011. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  3. ↑ «BMC Medicine Q&A with Prof. George P. Chrousos - BioMed Central blog». 13 Δεκεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  4. ↑ «[ISI Highly Cited Researchers Version 1.1] - Chrousos George». ISI. 29 Σεπτεμβρίου 2007. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 27 Ιουνίου 2016. CS1 maint: Unfit url (link)
  5. ↑ «Ο καθηγητής ιατρικής Γιώργος Χρούσος 37ος διεθνώς ανάμεσα στους επιστήμονες υψηλού κύρους». www.protothema.gr. Πρώτο Θέμα. 22 Ιουνίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  6. ↑ Charmandari, Evangelia; Kino, Tomoshige (2010-10-01). «Chrousos syndrome: a seminal report, a phylogenetic enigma and the clinical implications of glucocorticoid signalling changes». European Journal of Clinical Investigation 40 (10): 932–942. doi:10.1111/j.1365-2362.2010.02336.x. ISSN 1365-2362. PMID 20649902. PMC 2948853. http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20649902. 
  7. ↑ «Current and Past Award Recipients - Fred Conrad Koch Lifetime Achievement Award». www.endocrine.org. Endocrine Society. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  8. ↑ «Natureevents Directory: Science Events - Bodossaki Aristeio Prize 2011 In Clinical Medical Research». www.nature.com. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  9. ↑ «Academy of Europe: Chrousos George». www.ae-info.org. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  10. ↑ «The Evolution of Glucocorticoids - The Rheumatologist» (στα Αγγλικά). Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  11. ↑ «Χρούσος Π. Γεώργιος». ΕΥΓΕΝΙΔΕΙΟ ΙΔΡΥΜΑ (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  12. ↑ «Masters of the American College of Endocrinology | American Association of Clinical Endocrinologists». www.aace.com. American College of Endocrinology. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  13. ↑ «Γενική Γραμματεία Έρευνας και Τεχνολογίας (ΓΓΕΤ) - Μέλη - Γεώργιος Χρούσος». Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  14. ↑ «International Society of Psychoneuroendocrinology - Life-Time Achievement Award». www.ispne.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιουλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  15. ↑ «THE ENDOCRINE SOCIETY 1997 ANNUAL AWARDS». Molecular Endocrinology 11 (9): 1403–1412. doi:10.1210/mend.11.9.5382. 
  16. ↑ «THE ENDOCRINE SOCIETY». Endocrinology 121 (2): 824–830. doi:10.1210/endo-121-2-824. 
  17. ↑ «Review Papers - George P Chrousos - science@NICHD». science.nichd.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 
  18. ↑ «Original Papers - George P Chrousos - science@NICHD». science.nichd.nih.gov. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Σεπτεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 28 Ιουνίου 2016. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Χρούσος&oldid=10397835"