Γεώργιος Τάγαρις
| Γεώργιος Τάγαρις | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 14ος αιώνας[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός ηγέτης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Στρατοπεδάρχης |
Ο Γεώργιος Τάγαρις (άκμασε περί το 1346-1355) ήταν Ρωμαίος στρατηγός των μέσων του 14ου αι., που ανήλθε στο βαθμό του μεγάλου στρατοπεδάρχου.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Οίκος των Τάγαρι αναφέρεται για πρώτη φορά στις πηγές τον 14ο αι.[2] Ο πατέρας του Μανουήλ ήταν ο πρώτος από τον Οίκο, που διακρίθηκε: η γενναιότητά του και και ικανότητά του ως στρατηγού αναγνωρίστηκε από τον Ανδρόνικο Β΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων, που τον προώθησε στον βαθμό τού μεγάλου στρατοπεδάρχου και τού έδωσε ως δεύτερη σύζυγο την ανιψιά του Θεοδώρα Παλαιολογίνα Ασανίνα.[2][3]
Δεν γνωρίζουμε αν ο Γεώργιος ήταν γιος της πρώτης συζύγου του Μανουήλ, της Μονομαχίνας Δούκαινας ή της Θεοδώρας.[4] Ο Παύλος Παλαιολόγος Τάγαρις Λατίνος Πατριάρχης της Κωνσταντινούπολης (έζησε π. 1330-μετά το 1394, πατριάρχευσε 1379/80-1384) ήταν γιος ή αδελφός του ή είχε άλλη συγγένεια με τον Γεώργιο.[2][5]
Ο Γεώργιος εμφανίζεται για πρώτη φορά το 1346 κατά τον δεύτερο εμφύλιο των ετών 1341-47. Ήταν ήδη μέγας στρατοπεδάρχης, όπως και ο πατέρας του πριν από αυτόν. Ο Ιωάννης ΣΤ΄ Καντακουζηνός είχε συμμαχήσει με τον Ορχάν μπέη της Βιθυνίας, έτσι η αντιβασίλισσα Άννα της Σαβοΐας εμπιστεύτηκε τον Γεώργιο και τον έστειλε σε αποστολή να συμμαχήσει με τον Σαρουκχάν μπέη της Μαγνησίας. Ο Σαρουκχάν -που γνώριζε τον πατέρα του Γεωργίου, από τότε που ο Μανουήλ ήταν κυβερνήτης της Φιλαδέλφειας- δέχθηκε με χαρά το αίτημα.[2][6]
Η επόμενη αναφορά των πηγών στον Γεώργιο είναι το 1356· ήταν ένας από τους αποδέκτες επιστολών τού πάπα Ιννοκεντίου ΣΤ΄, που τον παρακαλούσε για την υποστήριξή του στην Ένωση της Καθολικής με την Ορθόδοξη Εκκλησία.[2][6]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Guilland, Rodolphe (1967). "Le Stratopédarque et le Grand statopédarque". Recherches sur les institutions byzantines, Tome I (in French). Berlin: Akademie-Verlag. pp. 498–521.
- Trapp, Erich (1991). "Tagaris". In Kazhdan, Alexander P. The Oxford Dictionary of Byzantium. New York and Oxford: Oxford University Press. p. 2006. ISBN 978-0-19-504652-6.
- Trapp, Erich; Beyer, Hans-Veit; Walther, Rainer; Sturm-Schnabl, Katja; Kislinger, Ewald; Leontiadis, Ioannis; Kaplaneres, Sokrates (1976–1996). Prosopographisches Lexikon der Palaiologenzeit (in German). Vienna: Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften. ISBN 3-7001-3003-1.