Μετάβαση στο περιεχόμενο

Γερμανοτουρκικές σχέσεις

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γερμανοτουρκικές σχέσεις
Map indicating locations of Germany and Turkey

Γερμανία
Τουρκία

Οι γερμανοτουρκικές σχέσεις (γερμανικά: Deutsch-türkische Beziehungen, τουρκικά: Almanya-Türkiye ilişkileri) ξεκινούν από την εποχή της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και κορυφώθηκαν με την ανάπτυξη ισχυρών δεσμών με πολλές πτυχές που περιλαμβάνουν οικονομικές, στρατιωτικές, πολιτιστικές και κοινωνικές σχέσεις. Με την Τουρκία ως υποψήφια για την Ευρωπαϊκή Ένωση, της οποίας η Γερμανία είναι το μεγαλύτερο μέλος, και την ύπαρξη σημαντικής τουρκικής διασποράς στη Γερμανία, αυτές οι σχέσεις κατέστησαν όλο και πιο αλληλένδετες με τις δεκαετίες. Οι σχέσεις με την Τουρκία επιδεινώθηκαν σημαντικά μετά τις τουρκικές εκκαθαρίσεις του 2016–17 συμπεριλαμβανομένης της σύλληψης δημοσιογράφων όπως ο Ντενίζ Γιουτζέλ της Die Welt.

Οικονομικές σχέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Γερμανία και η Τουρκία διατηρούν ισχυρούς οικονομικούς δεσμούς μεταξύ τους διαχρονικά. Τα μηχανήματα, τα ηλεκτρικά είδη και τα μηχανοκίνητα οχήματα και τα ανταλλακτικά προμηθειών για την αυτοκινητοβιομηχανία αντιπροσωπεύουν ένα ιδιαίτερα μεγάλο μέρος των γερμανικών εξαγωγών προς την Τουρκία. Τα κλωστοϋφαντουργικά προϊόντα/δερμάτινα είδη και τα τρόφιμα, και όλο και περισσότερο τα μηχανοκίνητα οχήματα και τα ηλεκτρονικά είδη, είναι οι κύριες γερμανικές εισαγωγές από την Τουρκία.[1] Επί του παρόντος, εταιρείες που ανήκουν σε Τούρκους επιχειρηματίες στη Γερμανία απασχολούν περίπου 200 χιλιάδες άτομα. Περισσότεροι από τρία εκατομμύρια Γερμανοί τουρίστες επισκέπτονται την Τουρκία ετησίως. Περισσότερες από 4000 γερμανικές εταιρείες δραστηριοποιούνται στην Τουρκία. Η Γερμανία αποδείχθηκε ότι είναι ο νούμερο ένα εταίρος της Τουρκίας σε τομείς όπως το εξωτερικό εμπόριο, η οικονομική και τεχνική συνεργασία, ο τουρισμός και η αμυντική βιομηχανία.[2]

Το 2020, η Γερμανία ήταν ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Τουρκίας, με διμερή όγκο εμπορίου 38 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Οι γερμανικές εταιρείες επένδυσαν σχεδόν 25 δισεκατομμύρια ευρώ στον ενεργειακό τομέα της Τουρκίας.[3]

Εμπόριο όπλων

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γερμανός Αυτοκράτορας Γουλιέλμος Β΄ επισκέφτηκε την Κωνσταντινούπολη το 1889 για να εξασφαλίσει την πώληση τυφεκίων γερμανικής κατασκευής στον Οθωμανικό Στρατό.[4]

Η Τουρκία είναι χειριστής του γερμανικού υποβρυχίου Τύπου 214.[5] Επιπλέον, τα τουρκικά άρματα μάχης Altay βασίζονται σε γερμανικούς κινητήρες MTU και μεταδόσεις RENK.[6] Η Γερμανία είχε επίσης παράσχει τεχνική βοήθεια στην ανάπτυξη και λειτουργία μη επανδρωμένων αεροσκαφών, αρμάτων Leopard 2A4, αντιαεροπορικού συστήματος KORKUT, πυραύλους PorSav, πολεμικού πλοίου MILGEM, Airbus A400M Atlas και φρεγάτες MEKO.[7] Από τον Ιούλιο του 2021, έξι γερμανικά υποβρύχια επρόκειτο να παραδοθούν στην Τουρκία το 2022, επιπλέον πέντε άλλων υποβρυχίων κατηγορίας Reis τα επόμενα λίγα χρόνια σε μια συμφωνία αξίας περίπου 4 δισεκατομμυρίων δολαρίων.[8][9]

Τουρκική διασπορά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με εκτιμώμενο αριθμό τουλάχιστον 2,1 εκατομμυρίων Τούρκων στη Γερμανία, αποτελούν τη μεγαλύτερη εθνική μειονότητα.[10] Η συντριπτική πλειοψηφία βρίσκεται στη Δυτική Γερμανία.

Με βάση τις καλές τουρκογερμανικές σχέσεις από τον 19ο αιώνα και μετά, η Γερμανία προώθησε μια τουρκική μετανάστευση στη Γερμανία. Ωστόσο, μεγάλη κλίμακα δεν εμφανίστηκε παρά τον 20ο αιώνα. Η Γερμανία υπέστη οξεία έλλειψη εργατικού δυναμικού μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και, το 1961, η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας (Δυτική Γερμανία) κάλεσε επισήμως Τούρκους εργάτες στη Γερμανία για να καλύψουν αυτό το κενό, ιδιαιτέρως για να εργαστούν στα εργοστάσια που τροφοδοτούσαν το οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Οι γερμανικές αρχές ονόμασαν αυτά τα άτομα Gastarbeiter (δηλαδή φιλοξενούμενοι εργάτες). Οι περισσότεροι Τούρκοι στη Γερμανία έχουν την καταγωγή τους στην Κεντρική και Ανατολική Μικρά Ασία. Σήμερα, οι Τούρκοι είναι η μεγαλύτερη εθνική μειονότητα της Γερμανίας και αποτελούν το μεγαλύτερο μέρος της μουσουλμανικής μειονότητας της Γερμανίας.

Οι εκκαθαρίσεις της Τουρκίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Δείτε επίσης: Εκκαθαρίσεις έπειτα από την απόπειρα πραξικοπήματος του 2016 στην Τουρκία
Καμπάνια για την απελευθέρωση του Ντενίζ Γιουτζέλ στην Κολωνία, 6 Ιουλίου 2017

Στις 14 Αυγούστου 2018, η τουρκική αστυνομία συνέλαβε έναν άλλον Γερμανό υπήκοο με κατηγορίες που σχετίζονται με τρομοκρατία. Οι γερμανικές αρχές ανέφεραν ότι εννέα Γερμανοί υπήκοοι βρίσκονταν υπό κράτηση στην Τουρκία για «πολιτικούς λόγους» εκείνην την περίοδο.[11]

Τον Οκτώβριο του 2018, η Γερμανία προειδοποίησε τους πολίτες που επισκέπτονται την Τουρκία να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί σχετικά με τις ροές τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως απάντηση σε μια σειρά υποθέσεων Γερμανών που συνελήφθησαν για κριτική στην τουρκική κυβέρνηση. «Σε ορισμένες περιπτώσεις αρκεί απλώς ένα like σε μια τέτοια δημοσίευση κάποιου», δήλωσε το γερμανικό υπουργείο Εξωτερικών ότι ακόμη και τα ιδιωτικά σχόλια μπορεί να είναι επικίνδυνα. «Τα μη δημόσια σχόλια στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να προωθηθούν στις τουρκικές αρχές μέσω καταγγελιών»[12]

Ο Τούρκος υπουργός Άμυνας Ισμέτ Γιλμάζ και η Γερμανίδα υπουργός Άμυνας Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, στην Αεροπορική Βάση Ιντζιρλίκ, 21 Ιανουαρίου 2016

Επιχείρηση Ειρήνη (IRINI)

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τουρκικό φορτηγό πλοίο αναχαιτίστηκε από τη γερμανική φρεγάτα Hamburg στις 23 Οκτωβρίου 2020 επικαλούμενο εμπάργκο όπλων στη Λιβύη. Ωστόσο, σύμφωνα με Γερμανούς αξιωματούχους, δεν υπήρχε τίποτα σχετικά με όπλα και επέτρεψε το πέρασμα του πλοίου. Τούρκοι αξιωματούχοι δήλωσαν ότι πρόκειται για παραβίαση των ναυτικών νόμων επειδή η Γερμανία το έκανε χωρίς άδεια από την Τουρκία.[13]

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ «diplo - Startseite - HTTP Status 404» (στα Γερμανικά). Auswaertiges-amt.de. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2012. 
  2. ↑ «From past to present relations between Germany and Turkey' -». Ανακτήθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2012. 
  3. ↑ «Germany invests €25 bln in Turkish energy sector, employing 15,000». hurriyetdailynews. 
  4. ↑ «Alman Çeşmesi». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 16 Σεπτεμβρίου 2006. 
  5. ↑ «Η Γερμανία απορρίπτει το ελληνικό αίτημα για πάγωμα της πώλησης υποβρυχίων στην Τουρκία». Daily Sabah. 29 Ιανουαρίου 2021. 
  6. ↑ «Turkey in talks with South Korea to salvage Altay tank program». Defense News. 19 Νοεμβρίου 2020. 
  7. ↑ «Greece Wants Germany To Stop Selling Submarines to Turkey». The National Herald. 11 Σεπτεμβρίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Ιανουαρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 24 Απριλίου 2023. 
  8. ↑ «German submarines are giving Turkey an edge over Greece». Economist. 3 Ιουλίου 2021. 
  9. ↑ «Greece Still Hopes to Halt German Submarine Deal with Turkey». VOA News. 7 Ιουλίου 2021. 
  10. ↑ Jenny B. White. «Turks in Germany: Overview of the Literature». University of Nebraska-Omaha. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2010. 
  11. ↑ «Turkey arrests another German citizen». Deutsche Welle. 16 August 2018. https://www.dw.com/en/turkey-arrests-another-german-citizen/a-45111256. 
  12. ↑ Germany warns citizens about social media posts when visiting Turkey
  13. ↑ «Turkey protests German search of Libya-bound Turkish ship». AP NEWS. 23 November 2020. https://apnews.com/article/turkey-libya-mediterranean-sea-blockades-berlin-6084893bd5bc8707468e6711a5efb1e5. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γερμανοτουρκικές_σχέσεις&oldid=10488285"