Μεσιέ 63

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Γαλαξίας Ηλιοτρόπιο)

Συντεταγμένες: Sky map 13h 15m 49.3s, +42° 01′ 45″

Γαλαξίας Ηλιοτρόπιο
Παρατηρησιακά Δεδομένα (εποχή J2000)
ΑστερισμόςΚύνες Θηρευτικοί
Ορθή Αναφορά13h 15m 49.3s[1]
Απόκλιση+42° 01′ 45″[1]
Μετατόπιση στο ερυθρό504 ± 4 km/s [1]
Απόσταση30,7 ± 4,5 MLy (9,41 ± 1,37 Mpc) [1]
Τύπος ΓαλαξίαSA(rs)bc HII/LINER [1]
Φαινόμενη διάμετρος (V)12,6' x 7,2' [1]
Φαινόμενο μέγεθος (V)8,6
Άλλες ονομασίες
Μεσιέ 63, NGC 5055, UGC 8334, PGC 46153, 6C B131336.1+421732, 7C 1313+4217 [1]
Δείτε επίσης: Γαλαξίες, Κατάλογος γαλαξιών

Ο γαλαξίας Ηλιοτρόπιο (γνωστός και ως Μεσιέ 63 και NGC 5055) είναι σπειροειδής γαλαξίας σε απόσταση περίπου 30 εκατομμυρίων ετών φωτός στον αστερισμό Θηρευτικοί Κύνες. Εκπέμπει ραδιοκύματα και ακτίνες Χ.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεσιέ 63 ήταν το πρώτο αντικείμενο που ανακαλύφθηκε από τον Πιέρ Μεσαίν, τις 14 Ιουνίου 1779. Την ίδια μέρα ο Σαρλ Μεσιέ τον συμπεριέλαβε στον κατάλογό του. Ήταν από τα πρώτα 14 αντικείμενα που αναγνωρίστηκαν ως «σπειροειδή νεφελώματα» (σπειροειδείς γαλαξίες) από τον Κόμη του Ρος το 1850.[2]

Στον γαλαξία Ηλιοτρόπιο έχει παρατηρηθεί ένας υπερκαινοφανής αστέρας, ο SN 1971I, ο οποίος έφτασε σε μέγεθος 11,8.

Χαρακτηριστικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεσιέ 63 στις υπέρυθρες από το GALEX

Ο πυρήνας του Μεσιέ 63 έχει διάμετρο 6 λεπτών της μοίρας και έχει απαλή εμφάνιση. Η εσωτερική και η εξωτερική περιοχή των βραχιόνων έχει έντονη διαφορά στην επιφανειακή λαμπρότητα, η οποία εντοπίζεται σε απόσταση 50΄΄ από τον πυρήνα (περίπου 2,7 kpc). Στους βραχίονες εντοπίζονται πολλές περιοχές ΗΙΙ. Ο πυρήνας του περιβάλλεται από νεαρά άστρα.

Κοντινοί γαλαξίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αν και σε απόσταση 6 μοιρών, ο γαλαξίας Ηλιοτρόπιο και ο γαλαξίας της Δίνης ανήκουν στην ίδια ομάδα γαλαξιών, την ομάδα Μ51.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 «NASA/IPAC Extragalactic Database». Results for NGC 5055. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2006. 
  2. K. G. Jones (1991). Messier's Nebulae and Star Clusters (2η έκδοση). Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-37079-5. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]