Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βεατρίκη της Καστίλης (1242-1303)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Να μη συγχέεται με την ανιψιά της Βεατρίκη της Καστίλης (1242-1303) βασίλισσα της Πορτογαλίας.
Βεατρίκη της Καστίλης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Beatriz de Castela e Gusmão (Πορτογαλικά)
Γέννηση1242[1][2][3]
Σαραγόσα
Θάνατος27  Οκτωβρίου 1303[4]
Τόπος ταφήςΜοναστήρι της Αλκομπάσα
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Πορτογαλίας
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΣύζυγοςΑλφόνσος Γ΄ της Πορτογαλίας (από 1254)[5]
ΤέκναΛευκή της Πορτογαλίας (1259-1321)
Διονύσιος Α΄ της Πορτογαλίας
Αλφόνσος του Πορταλέγκρε
Σάντσα της Πορτογαλίας
Μαρία της Πορτογαλίας, μοναχή
Constance of Portugal[6]
Fernando de Portugal[6]
Vicente de Portugal[6]
ΓονείςΑλφόνσος Ι΄ της Καστίλης και Mayor Guillen de Guzmán
ΑδέλφιαViolant of Castile
Βεατρίκη της Καστίλης, Μαρκησία του Μομφεράτου
Berengaria of Castile, Lady of Guadalajara
Σάντσο Δ΄ της Καστίλης
Πέτρος της Λεδέσμα
Φερδινάνδος δε λα Θέρδα, διάδοχος
Ιωάννης της Βαλένθια ντε Κάμπος
Ιάκωβος του Καμέρος
Ελεονώρα της Καστίλης
Κωνστάνθα δε Καστίγια
ΟικογένειαΚαστιλιανός Οίκος της Ιβρέας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαQueen Consort of Portugal (1253–1279)
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Βεατρίκη της Καστίλης (ισπανικά: Beatriz de Castilla, 124227 Οκτωβρίου 1303) μέλος του Οίκου της Ιβρέας-Καστίλης έγινε με τον γάμο της βασίλισσα της Πορτογαλίας. Η Βεατρίκη ήταν νόθη κόρη του Αλφόνσου Ι' της Καστίλης και της ερωμένης του Μαϊόρ Χουιλέν δε Γκουσμάν[7], ήταν η δεύτερη βασιλική σύζυγος του Αλφόνσου Γ' της Πορτογαλίας[8]. Η Βεατρίκη γεννήθηκε λίγο πριν τις 31 Δεκεμβρίου 1244 την ημερομηνία την ημέρα που ο πατέρας της δώρισε την Έλτσε "στην κόρη του Βεατρίκη και σε όλα τα νόθα παιδιά που είχε αποκτήσει με την Μαϊόρ Χουιλέν δε Γκουσμάν".[9][10]

Βασίλισσα της Πορτογαλίας

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ταφική μάσκα της Βεατρίκης της Καστίλης.

Ο βασιλιάς Αλφόνσος Ι΄ πρότεινε σαν προϋπόθεση της στρατηγικής του για την κυριαρχία του Φάρο τον γάμο της κόρης του Βεατρίκης με τον βασιλιά της Πορτογαλίας Αλφόνσο Γ΄ (1253).[11] Ο βασικός όρος της συμφωνίας θα ήταν ότι τα δικαιώματα στην πόλη Φάρο θα είχε ο μεγαλύτερος γιος του Αλφόνσου Γ΄ και της Βεατρίκης όταν θα έφτανε επτά ετών.[11] Η αριστοκρατία της Πορτογαλίας θεώρησε ότι η συμφωνία αυτή θα ήταν "ταπεινωτική για τον βασιλιά τους".[12] Τα μεγαλύτερα προβλήματα δημιουργήθηκαν όταν η πρώτη σύζυγος του Αλφόνσου Γ΄ Ματθίλδη Β΄ της Βουλώνης κατηγόρησε τον σύζυγο της στον πάπα Αλέξανδρο Δ΄ για διγαμία.[13] Ο πάπας κατηγόρησε τον Αλφόνσο Γ΄ για μοιχεία και του ζήτησε να επιστρέψει την περιουσία της Ματθίλδης (1258).[12][13] Η Ματθίλδη ωστόσο πέθανε την ίδια χρονιά και οι απειλές του πάπα παρέμειναν χωρίς αποτέλεσμα.[12]

Η Βεατρίκη είχε μέχρι τον θάνατο του συζύγου της μεγάλη επίδραση στην Πορτογαλική αυλή και βοήθησε σημαντικά να βελτιωθούν οι σχέσεις ανάμεσα στο Βασίλειο της Πορτογαλίας και το Βασίλειο της Καστίλης. Όταν πέθανε η μητέρα της (1267) κληρονόμησε τα εδάφη της στο Θιφουέντες, την Παλασουέλος, την Σαλμερόν, την Θουένκα και το Αλκοσέρ στο μοναστήρι της Σάντα Κλάρα που είχε ιδρύσει.[14] Η Βεατρίκη επέστρεψε στην Σεβίλλη λόγω δυσαρέσκειας με τον γιο της Διονύσιο, τον Νοέμβριο του 1282 ήδη χήρα υποστήριξε τον πατέρα της στην εμφύλια σύγκρουση με τον ετεροθαλή αδελφό της Σάντσο Δ΄ της Καστίλης. Ένα διάταγμα παρουσιάζει τις δωρεές του βασιλιά Αλφόνσου Ι΄ στην κόρη του Βεατρίκη, τις πόλεις Μουράο, Σέρπα, Μούρα με τα κάστρα τους, το βασίλειο της Νιέμπλα και τα βασιλικά τέταρτα της Μπαδαχόθ.[10] Παρέμεινε στο πλευρό του πατέρα της και ήταν παρούσα στο νεκροκρέβατο του.[10]

Ο γάμος έγινε αμέσως μετά το διαζύγιο του Αλφόνσου Γ΄ από την πρώτη σύζυγό του Ματθίλδη Β΄ της Βουλώνης, που δεν μπόρεσε να γεννήσει άρρενα διάδοχο. Την εποχή του γάμου τους ο Αλφόνσος Γ΄ ήταν 32 ετών και η Βεατρίκη 11. Παιδιά τους ήταν:

  1. 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 8087699. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00020565. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p11431.htm#i114308. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00020565.
  5. p11431.htm#i114308. Ανακτήθηκε στις 7  Αυγούστου 2020.
  6. 6,0 6,1 6,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
  7. Julio Valdeon Baruque, Alfonso X el Sabio: la forja de la Espana moderna, σελ. 25, Μαδρίτη: Ediciones Temas de Hoy, S.A. (2003) ISBN 84-8460-277-X.
  8. Manuel Garcia Fernandez, La politica internacional de Portugal y Castilla en el contexto peninsular del Tratado de Alcanices (1267-1297). Relaciones diplomaticas y dinasticas, (XV): 901–943, Work da Faculdade de Letras, Serie Historia, Universidade de Porto (1999), OCLC 632487275 (Ισπανικά)
  9. 9,0 9,1 Salazar y Acha 1990, σ. 222
  10. 10,0 10,1 10,2 García Fernández 1999, σ. 910
  11. 11,0 11,1 García Fernández 1999, σ. 908
  12. 12,0 12,1 12,2 12,3 García Fernández 1999, σ. 909
  13. 13,0 13,1 Livermore 1947, σ. 136
  14. Villalba Ruiz de Toledo 1989, σσ. 319-320
  15. García Fernández 1999, σσ. 903 και 909-910
  • García Fernández, Manuel (1999). "La política internacional de Portugal y Castilla en el contexto peninsular del Tratado de Alcañices (1267-1297). Relaciones diplomáticas y dinásticas" (PDF). Work da Faculdade de Letras, Serie Historia (in Spanish). Universidade de Porto (XV): 901–943.
  • González Jiménez, Manuel (2004). Alfonso X el Sabio. Barcelona: Publisher Ariel S. A.
  • Livermore, H.V. (1947). A History of Portugal. Cambridge: Cambridge University Press.
  • Salazar y Acha, Jaime de (1989). "Los descendientes del conde Ero Fernández, fundador de Monasterio de Santa María de Ferreira de Pallares". El Museo de Pontevedra (in Spanish) (43): 67–86.
  • Salazar y Acha, Jaime de; Masnata y de Quesada, David (1990). "Precisiones y nuevos datos sobre el entorno familiar de Alfonso X el Sabio fundador de Ciudad Real" (PDF). Cuadernos de Estudios Manchegos (in Spanish). Instituto de Estudios Manchegos (20): 210–231.
  • Valdeón Baruque, Julio (2003). Alfonso X: la forja de la España moderna (in Spanish). Madrid: Ediciones Temas de Hoy, S.A.
  • Villalba Ruiz de Toledo, Francisco Javier (1989). "El Monasterio de Santa Clara de Alcocer y su conexión con la monarquía (siglos XIII-XV)" (PDF). Wad al-Hayara: Trabajo de estudios de Guadalajara (in Spanish) (16): 319–324.