Βασίλι Κουζνετσόφ
Ο Βασίλι Βασίλιεβιτς Κουζνετσόφ (ρωσικά: Васи́лий Васи́льевич Кузнезо́в; 13 Φεβρουαρίου [Ι.Η. 31 Ιανουαρίου] 1901 – 5 Ιουνίου 1990) ήταν Ρώσος σοβιετικός πολιτικός που ενήργησε ως Πρόεδρος του Προεδρείου του Ανωτάτου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης από το 1982 έως το 1983 (μετά τον θάνατο του Μπρέζνιεφ), για δεύτερη φορά το 1984 (μετά τον θάνατο του Αντρόπωφ) και για τρίτη φορά το 1985 (μετά τον θάνατο του Τσερνιένκο).
Ο Πρόεδρος του Προεδρείου του Ανώτατου Σοβιέτ της Σοβιετικής Ένωσης ήταν επίσημα η ανώτατη κρατική θέση. Κατά τη διάρκεια της θητείας του, ο Kuznetsov ήταν 81–82, 82–83 και 84 ετών, αντίστοιχα, επομένως είναι ο γηραιότερος αρχηγός του σοβιετικού και του ρωσικού κράτους στην ιστορία (ήταν μεγαλύτερος από τους τρεις προκατόχους σε αυτή τη θέση).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Κουζνετσόφ γεννήθηκε στις 13 Φεβρουαρίου [Η.Ι. 31 Ιανουαρίου] 1901, στο χωριό Sofilovka, Ovsyanovsky volost, περιοχή Varnavinsky, επαρχία Kostroma. Ο πατέρας του Βασίλι ήταν αγρότης, επικεφαλής μιας μεγάλης, φτωχής οικογένειας. Το 1915, αποφοίτησε από ένα αγροτικό σχολείο και αμέσως μπήκε σε παιδαγωγική σχολή στο χωριό Poretskoye, στη Δημοκρατία του Τσουβάς (τότε στο Κυβερνείο Simbirsk). Στη σχολή φοίτησε μέχρι το 1919. Με την έναρξη του Εμφυλίου, κατέληξε στις τάξεις του Κόκκινου Στρατού, μέχρι το 1921 πολέμησε εναντίον των λευκών. Μετά το τέλος του πολέμου, εισήλθε στο Πολυτεχνικό Ινστιτούτο του Λένινγκραντ, το οποίο αποφοίτησε το 1926. Την ίδια χρονιά, πήγε στο Ντονμπάς, έπιασε δουλειά ως ερευνητής μηχανικός στο Μεταλλουργικό Εργοστάσιο Makeevsky. Σύντομα διορίστηκε μηχανικός βάρδιας και στη συνέχεια υπαρχηγός. Συναντά το έτος 1930 ως επικεφαλής του μαγαζιού με ανοιχτή εστία.
Εντάχθηκε στο ΚΚΣΕ το 1927. Το 1931, ο Κουζνετσόφ ήταν μεταξύ των εργαζομένων στο εργοστάσιο Makeevka που πήγαν για πρακτική άσκηση στις Ηνωμένες Πολιτείες, στο Carnegie Institute of Technology. Το 1936, μετακόμισε από το Makeevka στην περιοχή της Μόσχας, έπιασε δουλειά στο εργοστάσιο Elektrostal ως επικεφαλής του μεταλλογραφικού εργαστηρίου. Τον Σεπτέμβριο του 1937, άρχισε να ανεβαίνει στα υψηλότερα κλιμάκια της εξουσίας: ο Βασίλι άρχισε να εργάζεται στη συσκευή του Λαϊκού Επιτροπείου Βαριάς Βιομηχανίας της ΕΣΣΔ. Το 1946 έγινε πρόεδρος του Συμβουλίου Εθνοτήτων του Ανώτατου Σοβιέτ της ΕΣΣΔ. Διατήρησε τη θέση μέχρι τον Μάρτιο του 1953, ενώ ταυτόχρονα ήταν μέλος του Οργανωτικού Γραφείου της Κεντρικής Επιτροπής του Παν-ενωσιακού Κομμουνιστικού Κόμματος των Μπολσεβίκων. Το 1953, πήγε να εργαστεί στο Υπουργείο Εξωτερικών της ΕΣΣΔ, για κάποιο διάστημα ήταν επικεφαλής της σοβιετικής πρεσβείας στην Κίνα. Το 1955 έγινε ο πρώτος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΣΔ. Αφού ο επικεφαλής του Υπουργείου Εξωτερικών της ΕΣΣΔ Ντμίτρι Σιπίλοφ μετατέθηκε στη γραμματεία της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ, έγινε ένας από τους κύριους υποψηφίους για τη θέση του Υπουργού Εξωτερικών. Τον διαδέχθηκε όμως ο Αντρέι Γκρομίκο.
Ο Κουζνετσόφ είχε ανεκτίμητη συμβολή στη διευθέτηση της κρίσης της Καραϊβικής. Ως επίσημος εκπρόσωπος του σοβιετικού υπουργείου Εξωτερικών, ο Κουζνετσόφ συναντήθηκε επανειλημμένα με τους Αμερικανούς, εξηγώντας τους τη θέση της ΕΣΣΔ, αποτρέποντας με κάθε δυνατό τρόπο έναν πυρηνικό πόλεμο. Ένα άλλο σημαντικό επίτευγμα του Κουζνετσόφ είναι η έναρξη διαπραγματεύσεων με την Κίνα μετά την αιματηρή σύγκρουση στο νησί Damansky, η οποία απείλησε να κλιμακωθεί σε πόλεμο πλήρους κλίμακας. Ήταν επικεφαλής της σοβιετικής αντιπροσωπείας στις διαπραγματεύσεις με τη ΛΔΚ για την οριοθέτηση των συνόρων. Το 1971, ο Κουζνετσόφ ασχολήθηκε με τη διευθέτηση της ινδο-πακιστανικής κρίσης, η διπλωματική του δραστηριότητα τουλάχιστον βοήθησε προσωρινά να αποφευχθεί η εμβάθυνση της αιματηρής σύγκρουσης.
Το 1977, ο Κουζνετσόφ έγινε ο πρώτος αντιπρόεδρος του Προεδρείου της ΕΣΣΔ. Στις 10 Νοεμβρίου 1982, αμέσως μετά το θάνατο του Μπρέζνιεφ, ο Κουζνετσόφ έγινε εν ενεργεία Πρόεδρος του Προεδρείου της ΕΣΣΔ μέχρι που στις 16 Ιουνίου 1983 ο Γιούρι Αντρόπωφ παίρνει τη θέση που κατείχε.
Ο Αντρόπωφ ήταν επικεφαλής της ΕΣΣΔ για μικρό χρονικό διάστημα - στις 9 Φεβρουαρίου 1984 πέθανε σε ηλικία 69 ετών. Ο Κουζνετσόφ διαδέχθηκε τον Αντρόπωφ στις 9 Φεβρουαρίου έως τις 11 Απριλίου 1984, όταν ο νέος ηγέτης Τσερνιένκο πήρε τη θέση. Την τελευταία φορά που ο Κουζνετσόφ ήταν επικεφαλής της ΕΣΣΔ ήταν στις 10 Μαρτίου 1985, όταν ο Τσερνιένκο πέθανε. Στις 27 Ιουλίου 1985 τον Κουζνετσόφ διαδέχθηκε ο Αντρέι Γκρομίκο.
Αποφάσισε να συνταξιοδοτηθεί το 1986 και πέθανε λόγω γήρατος στις 5 Ιουνίου 1990 σε ηλικία 89 ετών. Για μεγάλο χρονικό διάστημα, ο Κουζνετσόφ διατήρησε τον τίτλο του μακροβιότερου αρχηγού κράτους της ΕΣΣΔ, αλλά το 2021 αυτό το ρεκόρ έσπασε ο Μιχαήλ Γκορμπατσόφ.
Βραβεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ήρωας της Σοσιαλιστικής Εργασίας, έλαβε δύο φορές (1971 & 1981)
- Τάγμα του Λένιν, έλαβε επτά φορές (1943, 1951, 1961, 1966, 1971, 1981 και 1986)
- Τάγμα της Οκτωβριανής Επανάστασης
- Τάγμα της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας
- Τάγμα του Ερυθρού Αστέρα
- Τάγμα του Σήματος της Τιμής
- Βραβείο Στάλιν, 2ος βαθμός για την εφεύρεση ποιότητες χάλυβα EI-75, EI-262, EI-184
- Σήμα "50 χρόνια στο ΚΚΣΕ" (1981)
- Μετάλλιο Ιωβηλαίου "Στη μνήμη της 100ης επετείου από τη γέννηση του Βλαντιμίρ Ίλιτς Λένιν"
- Μετάλλιο "Για τη γενναία εργασία στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941-1945"
- Μετάλλιο "Για την άμυνα της Μόσχας"
- Ιωβηλαίου μετάλλου «Σαράντα χρόνια νίκης στον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο του 1941-1945
- Μετάλλιο "Βετεράνος της Εργασίας"