Βασίλης Μπαρτζιώτας
| Βασίλης Μπαρτζιώτας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1909 Λάρισα |
| Θάνατος | 11 Αυγούστου 1994 (85 ετών) |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
Ο Βασίλης Μπαρτζιώτας (1909 - 11 Αυγούστου 1994), γνωστός με το ψευδώνυμο Φάνης, ήταν ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ με σημαντικό ρόλο στην Εθνική Αντίσταση και τον εμφύλιο πόλεμο, και βασικός συνεργάτης και υποστηρικτής του Νίκου Ζαχαριάδη.
Σε πολλά έγγραφα και δημοσιεύματα της δεκαετίας του 1940, αναφέρεται λανθασμένα ως Μπαρτζώτας και όχι Μπαρτζιώτας.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Νεανικά χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βασίλης Μπαρτζιώτας γεννήθηκε το 1909 στη Λάρισα. Σπούδασε στην τότε ΑΣΟΕΕ (σήμερα Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών), από την οποία αποφοίτησε με πτυχίο Οικονομικών Επιστημών.[1]
Έγινε μέλος της ΟΚΝΕ το 1924, σε ηλικία 15 ετών, και πολύ γρήγορα ανέλαβε θέσεις ευθύνης στον κομματικό μηχανισμό του ΚΚΕ. Το 1935 πήρε μέρος στο 6ο Συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς Νέων (ΚΔΝ) στη Μόσχα, εκπροσωπώντας μαζί με άλλους Έλληνες νεολαίους την ΟΚΝΕ. Το 1936 έγινε Γραμματέας της ΟΚΝΕ θέση που διατήρησε μέχρι τη σύλληψή του το 1937.[2]
Με την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά πέρασε στην παρανομία, συνελήφθη το 1937 και φυλακίστηκε στην Ακροναυπλία.[1] Το 1942 όταν ο Γιάννης Ιωαννίδης, που είχε την καθοδήγηση της Ακροναυπλίας, έφυγε για το Σανατόριο της Πέτρας στον Όλυμπο, ο Μπαρτζιώτας, με εντολή του Ιωαννίδη, ανέλαβε την εκεί καθοδήγηση.[3]
Κατοχή - Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές του 1943, την περίοδο της κατοχής, μεταφέρθηκε για νοσηλεία μαζί με άλλους Ακροναυπλιώτες στο Νοσοκομείο Σωτηρία στην Αθήνα και θα τους απελευθερώσει ο ΕΛΑΣ Αθήνας την άνοιξη του 1943.[4] Μετά την απελευθέρωσή του ο Μπαρτζιώτας εντάχθηκε στην ηγετική ομάδα του ΚΚΕ και ανέλαβε τη θέση του γραμματέα της Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας (ΚΟΑ).[1] Ήταν γνωστός με το ψευδώνυμο Φάνης και από τον Απρίλιο του 1943 μέχρι τον Ιούνιο του 1946 διαδραμάτισε άμεσο και πρωταγωνιστικό ρόλο στην Εθνική Αντίσταση και τα Δεκεμβριανά, ως γραμματέας της ΚΟΑ.
Μεταξύ άλλων ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία της οργάνωσης ΟΠΛΑ καθώς και για την τοποθέτηση εκρηκτικών, τις μέρες των Δεκεμβριανών, στα θεμέλια του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρεταννία με σκοπό την ανατίναξη του ξενοδοχείου και την δολοφονία του Ουίνστον Τσώρτσιλ (που βρισκόταν τότε στην Ελλάδα) και του Γεωργίου Παπανδρέου. Τελικά η ηγεσία του κόμματος δεν προχώρησε στην παραπάνω ενέργεια. Όταν ο Νίκος Ζαχαριάδης, το Μάιο του 1945, επέστρεψε από το Νταχάου και ανέλαβε την ηγεσία του ΚΚΕ, ο Μπαρτζιώτας έγινε από τους πλέον στενούς συνεργάτες του.
Εμφύλιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την περίοδο του εμφυλίου πολέμου ο Μπαρτζιώτας ήταν ταυτόχρονα υπουργός Οικονομικών στην Προσωρινή Δημοκρατική Κυβέρνηση και Πολιτικός Επίτροπος στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ, απ' όπου καθόριζε την τοποθέτηση και δράση όλων των πολιτικών επιτρόπων στις μονάδες του Δημοκρατικού Στρατού. Μετά την αποπομπή του Μάρκου Βαφειάδη το καλοκαίρι του 1948 από την ηγεσία του ΔΣΕ ο Μπαρτζιώτας με το βαθμό του Στρατηγού, μαζί με τον Γούσια και τον Ζαχαριάδη θα αναλάβουν την ανώτατη ηγεσία του. Μετά από την ήττα του ΔΣΕ τον Αύγουστο του 1949 θα εγκατασταθεί με την ηγεσία του ΚΚΕ στις ανατολικές χώρες. Για τη δράση του στον εμφύλιο καταδικάστηκε ερήμην δύο φορές σε θάνατο.[1]
Μετά τον εμφύλιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά τον Εμφύλιο έζησε ως πολιτικός πρόσφυγας αρχικά στη Ρουμανία και έπειτα στη Σοβιετική Ένωση. Ο Μπαρτζιώτας, μετά την ήττα του ΔΣΕ, ήταν από τους πλέον ένθερμους υποστηρικτές του Ζαχαριάδη και έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαγραφή κάποιων από τους επικριτές του Ζαχαριάδη.[εκκρεμεί παραπομπή]
Ο Μπαρτζιώτας, μετά την καθαίρεση του Ζαχαριάδη από την ηγεσία του ΚΚΕ, το 1956 τέθηκε στο περιθώριο της ηγεσίας του κόμματος. Το 1968, στη διάσπαση του ΚΚΕ, τάχθηκε με την ορθόδοξη πτέρυγα του κόμματος.
Επέστρεψε τελικά στην Ελλάδα μεταπολιτευτικά. Έγραψε αρκετά βιβλία για την περίοδο 1936-1949 και απεβίωσε το 1994 σε ηλικία 85 ετών στην Αθήνα.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Δοκίμιο Ιστορίας του ΚΚΕ, Α' τόμος 1919-1949, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2012
- Ιστορία της Αντίστασης 1940-45, εκδόσεις Αυλός, Αθήνα 1979
- "Ακροναυπλία, Θρύλος και Πραγματικότητα", Γιάννης Μανούσακας, εκδόσεις Δωρικός, Αθήνα 1978
- "Η Μεγάλη Πενταετία", Πέτρος Ρούσος, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1976
- "ΟΚΝΕ 1922-1943", Χρήστος Ν. Τσιντζιλώνης, εκδόσεις Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 1989
- "Γιατί με σκοτώνεις σύντροφε", Θωμάς Δρίτσιος, εκδόσεις Γλάρος, Αθήνα 1983