Βασίλης Βενετσανόπουλος
| Βασίλης Βενετσανόπουλος | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 18ιουλ. / 31 Δεκεμβρίου 1911γρηγ. Κυπαρισσία Μεσσηνίας |
| Θάνατος | 29 Ιουνίου 2006 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιωτικός |
Ο Βασίλης Βενετσανόπουλος (31 Δεκεμβρίου 1911 - 29 Ιουνίου 2006) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, αρχικά αξιωματικός του Ελληνικού Στρατού και έπειτα του ΕΛΑΣ στην Κατοχή και του ΔΣΕ στον εμφύλιο πόλεμο.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 1911 στην Κυπαρισσία Μεσσηνίας.[1] Το 1931 αποφοίτησε από τη Στρατιωτική Σχολή Ευελπίδων ως ανθυπολοχαγός του Πεζικού και αρχικά τοποθετήθηκε στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού στη Βέροια, αλλά το 1935 ανέλαβε υπηρεσία στην Ανακτορική Φρουρά, όπου, μεταξύ άλλων, φρουρούσε και τον βασιλιά Γεώργιο. Ο μεγαλύτερος αδελφός του, Θωμάς Βενετσανόπουλος, ο οποίος ήταν αξιωματικός της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, είχε αναλάβει, από το 1936 και την επιβολή της δικτατορίας του Μεταξά, προϊστάμενος της προσωπικής ασφάλειας του Κωνσταντίνου Μανιαδάκη, υφυπουργού Δημοσίας Ασφαλείας και συντονιστή όλων των κατασταλτικών μηχανισμών του καθεστώτος.[2]
Με τη βοήθεια του αδελφού του (τον οποίον εμπιστευόταν ο Μανιαδάκης), ο Βασίλης Βενετσανόπουλος το 1938 ορίστηκε υποδιοικητής της Ανακτορικής Φρουράς.[3] Δεν συμμετείχε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, καθώς παρέμεινε στην Αθήνα για να φρουρεί τη βασιλική οικογένεια.[4]
Κατοχή - Αντίσταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1941 προσχώρησε στην οργάνωση Οι φίλοι του λαού που καθοδηγούσε ο Δαμιανός Μάθεσης.[5] Στη συνέχεια έγινε μέλος του ΕΑΜ και το 1942 εντάχθηκε στον ΕΛΑΣ, ενώ έγινε και μέλος του ΚΚΕ.[1] Καθώς ήταν στρατιωτικό στέλεχος, ο Βενετσανόπουλος χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά σε επιτελικές θέσεις στον ΕΛΑΣ, μέχρι και τα Δεκεμβριανά, στα οποία ανέλαβε διοικητής του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ.[6] Ο Βενετσανόπουλος ήταν επίσης αυτός που επέβλεψε την επιχείρηση για τοποθέτηση εκρηκτικών στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία με σκοπό τη δολοφονία του Παπανδρέου και της κυβέρνησής του, η οποία τελικά ματαιώθηκε επειδή διέμενε εκεί και Τσώρτσιλ.[6]
Εμφύλιος πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1946 εξορίστηκε στη Νάξο μαζί με άλλους 11 αξιωματικούς του Ελληνικού Στρατού οι οποίοι είχαν γίνει μέλη του ΚΚΕ και θεωρούνταν εξαιρετικά επικίνδυνοι, αλλά το 1947 όλοι τους κατάφεραν να αποδράσουν.[7] Στη συνέχεια εντάχθηκε στον ΔΣΕ ως επιτελικός αξιωματικός και διατέλεσε επιτελάρχης του Αρχηγείου Θεσσαλίας και του Αρχηγείου Δυτικής Μακεδονίας. Το 1949 πήρε μέρος στις μάχες του Γράμμου και του Βίτσι και ως την τελική υποχώρηση του ΔΣΕ υπηρετούσε στο Αρχηγείο ως αξιωματικός - διευθυντής επιχειρήσεων.[7]
Πολιτικός πρόσφυγας στη Σοβιετική Ένωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μετά την ήττα του ΔΣΕ κατέφυγε στη Σοβιετική Ένωση. Εκπαιδεύτηκε στην Ανώτατη Κομματική Σχολή του ΚΚΣΕ στη Μόσχα επί τριετία και για δύο χρόνια στη Στρατιωτική Ακαδημία Μόσχας Βοροσίλοφ (όπου επίσης είχαν φοιτήσει ο Χαρίλαος Φλωράκης και ο Στέφανος Παπαγιάννης).[8] Κατά καιρούς ανέλαβε και κρατικές θέσεις στη Σοβιετική Ένωση, όπως αυτή του προέδρου της 12ης Πολιτείας Ελλήνων Πολιτικών Προσφύγων στην Τασκένδη, και αυτή του αντιπροσώπου του ΚΚΕ στη διεθνή επιθεώρηση Προβλήματα Ειρήνης και Σοσιαλισμού (γνωστή και ως World Marxist Review) στην Πράγα.[1] Νυμφεύτηκε τη Μαρία Παπαδήμα και απέκτησε δύο παιδιά.
Μεταπολίτευση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μεταπολιτευτικά γύρισε στην Ελλάδα και, μεταξύ άλλων, διατέλεσε υπεύθυνος στο Γραφείο Διεθνών Σχέσεων της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ.[1] Μετά το 1981, η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου τον απεκατέστησε ως ταξίαρχο του Ελληνικού Στρατού.[8]
Πέθανε στις 29 Ιουνίου 2006, σε ηλικία 95 ετών.[7]
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Βιογραφικό στο Βιβλιονέτ
- ↑ John S. Koliopoulos, Plundered Loyalties, Axis Occupation and Civil Strife in Greek West Macedonia 1941-1949, σελίδα 93
- ↑ Τριαντάφυλλος Α. Γεροζήσης, Το Σώμα των αξιωματικών και η θέση του στη σύγχρονη Ελληνική κοινωνία (1821-1975), σελ. 578, εκδ. Δωδώνη
- ↑ Γεροζήσης, 578
- ↑ Φαράκος (2004), σελ. 428-429
- ↑ 6,0 6,1 Συλλογικό έργο: Δεκέμβρης του 44, εκδ. Σύγχρονη Εποχή, Αθήνα 2014, σελ 247
- ↑ 7,0 7,1 7,2 ««Έφυγε» από τη ζωή ο παλαίμαχος κομμουνιστής Βασίλης Βενετσανόπουλος. Η κηδεία του γίνεται σήμερα Πέμπτη, στις 4:30 μ.μ. στο νεκροταφείο Καισαριανής και θα είναι πολιτική.». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Μαρτίου 2022. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2022.
- ↑ 8,0 8,1 Βενετσανόπουλος από Εύελπις Αντάρτης (Ένας εμφύλιος και τέσσερις Γάμοι)