Βανέσα Λόου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βανέσα Λόου
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση17  Ιουλίου 1990
Σβερίν
Χώρα πολιτογράφησηςΓερμανία (1990–2017)
Αυστραλία (από 2017)
Ύψος172 cm Edit this on Wikidata
Βάρος54 kg Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααθλήτρια του στίβου
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Βανέσα Λόου OAM (γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1990) είναι παραολυμπιονίκης της Αυστραλίας, η οποία αγωνίζεται στα αγωνίσματα σπριντ και άλμα εις μήκος Τ42[1]. Γεννήθηκε στην Ανατολική Γερμανία και έγινε Αυστραλή υπήκοος τον Ιούνιο του 2017.

Το 2016, η Λόου ήταν η μόνη αθλήτρια στίβου που αγωνιζόταν ενεργά με δύο ακρωτηριασμούς πάνω από το γόνατο στα πόδια της. Παρά την θέση αυτών των ακρωτηριασμών και το γεγονός ότι έπρεπε να ανταγωνιστεί αθλήτριες με μόνο ένα πλήρως λειτουργικό πόδι, κατάφερε να προκριθεί στους τελικούς όλων των αγώνων σπριντ και άλματος εις μήκος στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου το 2012 και στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο το 2016. Στο Ρίο κέρδισε χρυσό μετάλλιο με παγκόσμιο ρεκόρ απόστασης 4.93μ. στο άλμα εις μήκος Τ42 και αργυρό μετάλλιο στα 100μ. Τ42[2], το οποίο επανέλαβε στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο με χρυσό μετάλλιο και παγκόσμιο ρεκόρ στο άλμα εις μήκος Τ63, όταν κατετάγη στην Τ61.[3]

Προσωπική ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στις 17 Ιουλίου 1990 στο Σβάριν της Ανατολικής Γερμανίας[4] και μεγάλωσε στο Ράτζεμπουργκ[5]. Τον Ιούνιο του 2006, σε ηλικία 15 ετών, έχασε την ισορροπία της και παρασύρθηκε από τρένο σε πλατφόρμα σταθμού[6], με αποτέλεσμα να υποστεί ρήξη του αριστερού της ποδιού και να πέσει σε κώμα για δύο μήνες. Κατά τη διάρκεια μιας σωτήριας επέμβασης, οι γιατροί της αναγκάστηκαν να ακρωτηριάσουν το άλλο της πόδι[5]. Χρειάστηκαν δύο χρόνια για να μάθει η Λόου να περπατά ξανά με τη βοήθεια των προσθετικών της[5].

Η Λόου είναι παντρεμένη με τον Αυστραλό χρυσό παραολυμπιονίκη Σκοτ Ρίαρντον[7]. Η Λόου και ο Ρίαρντον έχουν έναν γιο, τον Ματέο, ο οποίος γεννήθηκε το 2022[8].

Αθλητική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Λόου λάτρευε τον αθλητισμό πριν από το ατύχημά της και επιθυμούσε να συνεχίσει να ασχολείται και μετά. Δήλωσε επίσης ότι εμπνεύστηκε από τον Αμερικανό ανάπηρο άλτη σε μήκος Κάμερον Κλαπ.[5] Ξεκίνησε τον στίβο το 2008 και έκανε το ντεμπούτο της στον κορυφαίο αθλητισμό την ίδια χρονιά, αλλά έσπασε τον αγκώνα της το 2009, θέτοντάς την εκτός αγώνων για τρεις μήνες. Δύο χρόνια αργότερα επιλέχθηκε για την εθνική ομάδα της Γερμανίας, ταξιδεύοντας στο Κράισττσερτς της Νέας Ζηλανδίας για να αγωνιστεί στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Στίβου της IPC το 2011. Εκεί τερμάτισε τέταρτη στο άλμα εις μήκος και κέρδισε το χάλκινο μετάλλιο στο σπριντ Τ42 στα 100 μ.[5].

Η Βανέσα Λόου στον τελικό των 100μ. Τ42, Παραολυμπιακοί Αγώνες Λονδίνου

Το 2012 η Λόου προκρίθηκε στα αγωνίσματα των 100 μέτρων και του άλματος εις μήκος για τους θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου. Το άλμα σε μήκος ήταν ανοιχτό σε τρεις κατηγορίες, F42 έως F44, και αποφασίστηκε με σύστημα πόντων. Με την καλύτερη επίδοσή της στα 3.93μ. τερμάτισε στην έκτη θέση. Στο σπριντ σημείωσε χρόνο 16.78, ο οποίος την άφησε λίγο έξω από τις θέσεις των μεταλλίων, τερματίζοντας τέταρτη πίσω από τη συμπαίκτρια της Γιάνα Σμιτ.[5] Η Λόου ήταν απογοητευμένη με την απόδοσή της στους Αγώνες και την προπόνησή της γενικότερα πριν από τους Παραολυμπιακούς Αγώνες. Συμβουλεύτηκε την προπονήτριά της, Στέφι Νέριους, και αποφάσισε να αποσυρθεί από τον αγωνιστικό αθλητισμό[9].

Το 2013, η Λόου επισκέφθηκε τη φίλη της και συμπατριώτισσά της Γερμανίδα αθλήτρια Κάτριν Γκριν, η οποία ζούσε στις Ηνωμένες Πολιτείες και ήταν παντρεμένη με τον Αμερικανό αθλητή Ρόντερικ Γκριν. Κατά τη διάρκεια της προπόνησης με τους Γκριν, η Λόου ανακάλυψε ότι το πάθος της για τον στίβο αναζωπυρώθηκε και αποφάσισε να μετακομίσει στις Ηνωμένες Πολιτείες, ενώ πήρε τον Ρόντερικ ως νέο προπονητή της[9]. έως το τέλος του έτους εκπροσώπησε ξανά τη Γερμανία, αυτή τη φορά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2013 στη Λυών. Εκεί κατέκτησε δύο χάλκινα μετάλλια, στο σπριντ των 100 μέτρων και στο άλμα εις μήκος. Την επόμενη χρονιά σημείωσε σημαντική πρόοδο στο άλμα εις μήκος, όταν συμμετείχε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Στίβου IPC του 2014 στο Σουόνσι. Η απόστασή της στα 4,24 μ. ήταν μια μεγάλη βελτίωση σε σχέση με τις προηγούμενες μεγάλες διοργανώσεις της, όπου δεν είχε πηδήξει πάνω από τα τέσσερα μέτρα[5]. το αποτέλεσμα την οδήγησε στην κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, και το σημαντικότερο, στην επικράτηση των δύο μεγάλων παγκόσμιων αντιπάλων της: Schmidt και την Ιταλίδα Μαρτίνα Καϊρόνι[10].

Στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τους Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο, ο Λόου συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2015 στη Ντόχα. Στο σπριντ των 100 μέτρων σημείωσε ατομικό ρεκόρ 15.41 δευτερόλεπτα για να κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο,[11] αλλά ήταν το παγκόσμιο ρεκόρ της απόστασης των 4.79 μέτρων στο άλμα εις μήκος που όχι μόνο της χάρισε το χρυσό αλλά και την έθεσε ως την αθλήτρια που πρέπει να νικήσει στο Ρίο[12].

Στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2016 στο Ρίο ντε Τζανέιρο, η Λόου κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο με παγκόσμιο ρεκόρ απόστασης 4.93μ. στο άλμα εις μήκος Τ42 και το ασημένιο μετάλλιο στα 100μ. Τ42 με ατομικό ρεκόρ 15.17s[2].

Στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παραολυμπιακού Στίβου 2019 στο Ντουμπάι, κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος γυναικών Τ61-63 με άλμα 4.68μ.[7] Ήταν το πρώτο της μεγάλο διεθνές μετάλλιο εκπροσωπώντας την Αυστραλία[7].

Η Λόου αγωνίστηκε για την Αυστραλία στους Θερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2020 στο Τόκιο[13]. Κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο άλμα εις μήκος γυναικών Τ63, ξεπερνώντας το προηγούμενο παγκόσμιο ρεκόρ τρεις φορές σε υγρές συνθήκες, με το τελικό της άλμα να είναι 5.28μ.[3].

Κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο άλμα εις μήκος γυναικών Τ63 στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Παραολυμπιακού Στίβου του 2023 στο Παρίσι. Αγωνιζόμενη ως αθλήτρια Τ61, πήδηξε 4.90μ. (+1.8) στον έκτο γύρο και έχασε το αργυρό μετάλλιο για ένα εκατοστό. Ήταν ο πρώτος της μεγάλος αγώνας μετά τη γέννηση του γιου της Ματέο[14]. 

 "Ο παραολυμπιακός αθλητισμός είναι μια μικρή υπενθύμιση ότι μερικές φορές πρέπει να εστιάζουμε περισσότερο σε αυτά που έχουμε, παρά σε αυτά που μας λείπουν ή που νιώθουμε ότι μας λείπουν. Ελπίζω πραγματικά να καταλάβουν οι άνθρωποι ότι δεν χρειάζεται να  πετύχετε κάτι καταπληκτικό για να είστε τέλειοι όπως είστε.
 
 Πραγματικά μου αρέσει να ενθαρρύνω τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι δεν είμαστε οι αναπηρίες μας, αλλά αυτό που πραγματικά μας καθορίζει είναι οι επιλογές που κάνουμε, οι προκλήσεις που αναλαμβάνουμε, ο τρόπος με τον οποίο βάζουμε τον εαυτό μας εκεί έξω και φέρνουμε στο τραπέζι τις όποιες ικανότητες έχουμε ατομικά. Η κοινωνία γίνεται καλύτερη εξαιτίας του πόσο διαφορετικοί είμαστε".
Vanessa Low
Canberra Times, https://www.canberratimes.com.au/story/7415948/focus-more-on-what-we-have-rather-than-what-we-are-lacking-canberra-paralympic-medallist/

Προπονητής της Λόου είναι ο Σκοτ Ρίαρντον[15].

Τιμές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 2020 - Ανακηρύχθηκε Παρα-αθλήτρια της Χρονιάς 2019 της Αυστραλίας[16].
  • 2022 - Μετάλλιο του Τάγματος της Αυστραλίας για την προσφορά στον αθλητισμό ως χρυσή Ολυμπιονίκης στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο 2020 [17].
  • 2022 - Βραβείο Στίβου της Αυστραλίας Amy Winters για τη γυναίκα παρα-αθλήτρια της χρονιάς [18].

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ «Athlete Profile: Low, Vanessa». paralympic.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2016. 
  2. ↑ 2,0 2,1 «All Results of the Summer-Paralympics, Rio 2016» (PDF) (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου 2016. 
  3. ↑ 3,0 3,1 «Olympic Stadium - Long Jump - 2 Sep - 19:00 - Official» (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 3 Σεπτεμβρίου 2021. Ανακτήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου 2021. 
  4. ↑ «German Paralympic Team Rio 2016 — Low, Vanessa» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2016. 
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 5,5 «Low, Vanessa». paralympic.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2016. 
  6. ↑ «Sports saved my Life» (στα Γερμανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 11 Σεπτεμβρίου 2016. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «World Para Athletics Championships Dubai – Day 6 Recap». Athletics Australia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Αυγούστου 2022. Ανακτήθηκε στις 13 Νοεμβρίου 2019. 
  8. ↑ «Golden Couple Celebrate Father's Day With 'Adrenaline Junkie' Baby». Paralympics Australia. 2 Σεπτεμβρίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2023. 
  9. ↑ 9,0 9,1 «Ab nach Amerika: Stelzen-Sprinterin Low erfindet sich neu». sueddeutsche.de (στα Γερμανικά). 19 Αυγούστου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Σεπτεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2016. 
  10. ↑ «Women's Long Jump – T42 Final» (PDF). IPC. 21 Αυγούστου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 21 Αυγούστου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2016. 
  11. ↑ «Results – Women's 100m T42 Final». IPC. 30 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Μαΐου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2016. 
  12. ↑ «Results – Women's Long Jump F42 Final». IPC. 22 Οκτωβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Απριλίου 2016. Ανακτήθηκε στις 15 Μαΐου 2016. 
  13. ↑ «Para-athletics Stars Perris and Turner Secure Their Paralympic Passage to Tokyo». Paralympics Australia. 17 Απριλίου 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 29 Απριλίου 2021. 
  14. ↑ «Turner Lights Fuse as four Australians earn Paris Podium». Athletics Australia. 16 Ιουλίου 2023. Ανακτήθηκε στις 17 Ιουλίου 2023. 
  15. ↑ «Canberra long jumper Vanessa Low announces her husband Scott Reardon as her new coach». 2021. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Ιουλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 29 Αυγούστου 2022. 
  16. ↑ «Athletics Australia Awards – 2019 Season Winners». Athletics Australia. 10 Ιουνίου 2020. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Μαΐου 2022. Ανακτήθηκε στις 11 Ιουνίου 2020. 
  17. ↑ «Australia Day 2022 Honours List» (PDF). Governor-General of Australia. Αρχειοθετήθηκε (PDF) από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2022. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2022. 
  18. ↑ «Tokyo Stars Celebrated At 2022 Athletics Australia Awards». Athletics Australia. 4 Απριλίου 2022. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Απριλίου 2022. Ανακτήθηκε στις 4 Απριλίου 2022. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βανέσα_Λόου&oldid=10435586"