Μετάβαση στο περιεχόμενο

Βίκτορ Τσερικόβερ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βίκτορ Τσερικόβερ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση15  Σεπτεμβρίου 1894[1]
Αγία Πετρούπολη
Θάνατος16  Ιανουαρίου 1958
Ιερουσαλήμ
Τόπος ταφήςΌρος της Ηρεμίας
Χώρα πολιτογράφησηςΙσραήλ
Ρωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΑγγλικά[1]
Γερμανικά[1]
Εβραϊκά[1]
ΣπουδέςΚρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας
Πανεπιστήμιο Χούμπολτ
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταιστορικός
ΕργοδότηςΕβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Βίκτορ (Αβιγκντόρ) Τσερικόβερ (εβραϊκά: אביגדור צ'ריקובר‎‎, αγγλικά: Victor A. Tcherikover ή Victor Avigdor Tcherikover‎‎), (Αγία Πετρούπολη 15 Σεπτεμβρίου 189416 Ιανουαρίου 1958 Ιερουσαλήμ), ήταν Ρώσος και Ισραηλινός ιστορικός και σημαντικός ερευνητής της χρονικής περιόδου του δεύτερου Ναού της Ιερουσαλήμ.

Βιογραφικό–εκπαίδευση

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίκτορ Τσερικόβερ γεννήθηκε το 1894 στην Αγία Πετρούπολη, τότε πρωτεύουσα της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Η μητέρα του, Χάννα Χαϊκίν (κόρη του Ελιέζερ Χαϊκίν), ήταν μέλος οικογένειας οπαδών του ορθόδοξου εβραϊκού χασιδικού κινήματος Χαμπάντ. Ο πατέρας του Μιχάλ Τσερικόβερ (Michal Tcherikover) από την Πολτάβα, ήταν από τους διανοουμένους του εβραϊκού διαφωτισμού (Haskalah) και του περιοδικού «Αυγή» (Haschachar). Ο παππούς του, Χαΐμ Τσερικόβερ (Chaim Tcherikover), ήταν ραββίνος στην Πολτάβα και ένας από τους λάτρεις της Σιών και τους συμμετέχοντες στη Διάσκεψη του Ντρουσκιενίκι (Ιούνιος–Ιούλιος 1887). Ο αδελφός του πατέρα του και θείος του, Ελιέζερ Τσερικόβερ (Eliezer Tcherikover, 1868–1928), ήταν πολιτικός του σιωνιστικού κινήματος και ηγέτης της Παγκόσμιας Σιωνιστικής Οργάνωσης στη Ρωσία.[2] Ο μικρότερος αδελφός του Βίκτορ, Ηλίας Τσερικόβερ (Elias M. Tcherikover, 1881–1943), ήταν ιστορικός και μελετητής της ιστορίας των Εβραίων της Ανατολικής Ευρώπης. Συγγένεια με την οικογένεια των Τσερικόβερ είχε μέσω της μητέρας του και ο αρχιτέκτονας Μπέντζαμιν Χαϊκίν (Benjamin Chaikin, 1883–1950), ο οποίος έκανε τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, καθώς και πολλών άλλων κτιρίων στην Ιερουσαλήμ και το Τελ Αβίβ.

Ο Βίκτορ στα 16 του ξεκίνησε τις σπουδές του στο γυμνάσιο και μετά την αποφοίτησή του με άριστα σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Μόσχας. Μετά την αποφοίτησή του, σπούδασε για τρία χρόνια ιστορία της αρχαιότητας (μεταξύ του 1918–1921).[3] Το 1921 σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου με καθηγητές τον ιστορικό Έντουαρντ Μέγιερ (Eduard Meyer, 1855–1930) και τον ιστορικό και παπυρολόγο Ούλριχ Βίλκεν (Ulrich Wilcken, 1862–1944). Το 1925 έλαβε το διδακτορικό του για την έρευνά του σχετικά με τη δημιουργία των ελληνιστικών οικισμών και πόλεων [4] και την ίδια χρονιά μετακόμισε στο Ισραήλ, όπου άρχισε να διδάσκει στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο της Ιερουσαλήμ. Από το 1920 ήταν παντρεμένος με την Αμπιγκέιλ Λορίχ (κόρη του Btzlal Lorih) και είχε δύο παιδιά: Τη Λεία (Λίαχ) Ραμπίνοβιτς και τον Μπεζαλέλ Τσερικόβερ (Bezalel Tcherikover), ο οποίος παντρεύτηκε τη Λίντα, κόρη του εκδότη Μορντεχάι Νιούμαν (1896-1980) και ήταν εκδότης ο ίδιος.

Ο Τσερικόβερ πέθανε τον Ιανουάριο του 1958 σε ηλικία 63 ετών και θάφτηκε στο Όρος της Ηρεμίας, όπου συνήθως θάβονται πολλοί διανοούμενοι και δημόσια πρόσωπα. Το 1959, ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, η χήρα του δώρισε τη βιβλιοθήκη του, που περιέχει 1.500 βιβλία σχετικά με την αρχαία ιστορία, την εβραϊκή ιστορία, τον ελληνισμό και την κλασική φιλολογία, στο Εβραϊκό Πανεπιστήμιο.[5]

Καριέρα–προσφορά

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Βίκτορ Τσερικόβερ, ο οποίος ήταν ειδικός για την εβραϊκή ιστορία στην Παλαιστίνη και την Αίγυπτο κατά την ελληνορωμαϊκή περίοδο[6][7] ανήκει στην πρώτη γενιά, η οποία γαλούχησε τους ερευνητές του Εβραϊκού Πανεπιστημίου και διαμόρφωσε τις ερευνητικές υποδομές στις οποίες στηρίχθηκε το μάθημα της Ιστορίας της Αρχαιότητας του πανεπιστημίου. Το 1928 ίδρυσε μαζί με τον καθηγητή Μοσέ (Μωυσή) Σβάμπε (Moshe [Max] Schwabe, 1889–1956) το Τμήμα Ελληνικής Γλώσσας και Λογοτεχνίας στο πανεπιστήμιο αυτό και το 1930 ήταν ένας από τους ιδρυτές του Τμήματος Ιστορίας, όπου δίδαξε αρχαία ιστορία. Ο Τσερικόβερ επισκέφθηκε πολλές φορές το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, όπου πρώτος αποκρυπτογράφησε από την ελληνική και τη ρωμαϊκή γλώσσα παπύρους σχετικά με τον Ιουδαϊσμό. Η έρευνα του Βίκτορ Τσερικόβερ για τους οικισμούς της ελληνιστικής περιόδου και ιδιαίτερα για την ελληνιστική Ανατολή, καθώς και για τις σχέσεις μεταξύ των Ελλήνων και των Εβραίων, χάρισε το όνομα του στον τομέα αυτόν. Το 1946 κέρδισε το βραβείο David Yellin του Ισραήλ για το βιβλίο του «Εβραίοι στην Αίγυπτο κατά την ελληνιστική-ρωμαϊκή περίοδο».[8] Το 1961 (μετά τον θάνατό του) τιμήθηκε με το βραβείο Ramat Gan του Ισραήλ, για το βιβλίο του «Εβραίοι στην Ελλάδα και τη Ρώμη», που δημοσιεύθηκε την ίδια χρονιά.[9]

Ο Βίκτορ Τσερικόβερ εξέδωσε αρκετά ιστορικά συγγράμματα, ενώ είναι σημαντική η εργασία του σχετικά με την ελληνιστική, τη ρωμαϊκή και την εβραϊκή ιστορία, καθώς και τους ελληνιστικούς οικισμούς. Από τα πιο γνωστά έργα του είναι τα εξής:

  • היהודים והיונים בתקופה ההלניסטית: חקירה היסטורית, תל אביב: הוצאת דביר|דביר, תרצ"א 1930.
  • ספר קריאה בהיסטוריה כללית, תל אביב: הוצאת אמנות, תרצ"ה–תשי"א.
  • ראשי פרקים לחקר הספרות היהודית-אלכסנדרונית, ירושלים, תש"ט.
  • היהודים בעולם היווני והרומי, תל אביב: מ. ניומן, תשכ"א.
  • היהודים והיוונים בתקופה ההלניסטית, תל אביב: דביר, תשכ"ג.
  • היהודים במצרים בתקופה ההלניסטית-הרומית לאור הפאפירולוגיה, מהדורה 2 מתוקנת, ירושלים: הוצאת הספרים ע"ש י"ל מאגנס, האוניברסיטה העברית, תשכ"ג 1963.
  • היסטוריה כללית, מהדורה מחודשת ומורחבת, תל אביב: בצלאל צ'ריקובר|ב. צ'ריקובר, תשכ"ה.
  • אלף שנות היסטוריה יהודית במצרים: תולדות יהודי מצרים מכיבושה על ידי אלכסנדר מאקדון ועד כיבושה בידי הערבים; תרגם מאנגלית: אוריאל רפפורט, תל אביב: ב. צ'ריקובר, 1974.
  • V. Tcherikower, Die hellenistischen Städtegründungen von Alexander dem Grossen bis auf die Römerzeit, Leipzig: Dieterich, 1927.
  • Victor Tcherikover, Jewish apologetic literature reconsidered, Varsaviae-Vratislavie: Ossolineum, 1957.
  • Victor Tcherikover, The ideology of the letter of Ariseteas', Cambridge, Mass, 1958.
  • Hellenistic civilization and the Jews, translated by S. Applebaum. New York: Atheneum, 1959.
  • Corpus Papyrorum Judaicarum, Vol.1, 2 with Alexander Fuks 1957-1960 - Tcherikover was succeeded for the 3rd volume (1963) by Menahem Stern.
  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12424947n. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. David Tidhar (editor), "Ελιέζερ Τσερικόβερ", στην "Encyclopedia of the Founders and Builders of Israel", Τόμος III (1949), σελ. 1258 (στα εβραϊκά).
  3. Ν. Rottenstreich, Η. Virshubski, A. Fox, "Για τον καθηγητή Βίκτορ Τσερικόβερ: Αυτά που ειπώθηκαν στη μνήμη του" (στα εβραϊκά), Εβραϊκό Πανεπιστήμιο Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, σελ. 15.
  4. Dod Asri, «Τμήμα Κλασικών Σπουδών, 1925-1948, Iστορία του Εβραϊκού Πανεπιστημίου της Ιερουσαλήμ, Τόμος ΙΙ, Μέρος Α: Eδραίωση και ανάπτυξη», (στα εβραϊκά), επιμέλεια: Hgit Lbski, Ιερουσαλήμ 2005, σελ. 271.
  5. "Η Βιβλιοθήκη Τσερικόβερ δόθηκε στο πανεπιστήμιο", εφημερίδα "Davar", (εβραϊκά: דבר‎‎, "Word"), φ. 6 Ιανουαρίου 1959. Lucien, "Ημερολόγιο ενός μαθητή", εφημερίδα "Μααρίβ" (εβραϊκά: מעריב‎‎, φ. 12 Ιανουαρίου 1959, (στα εβραϊκά).
  6. John J. Collins, "The Eerdmans Dictionary of Early Judaism", Collins/Harlow, 2010.
  7. Victor Tcherikover, "Hellenistic Civilization and the Jews", Atheneum, New York 1975.
  8. Βραβείο David Yellin, εφημερίδα "Davar", (εβραϊκά: דבר‎‎, "Word"), φ. 18 Μαρτίου 1946, (στα εβραϊκά).
  9. Isaiho Abiam, Μεταξύ των νικητών του βραβείου Ramat Gan (RG), εφημερίδα "Μααρίβ" (εβραϊκά: מעריב‎‎, φ. 9 Μαΐου 1961, (στα εβραϊκά).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]