Βίκτορ Τσέμπρικοφ
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Βίκτορ Μιχαήλοβιτς Τσέμπρικοφ (ρωσικά: Виктор Михайлович Че́бриков, 27 Απριλίου 1923 – 2 Ιουλίου 1999) ήταν Σοβιετικός δημόσιος υπάλληλος και διαχειριστής ασφαλείας και επικεφαλής της KGB από τον Δεκέμβριο του 1982 έως τον Οκτώβριο του 1988.
Ζωή και καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένος στη βιομηχανική πόλη Γιεκατερίνοσλαβ στην ανατολική Ουκρανική ΣΟΣΔ, Σοβιετική Ένωση (νυνΝτνίπρο, Ουκρανία) στις 27 Απριλίου 1923, τελείωσε τη στρατιωτική σχολή το 1942 και υπηρέτησε στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο ως διοικητής τάγματος. Από τον Ιούλιο του 1942, διοικούσε μια διμοιρία ενός συντάγματος τυφεκιοφόρων δοκίμων στην 64η Στρατιά στο Μέτωπο του Στάλινγκραντ, αλλά στις 14 Αυγούστου 1942 τραυματίστηκε σοβαρά. Μετά την ανάρρωσή του, ήταν αναπληρωτής διοικητής διμοιρίας και διοικητής μιας διμοιρίας όλμων στο 262ο Σύνταγμα Πεζικού της 184ης Μεραρχίας Πεζικού στο Νοτιοδυτικό μέτωπο και στο Στάλινγκραντ. Από το 1943 μέχρι το τέλος του πολέμου πολέμησε στις τάξεις του 575ου Συντάγματος Πεζικού της 161ης Μεραρχίας Πεζικού στο Στεπνόγιε, από τον Αύγουστο 1943 - στο Βορόνεζ, από τον Οκτώβριο 1943 - στο 1ο Ουκρανικό, από τον Αύγουστο 1944 - στο 4ο Ουκρανικό μέτωπα. Οι σύγχρονοί του τον περιγράφουν ότι πολέμησε γενναία και ανιδιοτελώς. Στο μέτωπο, τραυματίστηκε τρεις φορές (μία βαριά πληγή και δύο μέτριες), χτυπήθηκε από οβίδες και κρυοπαγήματα, αλλά κάθε φορά επέστρεφε στο καθήκον.
Μετά τον πόλεμο, ο Τσέμπρικοφ ήθελε να συνεχίσει τη στρατιωτική του καριέρα, αλλά απορρίφθηκε από τη διάσημη Στρατιωτική Ακαδημία Frunze λόγω της κακής όρασής του. Έιχε μια πολιτική-διοικητική σταδιοδρομία, ανεβαίνοντας στις τάξεις του ουκρανικού κόμματος μέχρι που έγινε Πρώτος Γραμματέας της Κομματικής Επιτροπής του Ντνιπροπετρόβσκ το 1961. Το 1967, μεταφέρθηκε στη Μόσχα ως διευθυντής προσωπικού για την Κεντρική Επιτροπή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ένωσης. Διετέλεσε αντιπρόεδρος της KGB υπό τον Γιούρι Αντρόπωφ την περίοδο 1968-1982. Ξεκίνησαν μια προσπάθεια κατά της διαφθοράς που συνεχίστηκε μέχρι το θάνατο του Αντρόπωφ.
Μετά από μια σύντομη περίοδο υπό τον Κονσταντίν Τσερνιένκο, ο Τσέμπρικοφ διορίστηκε Πρόεδρος της KGB υπό τον Μιχαήλ Γκορμπατσόφ. Μέσω των πληροφοριών που παρείχε ο Αμερικανός κατάσκοπος Άλντριχ Έιμς, ο Τσέμπρικοφ κατάφερε να εξαρθρώσει το δίκτυο των στελεχών της CIA στη χώρα του. Ο Τσέμπρικοφ έχαιρε μεγάλης εκτίμησης για τις ικανότητές του μεταξύ των Αμερικανών ομολόγων του. Σύμφωνα με τον Kenneth E. deGraffenreid, τον ανώτερο αξιωματούχο των πληροφοριών του Λευκού Οίκου στην κυβέρνηση του Ρόναλντ Ρίγκαν: «Πρέπει να πούμε ότι η θητεία του Τσέμπρικοφ ως αρχηγού της KGB ήταν η περίοδος ακμής της KGB όσον αφορά τις ξένες πληροφορίες. Και μάζεψε τους Αμερικανούς για τα μυστικά—ήταν δυνατοί μέχρι το τέλος. Ανακαλύψαμε 80 κατασκόπους κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων. Αυτοί οι τύποι ήταν έτοιμοι, και δεν υπήρχε αμφιβολία για την επιρροή τους».
Εργασία στην Επιτροπή Κρατικής Ασφάλειας (KGB)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ως Πρόεδρος της KGB της ΕΣΣΔ, ο Τσέμπρικοφ έγινε γνωστός κυρίως ως ο εμπνευστής της έρευνας της «υπόθεσης του Ουζμπέκ» σχετικά με τα υψηλά επίπεδα διαφθοράς στο Ουζμπεκιστάν, η οποία είχε ως αποτέλεσμα τον ξαφνικό θάνατο του πρώτου γραμματέα της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος του Ουζμπεκιστάν και υποψηφίου για ένταξη στο Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ Σάροφ Ρασίντοφ, μαζί με συλλήψεις δεκάδων υψηλόβαθμων ηγετών της Ουζμπεκικής ΣΟΣΔ. Ορισμένοι άλλοι υψηλόβαθμοι διεφθαρμένοι αξιωματούχοι εκτέθηκαν και καταδικάστηκαν (μέχρι τη θανατική ποινή). Επίσης, την περίοδο 1983-1986, σχεδόν όλοι οι γνωστοί αντιφρονούντες συνελήφθησαν ή εκδιώχθηκαν από την Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, γεγονός που οδήγησε σε παράλυση του αντιφρονούντος κινήματος.
Ωστόσο, ο Τσέμπρικοφ τάχθηκε στο πλευρό των αξιωματούχων όπως ο Γιεγκόρ Λιγκατσόφ που πίστευαν ότι οι μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ για το Γκλάσνοστ και την Περεστρόικα εφαρμόζονταν πολύ γρήγορα. Αφού η 19η Διάσκεψη του Κομμουνιστικού Κόμματος επιβεβαίωσε την υποστήριξη του κόμματος στις μεταρρυθμίσεις του Γκορμπατσόφ, αξιωματούχοι που είχαν αντιταχθεί σε αυτές απολύθηκαν από τα καθήκοντά τους το φθινόπωρο του 1988. Σε μια έκτακτη σύνοδο του Ανωτάτου Σοβιέτ τον Οκτώβριο του 1988, στο οποίο είχαν παραχωρηθεί περισσότερες εξουσίες από τη διάσκεψη, απολύθηκε Ο Τσέμπρικοφ ως Πρόεδρος της KGB και αντικαταστάθηκε από τον στρατηγό Βλαντίμιρ Κριουτσκόφ.
Αναγνώριση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσέμπρικοφ τιμήθηκε
- με τέσσερα παράσημα του Τάγματος του Λένιν (22 Μαρτίου 1966, 13 Δεκεμβρίου 1977, 26 Απριλίου 1983, 12 Φεβρουαρίου 1985),
- Τάγματα της Οκτωβριανής Επανάστασης (31 Αυγούστου 1971),
- Κόκκινη Σημαία (21 Μαΐου 1945),
- Αγίου Αλεξάνδρου Νιέφσκι(24 Αυγούστου 1944). ),
- Πατριωτικός Πόλεμος 1ος βαθμός (23/04/1985),
- τρία Τάγματα της Κόκκινης Σημαίας της Εργασίας (19 Ιουλίου 1958, 26 Απριλίου 1973, 8 Οκτωβρίου 1980).
Του απονεμήθηκαν επίσης μετάλλια, μεταξύ των οποίων το «Για το θάρρος» (1 Φεβρουαρίου 1943). Τα βραβεία άλλων χωρών περιλαμβάνουν το Τάγμα της Νίκης του Φεβρουαρίου (Τσεχοσλοβακία, 5 Νοεμβρίου 1984). Έλαβε το Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ. (1980, για συμμετοχή στη δημιουργία ειδικού εξοπλισμού).
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w65p0m2m. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000016922. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ www
.prazskyhradarchiv .cz /file /edee /vyznamenani /rvu .pdf.