Βάλης Θεσσαλονικεύς
| Βάλης Θεσσαλονικεύς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 3ος αιώνας |
| Θάνατος | 261 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
Ο Βάλης Θεσσαλονικεύς (λατινικά: Valens Thessalonicus) ήταν Ρωμαίος σφετεριστής κατά τη διάρκεια της βασιλείας τού Αυτοκράτορα Γαλλιηνού.
Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Ιούνιο του 260, ο Πέρσης βασιλιάς Σαπώρ Α΄ νίκησε και αιχμαλώτισε τον Αυτοκράτορα Βαλεριανό στην Έδεσσα της Ρωμαϊκής Μεσοποταμίας. Ο γιος του Βαλεριανού, ο Γαλλιηνός που είχε κυβερνήσει από κοινού με τον πατέρα του, έμεινε μόνος του ως Ρωμαίος Αυτοκράτορας. Ωστόσο ο Γαλιηνός κυβέρνησε το δυτικό τμήμα της Αυτοκρατορίας και ήταν πολύ μακριά από τις απειλές της Ανατολής. [1]
Χωρίς τον Βαλεριανό στα ανατολικά, οι συνοριακοί πληθυσμοί και οι λεγεώνες τους ένιωθαν ευάλωτοι και εξέλεξαν τους δικούς τους αυτοκράτορες, για να έχουν την εγγύηση ότι θα είχαν ηγέτες ενάντια στις ξένες απειλές. Μετά τη σύλληψη του Βαλεριανού, οι λεγεώνες της Παννονίας απέρριψαν την πίστη τους στον Γαλλιηνό και ανακήρυξαν αυτοκράτορα τον Iνγένιο, τον στρατιωτικό τους διοικητή. Αφού ο Γαλλιηνός κατέστειλε αυτή την εξέγερση και επέστρεψε στην Ιταλία για να αντιμετωπίσει την εισβολή των Αλαμανών, ένας άλλος Ρωμαίος στρατηγός στην Παννονία, ο Ρεγαλιανός, θα επιχειρούσε να πάρει τον θρόνο. [2] [3]
Εν τω μεταξύ, στη Συρία, ο Mακριανός ο πρεσβύτερος, ένας από τους αξιωματικούς τού Βαλεριανού που ήταν υπεύθυνος για το θησαυροφυλάκιο, εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση, κέρδισε την υποστήριξη ενός βασικού στρατιωτικού διοικητή, του Μπαλίστα, και διεκδίκησε τον θρόνο για τους δύο γιους του, τον Mακριανό τον νεότερο και τον Κουίετο. Το 261, αφού εξασφάλισαν τον έλεγχο της Αιγύπτου, της Συρίας και της Μικράς Ασίας, ο Mακριανός ο πρεσβύτερος και ο γιος του Mακριανός ο νεότερος αποφάσισαν να ταξιδέψουν δυτικά στην Ιταλία, για να αντιμετωπίσουν και να ανατρέψουν τον Γαλλιηνό. Στην πορεία τους όμως προς την Ιταλία βρίσκονταν οι κυβερνήτες των διαφόρων ρωμαϊκών επαρχιών με τις στρατιωτικές τους δυνάμεις. Ένας τέτοιος κυβερνήτης που παρέμεινε πιστός στον Αυτοκράτορα Γαλλιηνό ήταν ο Βάλης ο Θεσσαλονικεύς της επαρχίας Αχαΐας. [1]
Η εξέγερση του Βάλη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για να εξαλείψει την απειλή τού Βάλη και να καθαρίσει την πίστα ανατολικά, ο Mακριανός ο πρεσβύτερος και ο γιος του έστειλαν τον Πίσωνα στην Αχαΐα, για να σκοτώσει τον Βάλη. [1]
Ωστόσο, λίγα είναι γνωστά για τον Πίσωνα. Η μόνη πηγή πληροφοριών για τον Πίσωνα και την αποστολή του είναι η αναξιόπιστη Ιστορία των Αυγούστων. Ο Πίσων λέγεται ότι ήταν απόγονος του γένους των Καλπουρνίων και έλαβε τον τίτλο Φρούγκι για τις σοβαρές του αρετές. [1]
Οι λεπτομέρειες των ενεργειών τού Πίσωνα εκείνη την εποχή είναι επίσης ασαφείς. Τελικά, ο Πίσων ταξίδεψε μόνο μέχρι τη Θεσσαλία, όπου αυτοανακηρύχτηκε αυτοκράτορας παίρνοντας το όνομα «Θεσσαλικός», πιθανότατα μία μπερδεμένη αναφορά στον Βάλη Θεσσαλονικέα. Αργότερα την ίδια χρονιά η σύντομη εξέγερση του Πίσωνα έληξε, όταν σκοτώθηκε από τους στρατιώτες τού Βάλη. [1]
Οι ενέργειες της Βάλη κατά την ίδια περίοδο είναι επίσης ασαφείς. Κάποια στιγμή κατά το 261, καθώς ο Πίσων ήταν καθ' οδόν να τον σκοτώσει, ο Βάλης διεκδίκησε επίσης τον ρωμαϊκό θρόνο. Δεν είναι σαφές αν αυτό έγινε για να ενισχύσει τη θέση του, καθώς αντιμετώπιζε την απειλή από τα ανατολικά ή αν ο τίτλος και η θέση αυτή τού επιβλήθηκαν από τους στρατιώτες του. Ανεξάρτητα από αυτό, οι στρατιώτες τού Βάλη αναζήτησαν και σκότωσαν τον σφετεριστή Πίσωνα και αργότερα τον δολοφόνησαν για άγνωστους λόγους. [1]
Συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μακριανός ο πρεσβύτερος και ο γιος του προσπάθησαν να οδηγήσουν τον στρατό τους για να αντιμετωπίσουν τον Γαλλιηνό, αλλά ηττήθηκαν στη Θράκη το 261 από τον Αυρεόλο, τον αυτοκρατορικό υπεύθυνο των ίππων τού Γαλλιηνού. Ο Μακριανός και ο γιος του σκοτώθηκαν στη μάχη. Σύμφωνα με τον Ιωάννη Ζωναρά, ο στρατός τους περικυκλώθηκε από τον Αυρεόλο και παραδόθηκε. [4] Ο Μακριανός ζήτησε να τον σκοτώσουν μαζί με τον γιο του, για να αποφύγει τον αιχμαλωσία. [1] [5]
Ο Κουίετος που είχε παραμείνει στη Ρωμαϊκή Μεσοποταμία, πολιορκήθηκε στην Έμεσα το 261 και σκοτώθηκε από τον Oδαίναθο της Παλμύρας, έναν πιστό πελάτη βασιλιά των Ρωμαίων. [6]
Αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bray, John (1997). Gallienus : A Study in Reformist and Sexual Politics. Kent Town: Wakefield Press. ISBN 1-86254-337-2.
- Jones, A. H. M.; Martindale, J. R.; Morris, J. (1971). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume 1, AD 260-395. Cambridge University Press. ISBN 9780521072335.
- Körner, Christian (1999). "Usurpers under Gallienus". De Imperatoribus Romanis. The Collegium Editorum. Retrieved 1 January 2021.
- Leadbetter, William (1998). "Ingenuus (260 A.D.)". De Imperatoribus Romanis. The Collegium Editorum. Retrieved 1 January 2021.
- Leadbetter, William (1998). "Regalianus (260 A.D.)". De Imperatoribus Romanis. The Collegium Editorum. Retrieved 1 January 2021.
- Zonaras, Joannes (1870). Dindorf, L. (ed.). Epitome Historiarum, Vol 3. Leipzig.