Αφοί Λαμπρόπουλοι

Αφοί Λαμπρόπουλοι
Εμπορική επ.	Αφοί Λαμπρόπουλοι Α.Ε.Β.Ε.
Νομική μορφή	Ανώνυμη Εταιρεία
Κλάδος	Πολυκαταστήματα
Διάδοχος	Notos Galleries
Έδρα	Αθήνα
Ιδιοκτήτης	Οικογένεια Λαμπρόπουλου
Ιστότοπος	https://www.notos.gr
	δεδομένα (π • σ • ε )

Η Αφοί Λαμπρόπουλοι ήταν ελληνική εταιρεία στον τομέα των πολυκαταστημάτων. Ιδρύθηκε το 1901 στην Αθήνα από τους Ξενοφώντα και Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλο. Στα τέλη της δεκαετίας του 1990 η εταιρεία μετονομάστηκε σε Notos Galleries.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Περίοδος της Κατοχής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής η εταιρεία αποφασίζει την στήριξη της δημοσιοϋπαλληλικής της πελατείας με πωλήσεις προϊόντων σε προπολεμικές τιμές και την στήριξη των υπαλλήλων της και με επισιτιστικές διευκολύνσεις.

Στις 28 Φεβρουαρίου 1942 επιτάχθηκαν από τις δυνάμεις Κατοχής τα καταστήματα της εταιρείας επί της οδού Σταδίου και στη συμβολή των οδών Αιόλου και Σοφοκλέους. Υπό τον φόβο των βομβαρδισμών αποθήκευσε τα εμπορεύματα σε αποθήκη στην πλατεία Κολιάτσου, η οποία λεηλατήθηκε στα επεισόδια των Δεκεμβριανών. Έτσι, μετά τη λήξη του εμφυλίου πολέμου βρέθηκε χωρίς κεφάλαια και εμπόρευμα προς διακίνηση. Με εμπορεύματα που προμηθεύονταν από Έλληνες προμηθευτές, καθώς τότε υπήρχαν περιοριστικά μέτρα που είχαν επιβληθεί στο συνάλλαγμα, ξεκίνησε δειλά την επιστροφή στην κανονικότητα. Το 1951 που θα γιόρταζε τα 50 χρόνια λειτουργίας της, θα την έβρισκαν να βρίσκεται σε ραγδαία ανάπτυξη, η οποία είχε να κάνει και με την εντατικοποίηση της αστικοποίησης των Ελλήνων.

Δεκαετία 1960[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η δεκαετία του 1960 ήταν αυτή που απογείωσε την Αφοί Λαμπρόπουλοι, καθώς ο πληθυσμός της Αθήνας από 1,4 εκατομμύρια που ήταν στα μέσα της δεκαετίας του 1950 έφτασε στα 2,5 εκατομμύρια. Το 1960, η εταιρεία εστιάζει την καμπάνια της στην γυναίκα, καθώς θεωρεί ότι εκείνη είναι που αγοράζει για όλη την οικογένεια, ενώ το εμπορικό της πρόγραμμα στηρίζεται στο: «Τιμαί απολύτως ορισμέναι – Μικρόν Κέρδος – Μεγάλη Κατανάλωσις».

Η μεγάλη αλλαγή ήρθε τον Δεκέμβριο του 1965 όταν εγκαινιάζεται το νέο κτήριο στην οδό Λυκούργου 6, με ωφέλιμη έκταση 6.500 τ.μ. σε σχεδιασμό και αρχιτεκτονική μελέτη του Σόλωνα Κυδωνιάτη. Πρόκειται για ένα κτίριο που έφερε αρκετές καινοτομίες στην Ελλάδα, όπως το φράγμα θερμού ή ψυχρού αέρα που αντικατέστησε τις πόρτες εισόδου, ο κλιματισμός και η αυτόματη πυρόσβεση.

Δεκαετία 1970[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ένα σημαντικό πρόβλημα λύθηκε με την επιστροφή των «χρυσών εφεδριών» τη δεκαετία του 1970, καθώς στα καταστήματα της εταιρείας παρατηρήθηκε αύξηση των κλοπών το 1978, προσλήφθηκαν παλαιές και έμπειρες πωλήτριες, που είχαν αποχωρήσει από την εταιρεία, οι οποίες κατά την ώρα αιχμής της εργασίας περιφέρονταν ως πελάτισσες προκειμένου να εντοπίσουν κλέφτες.

Τα προβλήματα δεν φαίνεται να λύθηκαν, καθώς το 1979 τα προβλήματα που είχαν απασχολήσει εντονότερα την εταιρεία κατά την χρήση εκείνου του έτους ήταν ότι ο καταναλωτής δαπανούσε λιγότερα στα εμπορικά καταστήματα και περισσότερα για την ψυχαγωγία του, το ωράριο εξακολουθούσε να μένει εκτός ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πραγματικότητας και δεν εξυπηρετούσε το καταναλωτικό κοινό, οι ζημίες από τις κλοπές εξακολουθούν να είναι υψηλές και η δικονομία να αποτελεί τροχοπέδη στην αντιμετώπιση των κλεπτών.

Οι εμπρησμοί και οι συνέπειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τον Οκτώβριο του 1979 λειτούργησε το νέο κατάστημα στον Πειραιά, με 100 υπαλλήλους. Ένα και μισό χρόνο μετά, θα ήταν το μερτικό της Αφοί Λαμπρόπουλοι στο σκηνικό τρόμου που δημιούργησαν οι απανωτοί εμπρησμοί στα πολυκαταστήματα της Αθήνας. Στις 19 Δεκεμβρίου 1980 είχαν παραδοθεί στις φλόγες το "Μινιόν" και ο "Κατράτζος" ενώ στις 3 και Ιουλίου του 1981 πυρπολύθηκαν τα πολυκαταστήματα "Κλαουδάτος", "Δραγώνα" και "ΑΤΕΝΕ". Η Αφοί Λαμπρόπουλοι μπορεί να είχε προχωρήσει σε αυξημένες δαπάνες πυρασφάλειας και ασφάλισης κατά εμπρησμού, όμως στις 7 Ιουλίου 1981 είδε και το δικό της κατάστημα στον Πειραιά να γίνεται παρανάλωμα του πυρός.

Οι 100 υπάλληλοι του Πειραιά μεταφέρθηκαν και εργάζονταν πλέον στο κατάστημα της Αθήνας, στο οποίο τοποθετήθηκαν φύλακες και στις ώρες που παρέμενε κλειστό.

Η ζημιά όμως είχε γίνει, καθώς ο φοβισμένος κόσμος απέφευγε να κατεβαίνει πλέον στο κέντρο για τις αγορές του. Τζίροι καθοδικοί και ζημίες ήταν το αποτέλεσμα που κατέγραφαν για αρκετά χρόνια οι ισολογισμοί.

Τα επόμενα χρόνια η Λαμπρόπουλοι είχαν να ανταγωνιστούν το ΜΙΝΙΟΝ που μετά την καταστροφή του, λόγω υπερβολικών χρεών, κρατικοποιήθηκε (βλέπε: Ο.Α.Ε.) και πλέον λειτουργούσε εκτός ιδιωτικοοικονομικών όρων (σ.σ. υπερβολική διαφημιστική δαπάνη και ανορθόδοξη εμπορική πολιτική), την επιβολή του ΦΠΑ από την 1η Ιανουαρίου 1987 και την συνεχιζόμενη αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Παρόλα αυτά συνέχισε να επεκτείνεται με νέα καταστήματα, τα οποία αποτέλεσαν την μαγιά για τα Notos Galleries την αλυσίδα λιανικής της Notos Com, της εταιρείας που δημιούργησαν ισχυροί όμιλοι του λιανεμπόριου και της εισαγωγής ενδυμάτων και καλλυντικών. Από το όμιλο αυτό αποχώρησε λίγα χρόνια αργότερα, λόγω επιχειρηματικών διαφωνιών η οικογένεια Λαμπρόπουλου η οποία ουσιαστικά αποσύρθηκε και από τον χώρο. Ο τελευταίος που παραμένει ενεργός, ο Κωνσταντίνος Λαμπρόπουλος ο νεότερος έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στο ανταγωνιστικό Attica. Όπως και να έχει, ακόμη και με άλλο όνομα και ιδιοκτήτες, το κατάστημα στα Χαυτεία είναι το μακροβιότερο μεγάλο πολυκατάστημα στην ιστορία της χώρας.

Τα Notos[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πνεύμα της οικογένειας Λαμπρόπουλου παραμένει όμως σήμερα ακόμη ζωντανό και χάρη στο Φιλανθρωπικό Ίδρυμα Δημητρίου & Μπλανς Λαμπροπούλου, το οποίο από το 1977 έχει να παρουσιάσει έντονο έργο βοηθώντας χιλιάδες συνανθρώπους μας και ιδρύματα και συλλόγους με διαπιστωμένη ευεργετική δράση σε στοχευμένους τομείς σωματικής και ψυχικής υγείας, τοπικής η πανελλήνιας εμβέλειας. Μέχρι σήμερα έχει προσφερθεί -για φιλανθρωπικούς σκοπούς- ποσό αρκετών εκατομμυρίων ευρώ και έχει παρασχεθεί βοήθεια σε πάνω από 3.500 οικογένειες και 100 φιλανθρωπικά ιδρύματα.

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αρχειοθετήθηκε 2017-01-18 στο Wayback Machine.