Ατσιρεάλε
Συντεταγμένες: 37°36′45″N 15°9′56″E / 37.61250°N 15.16556°E
| Ατσιρεάλε | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
  Ατσιρεάλε | |||
.svg) | |||
| Χώρα | Ιταλία | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Μητροπολιτικός δήμος της Κατάνια | ||
| Προστάτης | Saint Veneranda | ||
| Έκταση | 40,43 km²[1] | ||
| Υψόμετρο | 170 μέτρα[2] | ||
| Πληθυσμός | 50.515 (1 Ιανουαρίου 2023)[3] | ||
| Ταχ. κωδ. | 95024 | ||
| Τηλ. κωδ. | 095 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+01:00 (επίσημη ώρα) UTC+02:00 (θερινή ώρα) | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Η Ατσιρεάλε (ιταλικά: Acireale, σικελικά: Jaciriali) είναι παραλιακή πόλη στη Μητροπολιτική Πόλη της Κατάνιας στην Ιταλική Περιφέρεια Σικελία στη νότια Ιταλία. Ο πληθυσμός της Ατσιρεάλε είναι 50.579 κάτοικοι και αυτό την καθιστά ως τον δεύτερο μεγαλύτερο Δήμο στην Μητροπολιτική πόλη.[4] Βρίσκεται στα βόρειο-ανατολικά της Μητροπολιτικής πόλης, στους πρόποδες του όρους Αίτνα και αντικρίζει το Ιόνιο Πέλαγος. Περιέχει αμέτρητες εκκλησίες όπως η Βασιλική του Αγίου Πέτρου σε Νεογοτθική αρχιτεκτονική, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου σε ρυθμό Σικελικού Μπαρόκ, ο Καθεδρικός Ναός του Ατσιρεάλε του 17ου αιώνα και ένα εκπαιδευτήριο για τους ιερείς. Η Ατσιρεάλε είναι διάσημη για τις τέχνες και τη ζωγραφική, σε αυτή βρίσκεται η παλιότερη Ακαδημία στη Σικελία.
Αρχαιότητα και Μεσαίωνας
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχαιότητα βρισκόταν σύμφωνα με την παράδοση η Ελληνική πόλη Ξιφωνία που εξαφανίστηκε μυστηριωδώς, στη Ρωμαϊκή Δημοκρατία βρισκόταν στην ίδια θέση η επίσης Ελληνική πόλη Άτσις που ενεπλάκη στους πολέμους με την Καρχηδόνα. Ο Οβίδιος στο έργο του Μεταμορφώσεις γράφει για τον μεγάλο έρωτα ανάμεσα στο πνεύμα του ποταμού Άτσις και τη Νηρηίδα Γαλάτεια. Όταν πέθανε ο Άτσις τα δάκρυα της Γαλάτειας ήταν τόσα πολλά που δημιούργησαν τον ποταμό Άτσις που περνούσε μέσα από την αρχαία πόλη.[5] Βρισκόταν στον κύριο δρόμο που οδηγούσε από την Κατάνια στην Ταορμίνα και ήταν πασίγνωστη για τα ιαματικά της λουτρά τα οποία χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι.[5][6][7][8] Τον Μεσαίωνα η πόλη επεκτάθηκε γύρω από το κάστρο, στη Βυζαντινή αυτοκρατορία απέκτησε το όνομα "Ακυληία". Ένας ισχυρός σεισμός (1169) διασκόρπισε τον πληθυσμό, οι περισσότεροι μετακινήθηκαν λίγο βορειότερα στη "Νέα Ακυληία" που ήταν ο πυρήνας της σύγχρονης πόλης. Τα μοναδικά υπολείμματα της Μεσαιωνικής "Νέας Ακυληίας" είναι η εκκλησία του Αγίου Αντωνίου σε Γότθο-Λομβαρδικό ρυθμό.
Νεώτερα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Ο αυτοκράτορας Κάρολος Κουίντος απήλλαξε την πόλη από τους φεουδαρχικούς δεσμούς και τη μετέτρεψε σε Κοινότητα του Στέμματος. Στα τέλη του 16ου αιώνα η πόλη είχε πληθυσμό περίπου 6.000 - 7.000 κατοίκους, το αρχαιότερο "Καρναβάλι του Ατσιρεάλε" καταγράφεται το 1594, επεκτάθηκε σημαντικά σαν εμπορικό κέντρο με νέα κτίρια. Η Ατσιρεάλε καταστράφηκε από ισχυρό σεισμό (1693) που διέκοψε την οικονομική της ανάπτυξη. Στην "Εκστρατεία των Χιλίων" (1861) που ελευθερώθηκε η Σικελία από το Βασίλειο της Νεαπόλεως η Ατσιρεάλε ήταν η πρώτη πόλη που επαναστάτησε εναντίον των Βουρβόνων. Οι Σύμμαχοι βομβάρδισαν άγρια την πόλη με πολλούς άμαχους σαν θύματα. Η εκκλησία του Αγίου Μπιάγκιο στην Ατσιρεάλε έχει μερικά λείψανα του σεβάσμιου Γκάμπριελ Αλλέγκρα (1907 - 1974) που εισήλθε στο Τάγμα των Φραγκισκανών (1918)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011». Εθνικό Ινστιτούτο Στατιστικής της Ιταλίας. Ανακτήθηκε στις 16 Μαρτίου 2019.
- ↑ it-ch
.topographic-map .com /map-9pkb5k /Acireale /?zoom=19¢er=37 .61227%2C15 .16601&popup=37 .61223%2C15 .16599. - ↑ demo
.istat .it?l=it. - ↑ https://demo.istat.it/app/?i=POS&l=en
- 1 2 Chisholm, Hugh, ed. (1911). "Acireale" . Encyclopædia Britannica. Vol. 1 (11th ed.). Cambridge University Press, σ. 148
- ↑ Antonine Itinerary, σ. 87 ed. Parthey; Public Domain Smith, William, ed. (1854–1857). "Acium". Dictionary of Greek and Roman Geography. London: John Murray
- ↑ https://en.wikisource.org/wiki/1911_Encyclop%C3%A6dia_Britannica/Acireale
- ↑ Antonine Itinerary, σ. 87
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- The Itinerary of the Emperor Antoninus
