Ασοκαβαντάνα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ασοκαβαντάνα
ΣυγγραφέαςΠιθανώς μπίκου της Μαθούρα
ΓλώσσαΣανσκριτική γλώσσα
ΜορφήΙστορική αφήγηση
ΘέμαΗ ζωή του Αυτοκράτορα Ασόκα
ΣειράΝτιβγιαβαντάνα
LC ClassOL9641112M
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Το Ασοκαβαντάνα είναι ένα ινδικό σανσκριτικό κείμενο που περιγράφει τη γέννηση και τη βασιλεία του τελευταίου αυτοκράτορα της Αυτοκρατορίας των Μαουρύα Ασόκα. Περιέχει θρύλους, καθώς και ιστορικές αφηγήσεις, και δοξάζει τον Ασόκα ως βουδιστή αυτοκράτορα του οποίου η μόνη φιλοδοξία ήταν να διαδώσει τον Βουδισμό όλο και περισσότερο.[1]

Το Ασοκαβοντάνα, επίσης γνωστό ως Ασοκαρατζαβαντάνα (Ashokarajavadana), είναι ένα από τα κείμενα αβαντάνα (όνομα που δίνεται σε έναν τύπο Βουδιστικής λογοτεχνίας που συσχετίζει τις ενάρετες πράξεις των προηγούμενων ζωών με τα γεγονότα των επόμενων ζωών[2]) που περιέχονται στο Ντιβγιαβαντάνα (Divyāvadāna, Θεία αφήγηση), μια ανθολογία πολλών βουδιστικών θρύλων και αφηγήσεων. Σύμφωνα με τον Τζιν Πρζυλίσκι, το κείμενο συντάχθηκε από τους βουδιστές μοναχούς (μπίκου) της Μαθούρα (πόλη στην ινδική πολιτεία Ούταρ Πραντές), καθώς επαινεί ιδιαίτερα την πόλη Μαθούρα, τα μοναστήρια και τους μοναχούς της.[3][4]

Ημερομηνία σύνθεσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπάρχουν πολλές εκδόσεις του Ασοκαβαντάνα, που χρονολογούνται από τον 5ο αιώνα έως τον 16ο αιώνα μ.Χ.[5] Μερικά χρονολογούνται στην πρώτη τελική μορφή του κειμένου στον 2ο αιώνα μ.Χ., αν και η προφορική του προέλευση μπορεί να ανάγεται στον 2ο αιώνα π.Χ.[6]

Η υπάρχουσα εκδοχή του Ασοκαβαντάνα είναι μέρος της Ντιβγιαβαντάνα, μιας ανθολογίας σανσκριτικής γλώσσας βουδιστικών θρύλων. Ωστόσο, οι αρχαίες κινεζικές του μεταφράσεις Α-γιου γουάνγκ τσουάν (A-yu wang chuan, περίπου 300 K.X.) και Α-γιου γουάνγκ τσινγκ (A-yu wang ching, περίπου 512 Κ.Χ.) υποδηλώνουν ότι κάποτε υπήρχε ως ανεξάρτητο κείμενο.[7]

Μεταφράσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ασοκαβαντάνα μεταφράστηκε στα κινέζικα από τον Αν Φατσίν το 300 Κ.Χ. ως Α-γιου γουάνγκ τσουάν και αργότερα ως Α-γιου γουάνγκ τσινγκ από τον Σανγκαπάλα το 512 Κ.Χ. Το Α-γιου γουάνγκ τσουάν μεταφράστηκε στα Γαλλικά από τον Τζιν Πρζυλίσκι το 1923.[7]

Τα σχολιασμένα τμήματα της Ασοκαβαντάνα αποτελούν μέρος του Ρατζεντραλάλα Μίτρας (Rajendralala Mitra's), την «Σανσκριτική Βουδιστική Λογοτεχνία του Νεπάλ».[8]

Μια αγγλική μετάφραση του Ασοκαβαντάνα από τον Τζον Σ. Στρονγκ δημοσιεύθηκε το 1983 από το Πανεπιστήμιο του Πρίνστον.[9]

Αφηγήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η ζωή του Ουπαγκούπτα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κείμενο ξεκινά με τις ιστορίες του βουδιστή μοναχού Ουπαγκούπτα, ο οποίος τελικά γίνεται πνευματικός δάσκαλος του Ασόκα. Περιγράφει μια από τις προηγούμενες ζωές του Ουπαγούπτα και την τρέχουσα πρώιμη ζωή του ως γιος ενός έμπορου αρωμάτων στη Μαθούρα. Στη συνέχεια περιγράφει τα νεανικά του χρόνια, συμπεριλαμβανομένων των συναντήσεων του με μια δικαστή που ονομάζεται Βασαβαντάτα. Τέλος, μιλά για τη χειροτονία του ως μοναχός και τον προσηλυτισμό του από τον δαίμονα Μάρα.[7]

Πρώιμη ζωή του Ασόκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια, το κείμενο περιγράφει μία από τις προηγούμενες ζωές του Ασόκα, όταν ονομαζόταν Τζάγια. Αναφέρει ότι ο Τζάγια συνάντησε τον Γκαουτάμα Βούδα ως νεαρό αγόρι και του έδωσε ένα μπολ με χώμα, ονειρεύοντας ότι το χώμα είναι φαγητό. Ο Βούδας στη συνέχεια προέβλεψε ότι αρκετά χρόνια μετά την παρινιρβάνα του, το αγόρι θα γεννηθεί ως τσακραβάρτι βασιλιάς που κυβερνά από την Παταλιπούτρα (πόλη κοντά στην σημερινή Πάτνα). Το κείμενο στη συνέχεια μεταφέρεται στη σημερινή ζωή του Ασόκα ως γιο του βασιλιά Μπιντουσάρα (ή Αμιτροχάτη).[10]

Στο κείμενο, ο πατέρας του Ασόκα τον αντιπαθεί λόγω της ασχημίας του, αν και ένας μάντης προβλέπει ότι ο Ασόκα θα γίνει ο επόμενος βασιλιάς.[10] Πράγματι, ο Ασόκα σκοτώνει τον αδερφό του - τον νόμιμο κληρονόμο - εξαπατώντας τον να μπει σε ένα λάκκο με αναμμένα κάρβουνα και γίνεται βασιλιάς.[4] Αποδεικνύεται καταπιεστικός και σκληρός κυβερνήτης, γίνεται διαβόητος ως "Ασόκα ο Άγριος".[10] Σκοτώνει 500 από τους υπουργούς του, επειδή πιστεύει ότι δεν είναι αρκετά πιστοί και 500 γυναίκες στο χαρέμι ​​του κάηκαν μέχρι θανάτου, επειδή μερικές από αυτές τον προσέβαλλαν.[4] Χτίζει την Κόλαση του Ασόκα, όπου οι άνθρωποι βασανίζονται και σκοτώνονται. Μια μέρα, συναντά έναν βουδιστή μοναχό, ο οποίος δεν ενοχλείται από κανένα από τα δεινά, και είναι σε θέση να κάνει μαγικά κατορθώματα. Εντυπωσιασμένος από τον μοναχό, ο Ασόκα μετατρέπεται σε βουδιστής, γίνεται ευσεβής άνθρωπος και χτίζει 84.000 στούπα, γίνοντας διάσημος ως "Ασόκα ο Δίκαιος".[10]

Βουδιστική βασιλεία του Ασόκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κείμενο περιγράφει λεπτομερώς τις προσπάθειες του Ασόκα προς την επέκταση του βουδισμού: Ο Ασόκα μετατρέπει πρώτα τον αδελφό του Βιτασόκα σε βουδιστή και διδάσκει τον υπουργό του Γιάσας να τιμάει τους βουδιστές μοναχούς. Στη συνέχεια, συναντά την Ουπαγκούπτα και πηγαίνει σε προσκύνημα στα ιερά μέρη που σχετίζονται με τη ζωή του Γκαουτάμα, συνοδευόμενος από την Ουπαγκούπτα. Στη συνέχεια, επισκέπτεται το δέντρο Μπόντχι στο Μποντ Γκαγιά, όπου φωτίστηκε ο Βούδας.[10] Κάθε πέντε χρόνια, διοργάνωνε ένα μεγάλο φεστιβάλ για να διασκεδάσει τους βουδιστές μοναχούς. Κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ, συναντά τον Πιντόλα Μπχαραντβάγια, έναν αρχάτ (φωτισμένος άγιος) που γνώριζε προσωπικά τον Βούδα και είχε επεκτείνει τη διάρκεια ζωής του χρησιμοποιώντας υπερφυσικές δυνάμεις για να διαδώσει τις διδασκαλίες του Βούδα.[11]

Η ιστορία του Κουνάλα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στη συνέχεια, το κείμενο αφηγείται την ιστορία του γιου του Ασόκα Κουνάλα: ο πρίγκιπας ήταν ένας όμορφος και δίκαιος άνθρωπος που τον αγαπούσε ο πατέρας του. Ως αποτέλεσμα μιας συνωμοσίας που εκκόλαψε η μητριά του Τισγιαρακσίτα, ο Κουνάλα τυφλώνεται ενώ βρίσκεται μακριά από τη βασιλική πρωτεύουσα. Κερδίζει τη φώτιση και περιπλανιέται ως ζητιάνος, κερδίζει τραγουδώντας και παίζοντας βινά (οικογένεια χορδόφωνων οργάνων από την ινδική υποήπειρο[12]). Επιστρέφει τελικά στην πρωτεύουσα και συναντά τον πατέρα του.[13]

Οι τελευταίες μέρες του Ασόκα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κείμενο περιγράφει τις τελευταίες ημέρες της Ασόκα ως εξής: Ο Ασόκα αρρωσταίνει τελείως και αρχίζει να κάνει γενναιοδωρίες σε βουδιστές μοναχούς χρησιμοποιώντας κρατικά κεφάλαια. Προκειμένου να τον αποτρέψουν από την εκκένωση του βασιλικού θησαυρού, οι υπουργοί του τού απαγορεύουν την πρόσβαση στα κρατικά κεφάλαια. Ο Ασόκα αρχίζει στη συνέχεια να δωρίζει τον προσωπικό του πλούτο, αλλά αποκλείεται επίσης και από αυτό του το δικαίωμα. Στο νεκροκρέβατό του, η μόνη του κατοχή ήταν το μισό φρούτο μυροβάλαν (Phyllanthus emblica), το οποίο προσέφερε στην βουδιστική σαγκά (μοναστική κοινότητα) ως τελική δωρεά του. Στη συνέχεια πεθαίνει χωρίς να έχει απομείνει τίποτα στο όνομά του.[13]

Τέλος, το κείμενο αφηγείται την ιστορία του βασιλιά Πουσγιαμίτρα, τον οποίο περιγράφει ως απόγονο του Ασόκα. Ο Πουσγιαμίτρα διώκει τους βουδιστές μοναχούς, προσπαθώντας έτσι να αναιρέσει την κληρονομιά του Ασόκα.[13]

Ιστορικότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ασοκαβαντάνα αναφέρει δύο περιστατικά του Ασόκα που αναφέρουν πως στράφηκε προς τη βία μετά την υιοθέτηση του Βουδισμού. Σε μια περίπτωση, ένας μη Βουδιστής στην Πουντραβαρντάνα σχεδίασε μια εικόνα που δείχνει τον Βούδα να υποκύπτει στα πόδια της Νιγκράνθα Γνατιπούτρα. Μετά από παράπονο βουδιστή, ο Aσόκα εξέδωσε εντολή να τον συλλάβουν και, στη συνέχεια, μια άλλη εντολή να σκοτώσουν όλους τους φιλόσοφους της Πουντραβαρντάνα. Περίπου 18.000 οπαδοί της σέκτας Ατζιβίκα (Ινδών φιλοσόφων) εκτελέστηκαν ως αποτέλεσμα αυτής της εντολής.[14] Κάποια στιγμή αργότερα, ένας άλλος οπαδός της Νιργκράνθα στην Παταλιπούτρα σχεδίασε μια παρόμοια εικόνα. Ο Ασόκα έκαψε τον ίδιο και ολόκληρη την οικογένειά του ζωντανούς στο σπίτι τους.[15] Ανακοίνωσε επίσης ένα έπαθλο ασημένιων νομισμάτων σε όποιον του έφερνε το κεφάλι ενός αιρετικού Νιργκράνθα. Σύμφωνα με το Ασοκαβαντάνα, ως αποτέλεσμα αυτής της εντολής, ο αδερφός του, Βιτασόκα, σκοτώθηκε όταν κάποιοι απο τους άντρες τον πέρασαν για αιρετικό. Οι υπουργοί του τον ενημέρωσαν ότι «αυτό είναι ένα παράδειγμα των δεινών που υφίστανται ακόμη και σε εκείνους που είναι απαλλαγμένοι από επιθυμία» και ότι «πρέπει να εγγυηθεί την ασφάλεια όλων των όντων». Μετά από αυτό, ο Ασόκα σταμάτησε να δίνει εντολές για εκτελέσεις.[14] Σύμφωνα με τους Κ. Σαράο και Μ. Μπενιμάντχαμπ, οι ιστορίες διωγμών των αντίπαλων αιρέσεων από τον Ασόκα φαίνεται να είναι μια σαφής κατασκευή που προκύπτει από τη σεχταριστική προπαγάνδα.[16][17]

Περιγραφή του Πουσγιαμίτρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το Ασοκαβαντάνα τελειώνει με την ιστορία του Πουσγιαμίτρα (185–151 π.Χ.), του βασιλιά του οποίου η κυριαρχία διαδέχθηκε την αυτοκρατορία των Μαουρύα.[18] Ωστόσο, το κείμενο τον αναφέρει εσφαλμένα ως μέλος της οικογένειας των Μαουρύα.[19] Έχει συχνά αναφερθεί για την περιφρονητική περιγραφή του Πουσγοαμίτρα ως εχθρού της βουδιστικής πίστης, η οποία πριν από αυτόν είχε υποστηριχθεί επίσημα από την Αυτοκρατορία των Μαουρύα:

Ο Πουσγιαμίτρα εξοπλίζει έναν στρατό, και σκοπεύει να καταστρέψει τη βουδιστική θρησκεία και πήγε στο Κουκουταράμα... Ο Πουσγιαμίτρα κατέστρεψε λοιπόν το σαγκάραμα, σκότωσε τους μοναχούς εκεί και αναχώρησε. ... Μετά από λίγο καιρό, έφτασε στη Σακάλα, και διακήρυξε ότι θα έδινε ... ανταμοιβή σε όποιον του έφερνε το κεφάλι ενός βουδιστή μοναχού.[18]

Όπως και άλλα τμήματα του κειμένου, αυτές οι πληροφορίες θεωρούνται από πολλούς ιστορικούς υπερβολικές.[20]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ History, Kenneth Pletcher Senior Editor, Geography and (15 Αυγούστου 2010). The History of India. The Rosen Publishing Group, Inc. σελ. 74. ISBN 978-1-61530-122-5. 
  2. ↑ Salomon, Richard. The Buddhist literature of ancient Gandhāra : an introduction with selected translations. Somerville, MA. σελ. 229. ISBN 978-1-61429-168-8. 993419725. 
  3. ↑ Przyluski, Jean (1923). La légende de l'empereur Açoka (Açoka-Avadâna) dans les textes indiens et chinois. P. Geuthner. 
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 Singh, Upinder (2008). A History of Ancient and Early Medieval India: From the Stone Age to the 12th Century. Pearson Education India. σελ. 332. ISBN 978-81-317-1120-0. 
  5. ↑ N.Y.), Metropolitan Museum of Art (New York· Behrendt, Kurt A. (2007). The Art of Gandhara in the Metropolitan Museum of Art. Metropolitan Museum of Art. σελ. 44. ISBN 978-1-58839-224-4. 
  6. ↑ Coleman, Simon (1995). Pilgrimage: Past and Present in the World Religions. Cambridge: Harvard University Press. σελ. 173. 
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Strong, John S. (1989). The Legend of King Aśoka: A Study and Translation of the Aśokāvadāna. Motilal Banarsidass Publ. σελ. 16. ISBN 978-81-208-0616-0. 
  8. ↑ Sanskrit Buddhist Literature of Nepal, Introd. Dr. Alok Ray, Sanskrit Pustak Bhandar, Calcutta 1882
  9. ↑ The Legend of King Asoka. 19 Απριλίου 2016. ISBN 978-0-691-63405-0. 
  10. ↑ 10,0 10,1 10,2 10,3 10,4 Strong, John (1989). The legend of King Aśoka : a study and translation of the Aśokāvadāna (1η Ινδική έκδοση). Delhi: Motilal Banarsidass. σελ. 17. ISBN 81-208-0616-6. 35016025. 
  11. ↑ Strong, John S. (1989). The Legend of King Aśoka: A Study and Translation of the Aśokāvadāna. Motilal Banarsidass Publ. σελ. 17-18. ISBN 978-81-208-0616-0. 
  12. ↑ Ph.D, James G. Lochtefeld (15 Δεκεμβρίου 2001). The Illustrated Encyclopedia of Hinduism, Volume 1. The Rosen Publishing Group, Inc. σελ. 753. ISBN 978-0-8239-3179-8. 
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 Strong, John S. (1989). The Legend of King Aśoka: A Study and Translation of the Aśokāvadāna. Motilal Banarsidass Publ. σελ. 18. ISBN 978-81-208-0616-0. 
  14. ↑ 14,0 14,1 Strong, John (1989). The legend of King Aśoka : a study and translation of the Aśokāvadāna (1η Ινδική έκδοση). Delhi: Motilal Banarsidass. σελ. 232. ISBN 81-208-0616-6. 35016025. 
  15. ↑ Barua, Beni Madhab (1920). The Ajivikas. [Calcutta] University of Calcutta. σελ. 68. 
  16. ↑ Danver, Steven L. (22 Δεκεμβρίου 2010). Popular Controversies in World History: Investigating History's Intriguing Questions [4 volumes]: Investigating History's Intriguing Questions. ABC-CLIO. σελ. 99. ISBN 978-1-59884-078-0. 
  17. ↑ Le, Huu Phuoc (2010). Buddhist Architecture. Grafikol. σελ. 32. ISBN 978-0-9844043-0-8. 
  18. ↑ 18,0 18,1 Strong, John S. (1989). The Legend of King Aśoka: A Study and Translation of the Aśokāvadāna. Motilal Banarsidass Publ. σελ. 293. ISBN 978-81-208-0616-0. 
  19. ↑ Lahiri, Nayanjot (5 Αυγούστου 2015). Ashoka in Ancient India. Harvard University Press. σελ. 362. ISBN 978-0-674-91525-1. 
  20. ↑ Bandyopadhyaya, Jayantanuja (2007). Class and Religion in Ancient India. Anthem Press. σελ. 209. ISBN 978-1-84331-332-8. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ασοκαβαντάνα&oldid=9458966"