Αρκός (Μούγλα)
 Το νησί όπως φαίνεται από τα μικρασιατικά παράλια | |
| Γεωγραφία | |
|---|---|
| Συντεταγμένες | 36°58′26″N 27°27′45″E / 36.97389°N 27.46250°E |
| Αρχιπέλαγος | Αιγαίο Πέλαγος |
| Νησιωτικό σύμπλεγμα | Δωδεκάνησα |
| Έκταση | 9 km² |
| Υψόμετρο | 370 μ |
| Χώρα | |
| Διαμέρισμα | Αιγαίου |
| Επαρχία | Μουγλών |
| Δημογραφικά | |
| Πληθυσμός | 0 (απογραφής 2011) |
 Σχετικά πολυμέσα | |
- Να μην συγχέεται με το ελληνικό νησί των Αρκών.
Ο Αρκός[1] (αρχ. ελληνικά: Ἀρκόνησος· τουρκ. Karaada, "Μαυρονήσι") είναι ένα ακατοίκητο νησί έκτασης 9 τ.χλμ. που βρίσκεται στον Κεραμεικό κόλπο στη Τουρκία, νότια από την πόλη του Μποντρούμ (Αλικαρνασσός) και ανατολικά από την πόλη της Κω από την οποία απέχει περίπου 9 ν.μ.
Το νησί είναι μέρος της τουρκικής ριβιέρας και αποτελεί προορισμό προσέλευσης σκαφών αναψυχής. Τα κύρια αξιοθέατα του Αρκού είναι οι ιαματικές πηγές του και ένας υποθαλάσσιος κρατήρας μετεωρίτη στα βορειοδυτικά του νησιού, ενώ επίσης υπάρχουν και σημεία αρχαιολογικού ενδιαφέροντος. Το νησί έχει πολύ πλούσια βλάστηση, αποτελούμενη κυρίως από πεύκα, ελιές και θαμνώδη φυτά. Οι ακτές του νησιού είναι κυρίως βραχώδεις και απόκρημνες, αλλά στη νότια μεριά υπάρχουν αρκετοί ορμίσκοι με αμμουδιά όπου και συγκεντρώνονται οι επισκέπτες. Ο μεγαλύτερος όρμος του νησιού είναι ο "Όρμος του Υδροχόου" στα νοτιοανατολικά.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στην αρχαιότητα το νησί ήταν γνωστό ως Αρκόνησος,[2] ονομασία που διατηρήθηκε και κατά τα βυζαντινά χρόνια. Ο Αρριανός αναφέρει πως λίγο πριν κατακτηθεί η Αλικαρνασσός από τον Αλέξανδρο τον Μέγα ένας αριθμός Περσών διέφυγε στο νησί, αφού πρώτα έβαλε φωτιά στη πόλη.[3]
Το νησί ήταν γνωστό από την αρχαιότητα ως τόπος θεραπείας λόγω των ιαματικών του πηγών. Λέγεται ότι στο νησί είχε κρυφτεί η Κλεοπάτρα Ζ΄ της Αιγύπτου για ένα διάστημα τριών χρόνων από τον Μάρκο Αντώνιο προτού τον συναντήσει στην Ταρσό και πως χρησιμοποιούσε τον ιαματικό πηλό και τις πηγές.
Τα εμπορικά πλοία που μετέφεραν σταφύλια και ξυλεία από την Αλικαρνασσό στην Αλεξάνδρεια άρχισαν να φέρνουν στο νησί ανθρώπους από την Αίγυπτο οι οποίοι έπασχαν από οφθαλμικές και δερματικές παθήσεις καθώς και ρευματισμούς ώστε να θεραπευτούν.
Κατελήφθη μαζί με την Αλικαρνασσό το 1402 από τους Ιωαννίτες Ιππότες. Μετά την επιτυχημένη κατάληψη της Ρόδου το 1522 από τον Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή το νησί πέρασε μαζί με την Αλικαρνασσό στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Το 1912 μετά την τουρκική ήττα κατά τον Ιταλοτουρκικό Πόλεμο το νησί μαζί με τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα πέρασε στην κατοχή της Ιταλίας. Με την Ιταλοτουρκική Σύμβαση του 1932 το νησί επέστρεψε στην κατοχή της Τουρκίας.[4]
Αξιοθέατα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Στα ιαματικά λουτρά του νησιού που βρίσκονται στη βορειοδυτική ακτή του αναβλύζει νερό θερμοκρασίας 32 °C πλούσιο σε μαγνήσιο και θείο το οποίο θεωρείται πως έχει ευεργετικές ιδιότητες και καταπραΰνει διάφορες παθήσεις του δέρματος. Παρομοίως, ο πλούσιος σε θείο πηλός θεωρείται πως έχει ευεργετικές ιδιότητες. Σε απόσταση μισού χιλιομέτρου προς τα ανατολικά βρίσκεται ένας κρατήρας μετεωρίτη, ο οποίος επίσης συγκεντρώνει επισκέπτες.
Από τα ιαματικά λουτρά ευθεία προς το εσωτερικό του νησιού, στο ύψος της κορυφογραμμής βρίσκονται τα απομεινάρια ενός μεσαιωνικού φρουρίου, χτισμένο ώστε να εποπτεύει την Αλικαρνασσό και την εκατέρωθεν θάλασσα. Ο δρόμος προς το φρούριο είναι κατάλληλος για πεζοπορία.[5]
Τέλος, σε μικρό ορμίσκο κοντά στο δυτικό άκρο του νησιού από τη νότια πλευρά βρίσκονται βυθισμένα τα απομεινάρια ενός πολεμικού αεροσκάφους του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, με αποτέλεσμα πολλοί να κάνουν καταδύσεις στο σημείο.
Γκαλερί
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
Χάρτης του Όρμου της Αλικαρνασσού μαζί με τον Αρκό, 1772. -
Η πόλη και στο βάθος ο Αρκός -
Θέα της βόρειας ακτογραμμής του νησιού από τα δυτικά
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bertarelli, L.V. (1929). Guida d'Italia, Vol. XVII (στα Ιταλικά). Milano: Consociazione Turistica Italiana.
- Πληροφοριακή πινακίδα που βρίσκεται στα θερμά λουτρά του νησιού (Από το Πανεπιστήμιο της Κωνσταντινούπολης, τμήμα Ιατρικής Οικολογίας και Υδροκλιματολογίας Αρχειοθετήθηκε 2018-11-04 στο Wayback Machine.)