Ο Αριστογείτων (4ος αιώνας π.Χ.) ήταν Αθηναίος ρήτορας και αντίπαλος του Δημοσθένη και του Δεινάρχου. Ο πατέρας του, Σκύδιμος, είχε πεθάνει στη φυλακή, καθώς είχε χρέη προς την πολιτεία και δεν μπορούσε να τα αποπληρώσει. Το χρέος αυτό μεταφέρθηκε στον Αριστογείτονα, ο οποίος φυλακίστηκε επίσης για κάποιο διάστημα μην μπορώντας επίσης να το καλύψει. Ο Αριστογείτων αποκλήθηκε δημαγωγός και συκοφάντης, και γενικά περιγραφόταν ως απωθητικός και τραχύς χαρακτήρας.[1] Λόγω της αναίδειας του απέκτησε το προσωνύμιο Σκύλος, και κατηγορούνταν συχνά από τον Δημοσθένη και από άλλους ρήτορες. Υπεράσπισε τον εαυτό του σε μια σειρά από ρητορικές διαμάχες οι οποίες δεν διασώζονται πλέον. Διασώζονται ωστόσο δύο από τους λόγους του Δημοσθένη εναντίον του Αριστογείτονα,[2] καθώς και ένας λόγος του Δεινάρχου εναντίον του Αριστογείτονα. Στο λεξικό Σούδα[3] ονομάζονται 7 λόγοι του Αριστογείτονα (Πρὸς Λυκοῦργον, Κατὰ Τιμοθέου, Κατὰ Τιμάρχου, Κατὰ Ὑπερίδου, Κατὰ Θρασύλλου, Ὀρφανικόν),[4] ενώ μια 8η αναφέρεται εναντίον της εταίρας Φρύνης από τον Αθήναιο.[5] Ο Αριστογείτων πέθανε στην φυλακή όπως και ο πατέρας του.[6]
