Αριούσιος οίνος
Το κρασί που παραγόταν στο νησί Χίος, ένα από τα πλέον φημισμένα στον κλασικό αρχαίο κόσμο, ήταν γνωστό ως αριούσιος οίνος. Σύμφωνα με τον Θεόπομπο και την ελληνική μυθολογία, υπήρξε το πρώτο κόκκινο κρασί, που τότε ονομαζόταν μέλας οίνος (= μαύρο κρασί), στην ιστορία.[1][2] Το αν ονομαζόταν «Αριούσιος» ο οίνος που παραγόταν γενικώς από τη Χίο ή από κάποια συγκεκριμένη, άγνωστη σε εμάς περιοχή του νησιού (το Αριούσιον ή την Αριουσία, λατιν. Ariusium), όπως αναφέρει ο Στράβων,[1] είναι κάτι που παραμένει αδιευκρίνιστο.
Στην αρχαία Ελλάδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το κρασί της Χίου εξαγόταν σε μεγάλες ποσότητες στην Αθήνα ήδη από τον 5ο αιώνα π.Χ., όπως μαρτυρείται από τον μεγάλο αριθμό χιακών αμφορέων που ανακαλύφθηκαν σε ανασκαφές στην αρχαία αγορά της Αθήνας.[3] Αιώνες αργότερα, το χιακό κρασί χαρακτηρίσθηκε από τον Πλούταρχο και τον Αθήναιο τον Ναυκρατίτη ως ακριβό είδος πολυτελείας στην κλασική Ελλάδα. Πιθανώς αυτός ο ισχυρισμός να είναι υπερβολικός, αφού επιγραφές σε έναν αμφορέα φαίνεται να υποδεικνύουν μια μάλλον προσιτή τιμή: δύο δραχμές ανά οινοχόη, έναντι περίπου 2 ως 10 οβολών για το τοπικό κρασί της Αττικής.[3] Ο Αθήναιος επιπλέον μνημονεύει τον ποιητή Έρμιππο να εξυμνεί την ποιότητα του κρασιού από τη Χίο τον 5ο αιώνα π.Χ.[2]
Στην αρχαία Ρώμη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πριν από τον 1ο αιώνα μ.Χ. ο Αριούσιος οίνος ήταν ιδιαίτερα σπάνιος και ακριβός στη Ρώμη. Συνταγογραφείτο κυρίως σε μικρές ποσότητες για ιατρικούς σκοπούς, όπως γινόταν τότε συχνά για σπάνια είδη φαγητού ή ποτού. Κατά τα άλλα, τον θεωρούσαν «ακραία» πολυτέλεια: Ο Οράτιος, γράφοντας τον 1ο αιώνα μ.Χ., βάζει τον Νασιδένιο στις Σάτιρες να σερβίρει το κρασί της Χίου σε μία εξαιρετικά πολυδάπανη και μεγαλοπρεπέστατη δεξίωση. Μετά τον αιώνα αυτόν, ο αριούσιος οίνος έγινε πιο συνηθισμένη παρουσία στους όλο και πιο άσωτους, ιδιωτικούς και δημόσιους, εορτασμούς της Ρώμης, ενώ συνέχισε να θεωρείται και ευεργετικός για την υγεία ασθενών. Ο μεγαλύτερος γιατρός της κλασικής αρχαιότητας μετά τον Ιπποκράτη, ο Γαληνός, αλλά και ο φυσιοδίφης Πλίνιος ο Πρεσβύτερος, ταξινομούν τον χιακό οίνο ανάμεσα στα καλύτερα κρασιά.[1]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Andrew Dalby (2002). Empire of Pleasures: Luxury and Indulgence in the Roman World. Routledge. σελ. 136. ISBN 0-415-28073-7.
- ↑ 2,0 2,1 Aristoula Georgiadou & David H.J. Larmour (1998). Lucian's Science Fiction Novel 'True Histories': Interpretation and Commentary. BRILL. σελίδες 73–74. ISBN 90-04-10970-6.
- ↑ 3,0 3,1 Susan I. Rotroff and John H. Oakley (1992). Debris from a Public Dining Place in the Athenian Agora. ASCSA. σελ. 47. ISBN 0-87661-525-6.