Αρεόβινδος Δαγαλάιφος Αρεόβινδος
| Αρεόβινδος Δαγαλάιφος Αρεόβινδος | |
|---|---|
 Υπατικό δίπτυχο του Αρεόβινδου. επιγραφή: EX C[omite] SAC[ri] STA[buli] ET M[agister] M[ilitum] P[er] OR[ientum] EX C[onsule] C[onsul] OR[dinarius] | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Flavius Areobindus Dagalaiphus Areobindus (Λατινικά) |
| Γέννηση | 460 (περίπου) |
| Θάνατος | 512 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βυζαντινή Αυτοκρατορία |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ανικία Ιουλιανή |
| Τέκνα | Ολύβριος (ύπατος το 491) |
| Γονείς | Δαγαλάιφος (ύπατος το 461) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Ρωμαίος συγκλητικός |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Φλάβιος Αρεόβινδος Δαγαλάιφος Αρεόβινδος, πιο απλά Αρεόβινδος (άκμασε π. 460 - 512) ήταν ένας στρατηγός της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και πολιτικός. Απόγονος διακεκριμένου γένους, οδήγησε στρατό στον Αναστασιανό Πόλεμο και υπηρέτησε ως ύπατος το 506. Κατά τη διάρκεια μίας εξέγερσης στην Κωνσταντινούπολη το 512, ανακηρύχθηκε αυτοκράτορας από τον όχλο, αλλά ο ίδιος κρύφτηκε. Απεβίωσε σύντομα μετά.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Καταγωγή και οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε σε μία εξαιρετικά διακεκριμένη οικογένεια, που συνδύαζε Ρωμαϊκή και βαρβαρική κληρονομιά: ο πατέρας του Δαγαλάιφος (π.430-μετά το 461), ύπατος το 461, ήταν γιος του Αρεόβινδου υπάτου το 434, Γοτθικής καταγωγής. Η μητέρα του Γοδισθέα (γεν. π.445) ήταν κόρη του Αρδαβούρ στρατηγού και υπάτου το 447, γιου του Άσπαρ ισχυρού Αλανού στρατηγού και υπάτου το 434.
Σταδιοδρομία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στα υπατικά του δίπτυχα, αναφέρεται πως κατείχε τη θέση του comes sacri stabuli και ότι του είχε απονεμηθεί ο τίτλος του τιμητικού υπάτου. Με το ξεκίνημα του Αναστασιανού Πολέμου, στάλθηκε στην Ανατολή ως magister militum per Orientem μαζί με τους praesental magistri Υπάτιο και Πατρίκιο. Τον Μάιο του 503, επικεφαλής 12.000 ανδρών, στρατοπέδευσε στον Δάρα για να παρακολουθεί το Περσικό φρούριο της Νίσιβης και τον στρατό του σάχη Καβάδη Α΄, ενώ ο Πατρίκιος και ο Υπάτιος με το κύριο μέρος του στρατού πολιόρκησαν την Άμιδα. Στη Δάρα απέκρουσε μία επίθεση από έναν Περσικό στρατό, που προερχόταν από τα Σίνγκαρα και τους απώθησε πίσω στη Νίσιβη. Τελικά όμως αναγκάστηκε να αποσυρθεί, όταν οι Πέρσες έλαβαν ενισχύσεις από τους Εφθαλίτες (Λευκούς Ούνους) και τους Άραβες συμμάχους τους και υποχώρησε στην Κωνσταντία και την Έδεσσα. Πολιορκήθηκε εκεί από τον Καβάδη στον Σεπτέμβριο, αλλά η αρχή του χειμώνα και το ότι πλησίαζαν Ρωμαϊκές ενισχύσεις ανάγκασαν τον Πέρση ηγεμόνα να αποτραβηχτεί. Το θέρος του 504 ο Αρεόβινδος ξεκίνησε μία μεγάλη επιδρομή στην Αρζανηνή, συναντώντας λίγη αντίσταση και κατέστρεψε μεγάλες εκτάσεις γης πριν επιστρέψει στην Άμιδα. Με τις Ρωμαϊκές θέσεις να έχουν σταθεροποιηθεί και με τον πόλεμο να έχει τώρα μεταφερθεί στο Περσικό έδαφος, ο Καβάδης συμφώνησε για ανακωχή και έτσι οι εχθροπραξίες έπαψαν για τον χειμώνα. Το 505 ανακλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου του απονεμήθηκε η υπατεία του 506, μαζί με τον Φλάβιο Εννόδιο Μεσσάλα ως συνύπατο.
Το 512 ζούσε στην Κωνσταντινούπολη έχοντας αποσυρθεί. Εκείνη την εποχή η ανοικτή υποστήριξη των δογμάτων περί της Μίας Φύσεως από τον Αυτοκράτορα Αναστάσιο Α΄, είχε προκαλέσει μεγάλο θυμό με το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της πόλης, που δεχόταν την Δ΄ Οικουμενική σύνοδο της Χαλκηδόνας. Κάποια στιγμή, σύμφωνα με τους χρονογράφους, ο λαός φώναξε "Αρεόβινδος αυτοκράτωρ" και μπήκε στην οικία της συζύγου του Ανικίας Ιουλιανής, για να τον ανακηρύξει. Ωστόσο ο Αρεόβινδος, απρόθυμος να σφετεριστεί το αυτοκρατορικό αξίωμα, διέφυγε από την οικία και πήγε να κρυφτεί. Τίποτε περισσότερο δεν γνωρίζουμε γι'αυτόν· λόγω της προχωρημένης ηλικίας του θα πρέπει να απεβίωσε λίγο μετά.
Δίπτυχα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Έχουν διασωθεί πέντε υπατικά δίπτυχα: δύο πλήρη και τρία φύλλα από δίπτυχα. Τα πλήρη βρίσκονται στη Λούκκα (CIL XI, 8137) και τη Ζυρίχη (CIL XIII, 5245), ενώ τα φύλλα διπτύχων στο Παρίσι, τη Μπεζανσόν και τη Ντιζόν (CIL XIII, 10032 3a, 3b, 3c αντίστοιχα). Φέρουν επιγραφές, το ένα φύλλο: FL[avius] AREOB[indus] DAGAL[aius] AREOBINDUS V[ir] I[nlustris]. Το άλλο: EX C[omite] SAC[ri] STAB[uli] ET M[agister] M[ilitum] P[er] OR[ientum] EX C[onsule] C[onsul] OR[dinarius].
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σύντομα μετά το 478 ο Αρεόβινδος νυμφεύτηκε την Ανικία Ιουλιανή, κόρη του Ολύβριου Αυτοκράτορα του Δυτικού Ρωμαϊκού Κράτους (βασ. 472) και της Πλακιδίας. Μαζί είχαν έναν γιο:
- Φλάβιος Ανίκιος Ολύβριος Γιούνιορ π.480-μετά το 524/527, ύπατος το 491.
Άλλος πιθανός απόγονος (ίσως από άλλη σύζυγο) είναι ο:
- Δαγαλάιφος.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Bury, John Bagnell (1958), History of the Later Roman Empire: From the Death of Theodosius I to the Death of Justinian, Volume 1, Courier Dover Publications, ISBN 978-0-486-20398-0
- Greatrex, Geoffrey; Lieu, Samuel N. C. (2002), The Roman Eastern Frontier and the Persian Wars (Part II, 363–630 AD), Routledge, ISBN 0-415-14687-9
- Kazhdan, Alexander, ed. (1991). The Oxford Dictionary of Byzantium. Oxford and New York: Oxford University Press. ISBN 0-19-504652-8.
- Martindale, John R., ed. (1980). The Prosopography of the Later Roman Empire: Volume II, AD 395–527. Cambridge: Cambridge University Press. ISBN 0-521-20159-4.
|