Αργυριωδιούχο ρουβίδιο
Αργυριωδιούχο ρουβίδιο | |||
---|---|---|---|
Γενικά | |||
Όνομα IUPAC | Αργυριωδιούχο ρουβίδιο | ||
Άλλες ονομασίες | Ιωδίδιο αργύρου-ρουβιδίου | ||
Χημικά αναγνωριστικά | |||
Χημικός τύπος | RbAg4I5 | ||
Μοριακή μάζα | 1.151,4598 amu[1] | ||
Δομή | |||
Ισομέρεια | |||
Φυσικές ιδιότητες | |||
Χημικές ιδιότητες | |||
Επικινδυνότητα | |||
Εκτός αν σημειώνεται διαφορετικά, τα δεδομένα αφορούν υλικά υπό κανονικές συνθήκες περιβάλλοντος (25°C, 100 kPa). |
Το αργυριωδιούχο ρουβίδιο ή ιωδίδιο αργύρου-ρουβιδίου (αγγλικά: rubidium silver iodide) είναι η ανόργανη τριαδική ένωση με εμπειρικό τύπο RbAg4I5.
Ανακαλύφθηκε κατά τη διάρκεια έρευνας για χημικά που θα είχαν ιδιότητες ιονικής αγωγιμότητας α-φάσης ιωδιούχου αργύρου (AgI) σε θερμοκρασίες κάτω από 146°C.[2]
Δομή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η κρυσταλλική δομή του αποτελείται από σύνολα τετραέδρων ιωδίου, που μοιράζονται έδρες διαμέσου των οποίων διαχέονται τα ιόντα αργύρου.[3][4]
Παραγωγή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το αργυριωδιούχο ρουβίδιο παράγεται με σύντηξη[5] ή συνάλεση[6] ιωδιούχου ρουβιδίου (RbI) και ιωδιούχου αργύρου, σε στοιχειομετρικές ποσότητες.
Ιδιότητες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η αγωγιμότητά του συμπεριλαμβάνει την κινητικότητα των ιόντων αργύρου (Ag+) μέσα στο κρυσταλλικό πλέγμα του.
Η αναφερόμενη αγωγιμότητα (της ένωσης) είναι 25 S/m.
Εφαρμογές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το αργυριωδιούχο ρουβίδιο προτάθηκε γύρω στο 1970 ως στερεός ηλεκτρολύτης για μπαταρίες, και χρησιμοποιήθηκε σε σύνδεση με ηλεκτρόδια αργύρου (Ag) και τριιωδιούχου ρουβιδίου (RbI3).[2]
Ομώνυμη οικογένεια ενώσεων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η οικογένεια ενώσεων αργυριωδιούχου ρουβιδίου είναι μια ομάδα ενώσεων ή και στερεών διαλυμάτων που είναι ισοδομικά με το αργυριωδιούχο ρουβίδιο, α-τροποποίησης. Παραδείγματα τέτοιων προχωρημένων υπεριονικών αγωγών με κινητά ιόντα αργύρου ή χαλκού (Cu+) συμπεριλαμβάνουν τις ακόλουθες ενώσεις:[7] [8] [9] [10]
- Αργυριωδιούχο ρουβίδιο (RbAg4I5).
- Αργυριωδιούχο αμμώνιο (ΝΗ4Ag4I5).
- Αργυριωδιούχο κάλιο (KAg4I5).
- Αργυριωδιούχο καίσιο (CsAg4I5).
- Αργυροβρωμοτετριωδιούχο καίσιο (CsAg4BrI4).[11]
- Αργυροδιβρωμοτριωδιούχο καίσιο (CsAg4Br2I3).
- Αργυροδιιωδοτριβρωμιούχο καίσιο (CsAg4Br3I2).
- Αργυριωδοτετραβρωμιούχο καίσιο (CsAg4Br4I).
- Αργυροβρωμιούχο καίσιο (CsAg4Br5).
- Αργυροδιβρωμοδιιωδοχλωριούχο ρουβίδιο (CsAg4ClBr2I2).
- Χαλκοδιιωδοτριχλωριούχο ρουβίδιο (RbCu4Cl3I2).
- Χαλκιωδιούχο κάλιο (KCu4I5).
Παρατηρήσεις, υποσημειώσεις και αναφορές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Σημείωση:Υπολογισμένο από τις ατομικές μάζες των χημικών στοιχείων που το αποτελούν. Δείτε τα οικεία λήμματα.
- ↑ 2,0 2,1 Smart, Lesley & Elaine A. Moore (2005). Solid State Chemistry: An Introduction. CRC Press. σελ. 192. ISBN 0-7487-7516-1.
- ↑ Σημείωση: Ένα κατιόν ανά έδρα και ένα στο κέντρο του τετραέδρου.
- ↑ Geller, S. (1967). «Crystal Structure of the Solid Electrolyte, RbAg4I5». Science 157 (3786): 310–312. doi: . PMID 17734228. Bibcode: 1967Sci...157..310G.
- ↑ Popov, A. S.; Kostandinov, I. Z.; Mateev, M. D.; Alexandrov, A. P.; Regel, Liia L.; Kostandinov; Mateev; Alexandrov; Regel (1990). «Phase analysis of RbAg4I5 crystals grown in microgravity». Microgravity Science and Technology 3: 41–43. Bibcode: 1990MiST....3...41P.
- ↑ Peng H.; Machida N. Shigematsu T. (2002). «Mechano-chemical Synthesis of RbAg4I5 and KAg4I5 Crystals and Their Silver Ion Conducting Properties». Journal of the Japan Society of Powder and Powder Metallurgy 49 (2): 69–74. doi: . Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2011-07-16. https://web.archive.org/web/20110716235554/http://sciencelinks.jp/j-east/article/200207/000020020702A0227545.php.
- ↑ Geller S.; Akridge J.R.; Wilber S.A. (1979). «Crystal structure and conductivity of the solid electrolyte α-RbCu4Cl3I2». Phys. Rev. B 19 (10): 5396–5402. doi: . Bibcode: 1979PhRvB..19.5396G.
- ↑ Hull S. Keen D.A.; Sivia D.S.; Berastegui P. (2002). «Crystal Structures and Ionic Conductivities of Ternary Derivatives of the Silver and Copper Monohalides – I. Superionic Phases of Stoichiometry MAg4I5: RbAg4I5, KAg4I5, and KCu4I5». Journal of Solid State Chemistry 165 (2): 363–371. doi: . Bibcode: 2002JSSCh.165..363H.
- ↑ Despotuli A.L.; Zagorodnev V.N.; Lichkova N.V.; Minenkova N.A. (1989). «New high conductive CsAg4Br1−xI2+x (0.25 < x < 1) solid electrolytes». Sov. Phys. Solid State 31: 242–244.
- ↑ Lichkova N.V.; Despotuli A.L.; Zagorodnev V.N.; Minenkova N.A.; Shahlevich K.V. (1989). «Ionic conductivity of solid electrolytes in the two- and three-components AgX–CsX (X = Cl, Br, I) glass-forming systems». Sov. Electrochem. 25: 1636–1640.
- ↑ Σημείωση: Η δομή CsAg4Br1−xI2+x είναι προφανώς λανθασμένη, αφού δεν είναι ισοδομική με τις υπόλοιπες, ενώ για x>1 βγάζει αρνητικούς δείκτες για το βρώμιο. Ισοδομική είναι η δομή CsAg4BrxI5-x, που πιθανότατα εννοείται. Αλλά κι αυτή για x = 0 βγάζει CsAg4I5, ένωση που προαναφέρθηκε.
|