Αραβινοξυλάνη
Η αραβινοξυλάνη είναι τύπος ξυλάνης που ανήκει στιςημικυτταρίνες[1] και απαντάται τόσο στο πρωτογενές τοίχωμα, όσο και στο δευτερογενές κυτταρικό τοίχωμα των φυτών, συμπεριλαμβανομένου του ξυλώματος των δέντρων και των βλαστών των δημητριακών.[2] Χημικώς αποτελείται από συμπολυμερή δύο σακχάρων που είναι πεντόζες: την αραβινόζη και την ξυλόζη.
Χημική δομή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αλυσίδες αραβινοξυλάνης περιέχουν μεγάλο αριθμό μονάδων ξυλόζης, που είναι χημικά συνδεδεμένες -γραμμικά- με 1,4- γλυκοζιτικούς δεσμούς.
Οι βασικές γραμμικές αλυσίδες τους αποτελούνται από μονάδες β-D-ξυλοπυρανόζης, υποκατεστημένες με μονές α-L-αραβινοφουρανοσυλικές μονάδες.[3]
Πολλές μονάδες ξυλόζης είναι υποκατεστημένες με 2, 3 ή 2,3-συνδεδεμένα υπολείμματα αραβινόζης[4], η οποία είναι ετεροκυκλικός μονοσακχαρίτης.
Λειτουργίες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αραβινοξυλάνες διαδραματίζουν κυρίως δομικό ρόλο στα φυτικά κύτταρα.[5]
Είναι επίσης δεξαμενές μεγάλων ποσοτήτων φερουλικού οξέος και άλλων φαινολικών οξέων που συνδέονται ομοιοπολικά με αυτά. Τα φαινολικά οξέα μπορεί επίσης να εμπλέκονται στην άμυνα του κάθε φυτού ή δέντρου, συμπεριλαμβανομένης επίσης και της προστασίας από παθογόνους μικροοργανισμούς (π.χ. μύκητες, βακτήρια, μύκητες).
Χρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι αραβινοξυλάνες είναι ένα από τα κύρια συστατικά των διαλυτών και αδιάλυτων διαιτητικών ινών που έχουν αποδειχθεί ότι επιφέρουν πολλαπλά οφέλη για την υγεία του ανθρώπου.[6]
Επιπλέον, οι αραβινοξυλάνες, λόγω των δεσμευμένων φαινολικών οξέων τους, φαίνεται να έχουν αξιόλογη αντιοξειδωτική δράση.[7]
Η ικανότητα ανταλλαγής ιόντων -που έχουν- και το ιξώδες τους είναι επίσης εν μέρει υπεύθυνα για τα ευεργετικά μεταβολικά τους αποτελέσματα.[8]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Hemicellulosic Polysaccharides». uga.edu. University of Georgia. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Απριλίου 2021. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2020.
- ↑ McCartney, L (2005). «Monoclonal Antibodies to Plant Cell Wall Xylans and Arabinoxylans». Journal of Histochemistry and Cytochemistry 53 (4): 543–546. doi:. PMID 15805428.
- ↑ Marcotuli, Ilaria; Hsieh, Yves S.-Y.; Lahnstein, Jelle; Yap, Kuok; Burton, Rachel Anita; Blanco, Antonio; Fincher, Geoffrey Bruce; Gadaleta, Agata (13 April 2016). «Structural Variation and Content of Arabinoxylans in Endosperm and Bran of Durum Wheat ( Triticum turgidum L.)» (στα αγγλικά). Journal of Agricultural and Food Chemistry 64 (14): 2883–2892. doi:. ISSN 0021-8561. https://pubs.acs.org/doi/pdf/10.1021/acs.jafc.6b00103. Ανακτήθηκε στις 5 February 2023.
- ↑ Dervilly-Pinel, G (2004). «Investigation of the distribution of arabinose residues on the xylan backbone of water-soluble arabinoxylans from wheat flour». Carbohydrate Polymers 55 (2): 171–177. doi:.
- ↑ Wakabayashi K, et al (2005). Physiologia Plantarum. 125:127–134
- ↑ Izydorczyk, MS; Dexter, JE (2008). «Barley β-glucans and arabinoxylans: Molecular structure, physicochemical properties, and uses in food products–a Review». Food Research International 41 (9): 850–868. doi:.
- ↑ Rao, RS; Muralikrishna, G (2006). «Water soluble feruloyl arabinoxylans from rice and ragi: changes upon malting and their consequence on antioxidant activity». Phytochemistry 67 (1): 91–9. doi:. PMID 16289622. https://archive.org/details/sim_phytochemistry_2006-01_67_1/page/91.
- ↑ Guillon, F; Champ, M (2000). «Structural and physical properties of dietary fibres, and consequences of processing on human physiology». Food Research International 33 (3–4): 233–245. doi:.