Μετάβαση στο περιεχόμενο

Απατόσαυρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Απατόσαυρος
Χρονικό πλαίσιο απολιθωμάτων:
Ύστερο Ιουράσιο 154–150Ma
Καλλιτεχνική αναπαράσταση απατόσαυρου
Καλλιτεχνική αναπαράσταση απατόσαυρου
Συστηματική ταξινόμηση
Βασίλειο: Ζώα (Animalia)
Συνομοταξία: Χορδωτά (Chordata)
Ομοταξία: Ερπετά (Reptilia)
Υπερτάξη: Δεινοσαύρια (Dinosauria)
Υποτάξη: Σαυρόποδα (Sauropoda)
Οικογένεια: Διπλοδοκίδες (Diplodocidae)
Γένος: Απατόσαυρος (Apatosaurus)
Τυπικό είδος
Apatosauros ajax
Marsh, 1877
Είδος

A. ajax' Marsh, 1877
A. excelsus Marsh, 1879 [αρχικά Βροντόσαυρος]
A. louisae Holland, 1915
A. parvus (Peterson & Gilmore, 1902) [αρχικά Ελόσαυρος]

Ο Απατόσαυρος, γνωστός και με την ονομασία Βροντόσαυρος, υπήρξε είδος σαυρόποδου δεινοσαύρου, μέλος της οικογένειας των διπλόδοκων, που έζησε κατά την Ιουράσια περίοδο, 154 με 150 εκατομμύρια χρόνια πριν.[1] Είναι ένα από τα μεγαλύτερα ζώα που είναι γνωστό ότι υπήρξαν, με μέσο μήκος τα 23 μέτρα και μέσο βάρος τους 23 τόνους.[2] Απολιθώματα αυτών των ζώων έχουν βρεθεί στο λατομείο Νάιν Μάιλ και Μπόουν Κάμπιν στο Ουαϊόμινγκ και σε τοποθεσίες στη Γιούτα, το Κολοράντο και την Οκλαχόμα.

Οι αυχενικοί σπόνδυλοι του Απατόσαυρου είναι πιο επιμηκυσμένοι και με πιο βαριά κατασκευή από αυτούς του Διπλόδοκου και τα οστά των ποδιών ήταν πιο ογκώδη και μακριά, δείχνοντας ότι ο Απατόσαυρος ήταν πιο γεροδεμένος από τον Διπλόδοκο. Ο Απατόσαυρος είχε διχαλωτές ακίδες στην κορυφή των οστών του αυχένα και στο μπροστινό μέρος της ράχης του. Αυτές οι ακίδες ήταν μικρές αλλά σημαντικές, διότι στήριζαν έναν μεγάλο σύνδεσμο που, με την σειρά του, στήριζε το λαιμό και την ουρά. Οι σύνδεσμοι, που βρίσκονται στο σώμα όλων των σπονδυλωτών ζώων, συνδέουν τους μυς με τα οστά. Αντίθετα, οι ακίδες των ισχίων δεν ήταν διχαλωτές αλλά πολύ μακριές. Είχαν προσαρμοσμένους πάνω τους τεράστιους ραχιαίους μυς, που βοηθούσαν τον Απατόσαυρο να σηκωθεί στα πίσω πόδια του. Αν το έκανε αυτό, τότε η ουρά του μάλλον χρησιμοποιούταν σαν "τρίτο πόδι" για να στηρίξει το σώμα του. Έτσι ο Απατόσαυρος μπορούσε να φτάσει ψηλά στα δέντρα κατά την αναζήτηση φύλλων και βλαστών.[3]

  1. Turner, C.E. and Peterson, F., (1999). "Biostratigraphy of dinosaurs in the Upper Jurassic Morrison Formation of the Western Interior, U.S.A." Pp. 77–114 in Gillette, D.D. (ed.), Vertebrate Paleontology in Utah. Utah Geological Survey Miscellaneous Publication 99-1.
  2. Henderson, Donald M. (2006). «Burly Gaits: Centers of mass, stability, and the trackways of sauropod dinosaurs». Journal of Vertebrae Paleontology 26 (4): 907–921. doi:10.1671/0272-4634(2006)26[907:BGCOMS]2.0.CO;2. 
  3. Barret, Dr Paul M. (2009). Dinosaurs. ΣΚΑΙ ΒΙΒΛΟ. ISBN 978-960-482-024-5.