Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αντόνιο Λαμπριόλα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αντόνιο Λαμπριόλα
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Antonio Labriola (Ιταλικά)
Γέννηση
Τόπος ταφήςΠροτεσταντικό Κοιμητήριο
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[1][2]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Νάπολης
Πληροφορίες ασχολίας
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο Σαπιέντσα Ρώμης
Επηρεάστηκε απόΓιόχαν Φρίντριχ Χέρμπαρτ
Καρλ Μαρξ
Γκέοργκ Βίλχελμ Φρίντριχ Χέγκελ
Οικογένεια
ΤέκναTeresa Labriola
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αντόνιο Λαμπριόλα (Antonio Labriola, 2 Ιουλίου 1843 – 12 Φεβρουαρίου 1904) ήταν Ιταλός φιλόσοφος και θεωρητικός του μαρξισμού. Παρά το ότι δεν υπήρξε ποτέ μέλος κάποιου μαρξιστικού πολιτικού κόμματος, η σκέψη του επηρέασε πολλούς πολιτικούς στην Ιταλία των αρχών του 20ού αιώνα, όπως τον ιδρυτή του Ιταλικού Φιλελεύθερου Κόμματος Μπενεντέτο Κρότσε και τους ηγέτες του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος Αμαντέο Μπορντίγκα και Αντόνιο Γκράμσι. Επηρέασε ακόμα και τον Λέοντα Τρότσκι, σύμφωνα με τον ίδιο τον Τρότσκι.[3]

Βιογραφικά στοιχεία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Λαμπριόλα γεννήθηκε στο Κασσίνο, πόλη που υπαγόταν τότε στα Παπικά Κράτη. Γονείς του ήταν η Φραντσέσκα Πονάρι και ο σύζυγός της Φραντσέσκο Σαβέριο Λαμπριόλα, που δίδασκε φιλολογία σε γυμνάσιο και ήταν ανεψιός του νομικού και διανοητή του Διαφωτισμού Φραντσέσκο Μάριο Παγκάνο. Το 1861 ο Αντόνιο εγγράφηκε στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης. Μετά την αποφοίτησή του, παρέμεινε στη Νάπολη και έγινε δάσκαλος. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, επεδίωξε την ικανοποίηση του ενδιαφέροντός του για τη φιλοσοφία, την ιστορία και την εθνογραφία. Στις αρχές της δεκαετίας του 1870, ο Λαμπριόλα ξεκίνησε να δημοσιογραφεί και τα τότε γραπτά του εκφράζουν φιλελεύθερες απόψεις και μια στάση κατά του χριστιανικού κλήρου.

Το 1874 ο Λαμπριόλα έγινε καθηγητής πανεπιστημίου (στην έδρα της φιλοσοφίας της Ιστορίας) στη Ρώμη, όπου θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του διδάσκοντας, γράφοντας και συζητώντας. Αν και ήταν επικριτικός για τον φιλελευθερισμό από το 1873, η μετακίνησή του προς τον μαρξισμό ήταν σταδιακή και δεν εξέφρασε ρητά μια σοσιαλιστική οπτική μέχρι το 1889. Πέθανε στη Ρώμη σε ηλικία 60 ετών.

Επηρεασμένη πολύ από τους Χέγκελ και Χέρμπαρτ, η προσέγγιση του Λαμπριόλα στη μαρξιστική θεωρία ήταν πιο ανοιχτή από εκείνη των θεωρητικών, όπως του Καρλ Κάουτσκι. Ο Λαμπριόλα είδε τον μαρξισμό όχι ως μια τελική και αυτάρκη σχηματοποίηση της ιστορίας, αλλά ως μια συλλογή δεικτών για την κατανόηση των ανθρώπινων πραγμάτων. Αυτοί οι δείκτες έπρεπε να είναι κάπως ανακριβείς εάν ο μαρξισμός λάμβανε υπόψη τις περίπλοκες κοινωνικές διαδικασίες και την ποικιλία των δυνάμεων που λειτουργούσαν στην ιστορία. Η μαρξιστική θεωρία έπρεπε να γίνει αντιληπτή ως θεωρία κριτική της ιδεολογίας[4], στο ότι δεν βλέπει καμία αλήθεια ως αιώνια και είναι έτοιμη να απορρίψει και τις δικές της ιδέες αν η εμπειρία το υπαγόρευε. Η περιγραφή του για τον μαρξισμό ως μια «φιλοσοφία της πράξης» θα εμφανιζόταν ξανά στα Quaderni del carcere του Γκράμσι.


  1. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 120312465. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  2. CONOR.SI. 51920995.
  3. Trotsky, Leon. My Life (PDF). σελ. 91. Ανακτήθηκε στις 23 Μαρτίου 2020. 
  4. Jan Rehmann: Theories of Ideology: The Powers of Alienation and Subjection, BRILL, 2013, σελ. 62

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]