Αντωνία της Βυρτεμβέργης
| Αντωνία της Βυρτεμβέργης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Antonia von Württemberg (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 24 Μαρτίου 1613 Στουτγκάρδη |
| Θάνατος | 1 Οκτωβρίου 1679 Bad Liebenzell |
| Τόπος ταφής | Στίφτσκιρχε |
| Χώρα πολιτογράφησης | Δουκάτο της Βυρτεμβέργης |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος |
| Οικογένεια | |
| Γονείς | Ιωάννης Φρειδερίκος της Βυρτεμβέργης και Βαρβάρα Σοφία του Βρανδεμβούργου |
| Αδέλφια | Έμπερχαρντ Γ΄ δούκας της Βυρτεμβέργης Φρειδερίκος της Βυρτεμβέργης-Νόιενστατ Ούλριχ της Βυρτεμβέργης-Νόιενστατ |
| Οικογένεια | Οίκος της Βυρτεμβέργης |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αντωνία, γερμ.: Antonia von Württemberg (24 Μαρτίου 1613 - 1 Οκτωβρίου 1679) από τον Οίκο της Βυρτεμβέργης ήταν κόρη του δούκα της Βυρτεμβέργης, καθώς και λογοτεχνική μορφή, προστάτης και Χριστιανή Καμπαλίστρια.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννημένη στη Στουτγκάρδη το 1613, η πριγκίπισσα Αντωνία ήταν η πρώτη κόρη του Ιωάννη-Φρειδερίκου δούκα της Βυρτεμβέργης και της Βαρβάρας των Χόεντσολερν, κόρης του Ιωακείμ-Φρειδερίκου εκλέκτορα του Βρανδεμβούργου. Πολύ μορφωμένη και γενναιόδωρη, ήταν η αδελφή του Έμπερχαρντ Γ΄ δούκα της Βυρτεμβέργης, ο οποίος, περισσότερο από τον πατέρα του, έπαιξε σημαντικό ρόλο στον Τριακονταετή Πόλεμο.
Κατά τη διάρκεια του Πολέμου πολλές εκκλησίες στη Βυρτεμβέργη λεηλατήθηκαν και αφαιρέθηκε η διακόσμησή τους, ειδικά μετά τη μάχη του Nέρντλινγκεν το 1634. Η Αντωνία έκανε αποστολή της να ιδρύσει ιδρύματα για την επισκευή και την αποκατάσταση των εκκλησιών. Η φιλανθρωπία της, η ευσέβεια, το ταλέντο γλωσσομάθειας και η συνολική λογιότητά της επαινέθηκαν ευρέως και έγινε γνωστή ως «πριγκίπισσα Αντωνία η πεπαιδευμένη» και «η Μινέρβα της Βυρτεμβέργης» Όπου ήταν δυνατόν, αφιερώθηκε στις τέχνες και τις επιστήμες, μαζί με τις δύο αδελφές της, τις πριγκίπισσες Άννα-Ιωάννα και Σίβυλλα.
Η ψυχή στέκεται στο κατώφλι του κήπου του παραδείσου, που απεικονίζεται σε έναν πυκνό ιστό από συμβολικές εικόνες εσωτερισμού.
Έγινε στενή συνάδελφος του ευαγγελιστή προτεστάντη θεολόγου και μυστικιστή συμβολιστή Γιόχαν-Βάλεντιν Αντρέαε και αργότερα ήταν φιλική με τον ιδρυτή του κινήματος του Πιετισμού Φίλιπ-Γιάκομπ Σπένερ. Εκτός από τη ζωγραφική, τα ενδιαφέροντά της ήταν πιο πολύ στον τομέα της φιλοσοφίας και των γλωσσών, με ιδιαίτερη προτίμηση για τα εβραϊκά και τη μελέτη της εβραϊκής Καμπάλας. Η ιδιαίτερη χριστιανική έκφραση αυτής της παράδοσης βρήκε το αποκορύφωμά της στο μοναδικό μεγάλο καμπαλιστικό ζωγραφικό τρίπτυχο, που σχεδιάστηκε και ανατέθηκε από την πριγκίπισσα Αντωνία και τους ακαδημαϊκούς διδασκάλους της το 1652· αυτό εγκαταστάθηκε το 1673 στην εκκλησία της Αγίας Τριάδας στο Μπαντ τάιναχ-Τσάβελσταϊν στον Μέλανα Δρυμό, μία προσωπική μαρτυρία της πίστης.
Η πριγκίπισσα Αντωνία απεβίωσε το 1679, χωρίς να έχει παντρευτεί. Το σώμα της τάφηκε στην Κολεγιακή Εκκλησία στη Στουτγκάρδη· είχε ζητήσει η καρδιά της να ταφεί στον τοίχο της Εκκλησίας της Τριάδας στο Μπαντ Τάιναχ, πίσω από το ζωγραφικό τρίπτυχό της.
Εβραία λογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ένα αυξημένο ενδιαφέρον για την εβραϊκή γλώσσα μεταξύ των χριστιανών μελετητών, ήταν ένα από τα αποτελέσματα της Μεταρρύθμισης στη Γερμανία· οι βασιλικές και ευγενείς οικογένειες την συμπεριέλαβαν μερικές φορές ακόμη και στο πρόγραμμα σπουδών της εκπαίδευσης των κορών τους. Τον 17ο αι. πολλές Γερμανίδες είχαν μία αρκετά σημαντική γνώση των εβραϊκών. Η Αντωνία της Βυρτεμβέργης έχει γίνει μία από τις πιο γνωστές. Απέκτησε μία αξιοσημείωτη γνώση των Εβραϊκών και σύμφωνα με πηγές της εποχής της ήταν επίσης καλή γνώστης της ραβινικής και της Καμπαλιστικής παράδοσης. [2]
Ο Έζενβαϊν, πρύτανης του Ούραχ και αργότερα καθηγητής στο Tύμπινγκεν, έγραψε τον Ιούλιο του 1649 στον Γιοχάνες Μπούξτορφ στη Βασιλεία ότι η Aντωνία, «αφού έχει καλά εδραιωθεί στην εβραϊκή γλώσσα και διαβάσει την εβραϊκή Βίβλο, επιθυμεί να μάθει επίσης την τέχνη της ανάγνωσης χωρίς φωνήεντα" και τρία χρόνια αργότερα έγραψε στον Μπούξτορφ, ότι είχε σημειώσει τέτοια πρόοδο, που είχε "με το χέρι της βάλει φωνήεντα στο μεγαλύτερο μέρος μίας εβραϊκής Βίβλου". [2]
Ο Φίλιπ-Γιάκομπ Σπένερ, ένας άλλος μαθητής του Μπούξντορφ, κατά τη διάρκεια της προσωρινής παραμονής του στη Χαϊδελβέργη, έγινε φίλος με την πριγκίπισσα και μελέτησαν την Καμπάλα μαζί. Ο ίδιος ο Μπούξντορφ της παρουσίασε ένα αντίγραφο κάθε βιβλίου του. Υπάρχει ένα χειρόγραφο στη Βασιλική Βιβλιοθήκη της Στουτγκάρδης, με τίτλο Unterschiedlicher Riss zu Sephiroth (μία διαφορετική ερμηνεία των σεφιρότ), το οποίο υποτίθεται ότι έχει γραφτεί από την Aντωνία. Περιέχει καμπαλιστικά διαγράμματα, μερικά από τα οποία ερμηνεύονται στα εβραϊκά και τα γερμανικά. Ο έπαινος της υμνήθηκε από πολλούς Χριστιανούς Εβραϊστές: ένα ποίημα σε εικοσιτέσσερις στροφές με ακροστιχίδα προς τιμήν της «διάσημης πριγκίπισσας Αντωνίας» έχει διατηρηθεί στη συλλογή χειρόγραφων του Γιόχαν Μπούξτορφ. [2]
Το Καμπαλιστικό τρίπτυχο στο Μπαντ Τάιναχ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
O Kαμπαλιστικός lehrtafel (= διδακτικός πίνακας) της πριγκίπισσας Αντωνίας στο Μπαντ Τάιναχ έχει ύψος πάνω από 6 μέτρα και πλάτος 5 μέτρα και δεσπόζει στην περιοχή στα δεξιά του βωμού στη μικρή εκκλησία. Σχεδιάστηκε το 1652 από την πριγκίπισσα μαζί με έναν κύκλο ακαδημαϊκών συμβούλων της Αυλής, εκτελέστηκε το 1659-1663 από τον Γιόχαν-Φρήντριχ Γκρούμπερ, τον ζωγράφο της Αυλής στη Στουτγκάρδη και εγκαταστάθηκε το 1673 στο Μπαντ Τάιναχ, όπου η οικογένεια των δουκών πήγαινε διακοπές το καλοκαίρι, και όπου ο αδελφός της Έμπερχαρντ είχε ιδρύσει την εκκλησία ως ιδιωτικό οικογενειακό παρεκκλήσιο, που είχε κτιστεί το 1662-65.
Ο πίνακας έχει τη μορφή τριπτύχου. Τα δύο φύλλα απεικονίζουν εξωτερικά την πομπή της ψυχής ως τη μυστικιστική νύμφη του Χριστού. Αυτά ανοίγουν, για να αποκαλύψουν σε δύο πλευρικά πλαίσια μία σκηνή της ημέρας με την εύρεση του Μωυσή στον Νείλο, και μία νυχτερινή σκηνή με τη φυγή της Αγίας οικογένειας στην Αίγυπτο και στο κέντρο ένα εξαιρετικά λεπτομερές systema totius mundi: μία απεικόνιση του φιλοσοφικού συστήματος ολόκληρου του κόσμου.
Το κεντρικό πλαίσιο παριστά μία γυναίκα, που κρατά στο δεξί της χέρι μία φλεγόμενη καρδιά (φιλανθρωπία), και στο αριστερό της μία άγκυρα (πίστη) και έναν σταυρό (ελπίδα) να στέκεται στο κατώφλι ενός κήπου, που περικλείεται από ένα φράχτη από ρόδα. Στη μέση του κήπου βρίσκεται ο Ιησούς και γύρω του ένας κύκλος 12 πατέρων, των 12 φυλών του Ισραήλ.
Επάνω από αυτά αιωρείται μία γυναικεία μορφή, μπροστά σε έναν πλούσια διακοσμημένο ναό με τρούλο. Στη σύνθεση επάνω και γύρω από το ναό υπάρχουν εννέα γυναικείες μορφές που αντιπροσωπεύουν τα σεφιρότ, σύμφωνα με τις θέσεις τους στο παραδοσιακό δένδρο της ζωής της Καμπάλα. Το δέκατο σεφιρότ, το Μάλχουτ (βασίλειο), αντιπροσωπεύεται από τη μορφή του ίδιου του Χριστού. Παντού στην εκτέλεση υπάρχει όλο και πιο περίπλοκη λεπτομέρεια, σύμβολο επάνω σε σύμβολο, νόημα μετά από νόημα.
Βιβλιογραφικές αναφορές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Stefanie Schäfer-Bossert (2006), The Representation of Women in Religious Art and Imagery: Discontinuities in Female Virtues, pp 142-144, in Gender in transition: discourse and practice in German-speaking Europe, 1750-1830. Ann Arbor: University of Michigan Press. (ISBN 0-472-06943-8)
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Πρότυπο:JewishEncyclopedia Based on M. Kayserling (1897), A Princess as Hebraist, Jewish Quarterly Review Vol. 9, No. 3 (Apr., 1897), pp. 509-514
Περαιτέρω ανάγνωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η γερμανική Wikipedia διαθέτει εκτενή βιβλιογραφία έργων στα γερμανικά. Συγκεκριμένα:
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Eva-Johanna Schauer (2006), Jüdische Kabbala und christlicher Glaube: Die Lehrtafel der Prinzessin Antonia zu Württemberg in Bad Teinach (in German)
- Adam McLean (1981), The kabbalistic-alchemical altarpiece in Bad Teinach . Από το Hermetic Journal 12, Summer, 1981, σελίδες 21–26.
- Κακή εκκλησία της Ευαγγελικής εκκλησίας Αρχειοθετήθηκε 2016-03-04 στο Wayback Machine. . Επισκεπτικές πληροφορίες (in German)
- Χριστιανικός καμπαλισμός, ο Lehrtafel της πριγκίπισσας Αντωνίας
|