Αντρές Μουστόνεν
| Αντρές Μουστόνεν | |
|---|---|
 Ο Αντρές Μουστόνεν το 1984 (εικόνα από τον Γιάαν Κούνναπ) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1 Σεπτεμβρίου 1953 Τάλιν |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Εσθονία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Εσθονικά[1][2] |
| Σπουδές | Tallinn Music High School Εσθονική Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου[3] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | διευθυντής ορχήστρας βιολιστής |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Τάγμα του Λευκού Αστέρα της Εσθονίας 4ης τάξης |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Αντρές Μουστόνεν (γεννήθηκε στις 1 Σεπτεμβρίου 1953) είναι εσθονός μαέστρος και βιολιστής.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Μουστόνεν γεννήθηκε στο Τάλιν[4] στις 1 Σεπτεμβρίου 1953. Αποφοίτησε από το Μουσικό Σχολείο του Τάλιν το 1972, και πέντε χρόνια αργότερα, τόσο ο ίδιος όσο και ο Έντελ Λίπους αποφοίτησαν από το Κρατικό Ωδείο του Τάλιν .[5] Αργότερα, σπούδασε στην Αυστρία και την Ολλανδία και στη συνέχεια έγινε ειδικός της μουσικής στην πατρίδα του, την Εσθονία και το εξωτερικό.[6] Όταν έγινε μαέστρος έπαιξε σε ορχήστρες όπως την ορχήστρα Σινφονιέτα της Ρίγας και τη Μοσχοβίτικη Συμφωνική Ορχήστρα Τσαϊκόφσκι , τη Φιλαρμονική Ορχήστρα και τη Ρωσική Εθνική Ορχήστρα.[7][8]
Ήταν επίσης μαέστρος για την Φιλαρμονική Ορχήστρα της Αγίας Πετρούπολης και συνεργάστηκε με τις φιλαρμονικές ορχήστρες της Λιθουανίας και της Λετονίας. Στην Εσθονία έπαιξε με την Εσθονική Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα και την Ορχήστρα δωματίου του Τάλιν, μαζί με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Βανεμούινε. Εκτός της Σοβιετικής Ένωσης συμμετείχε στην Συμφωνική Ορχήστρα του Φινλανδικού Ραδιοφώνου και πολλές χορωδίες στη Γερμανία, τη Σουηδία και την Ολλανδία.[6]
Έχει εκτελέσει έργα των Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ, Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ, Άντον Μπρούκνερ, Μανουέλ Καρντόσο, Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Γκέοργκ Φίλιπ Τέλεμαν και Χάινριχ Συτς. Έπαιξε και μουσική σοβιετικών συνθετών, όπως οι Γκία Καντσέλι, Σοφία Γκουμπαϊντούλινα και Βαλεντίν Σιλβέστροφ μεταξύ άλλων. Συνεργάστηκε με συνθέτες όπως οι Σεργκέι Στάντλερ, Βίκτορ Τρετιάκοφ και Όλεγκ Κάγκαν από τη Ρωσία, την δανή Μιχάλα Πέτρι και τους Γάλλους Πατρίκ Γκαλουά και Μισέλ Λεθιέκ, μεταξύ άλλων.[6]
Το 1972 έγινε ιδρυτής του Χόρτους Μούσικους και εργάστηκε ως διευθυντής και μαέστρος από τότε. Το σύνολο έπαιξε σε διάφορα φεστιβάλ όπως το Φεστιβάλ Μουσικής της Μπρατισλάβας στη Σλοβακία, το Φεστιβάλ της Γιάφα στο Ισραήλ και το Φεστιβάλ Τάλιν-Τελ Αβίβ στο Τελ Αβίβ του Ισραήλ, καθώς και στο Φεστιβάλ Μπαρόκ Λουφτχάνσα στο Λονδίνο, ανάμεσα σε άλλα γνωστά φεστιβάλ. Εκτός από ιδρυτής του Χόρτους Μούσικους είναι ιδρυτής της Μουσικής Ακαδημαϊκής Ορχήστρας Χόρτους που έχει καταγράψει πολλά άλμπουμ για τις Warner Classics, Melodiya και πολλές άλλες δισκογραφικές. Κάπου στο 2003 συμμετείχε στο Φεστιβάλ Λαϊκής Μουσικής του Βίλγιαντι και την ίδια χρονιά τιμήθηκε από το Εσθονικό Μουσικό Συμβούλιο με ένα βραβείο. Το 1998 έλαβε το Τάγμα του Λευκού Αστεριού.[5] Σήμερα δίνει συναυλίες με διάφορους μουσικούς[6].
Το 2014 ίδρυσε το "Φεστιβάλ Μουστόνενφεστ Τάλιν-Τελ Αβίβ", μια ετήσια εκδήλωση, στην οποία κλασικές συλλογικότητες από την Εσθονία κάνουν συναυλίες στο Ισραήλ. Είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb139837500. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ CONOR.SI. 164348771.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 10 Ιουλίου 2019.
- ↑ «Andres Mustonen, conductor». The Israeli Opera. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 5,0 5,1 «Andres Mustonen». Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 «Andres Mustonen». Estonian Music Information Centre. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Andres Mustonen». Mariinsky Theatre. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «Andres Mustonen». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2013.
- ↑ «All the colors of Estonia». Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2016.
|