Αλφρέντα και Μπολέσουαφ Πιετράσεκ
| Αλφρέντα & Μπολέσουαφ Πιετράσεκ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 1 Ιανουαρίου 1965 |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | Δίκαιοι των Εθνών (10 Δεκεμβρίου 2006)[1] |
Οι Αλφρέντα & Μπολέσουαφ Πιετράσεκ (πολωνικά: Alfreda & Bolesław Pietraszek) (και οι δύο πέθαναν την 1η Ιανουαρίου 1965 στη Γιαμπουόνα Λάτσκα)[2] ήταν ανδρόγυνο Πολωνών που προστάτευσαν πολλές εβραϊκές οικογένειες αποτελούμενες από 18 άτομα κατά τη διάρκεια της ναζιστικής γερμανικής κατοχής της Πολωνίας στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τους απονεμήθηκε μετά θάνατον ο τίτλος των Δίκαιων των Εθνών από το Γιαντ Βασσέμ το Σεπτέμβριο του 2007. Τα μετάλλια και το δίπλωμα δόθηκαν από τον αντιπρέσβη του Ισραήλ στην Πολωνία, Γιόσεφ Λέβι, στα δύο επιζώντα ξαδέρφια τους, Ζόφια Πάνφιλ και Γιολάντα Οκούλιτς-Κοζάριν από το Όλστιν. Στην ομιλία του, ο Γιόσεφ Λέβι είπε. «Έχουμε τον απόλυτο σεβασμό για εκείνους που διακινδύνευσαν τη ζωή τους για να σώσουν τους Εβραίους υπό την απειλή του θανάτου. Οι διασωθέντες δεν θα ξεχάσουν ποτέ τους διασώστες».
Η Αλφρέντα ήταν μια καλά μορφωμένη γυναίκα, η οποία μιλούσε τέσσερις γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της γερμανικής, κάτι που ήταν πολύ χρήσιμο κατά τη διάρκεια του πολέμου, όταν έπρεπε να εμποδίσει τους Γερμανούς Ναζί να ψάξουν στην περιουσία τους. Ο σύζυγός της μεγάλωσε με πατριωτικό πνεύμα. Ο πατέρας του συμμετείχε στην Ιανουαριανή Εξέγερση σε ηλικία 17 ετών και ο αδελφός του, Μάριαν, πέθανε ως εθελοντής στον Πολωνο-Σοβιετικό Πόλεμο.[3] Οι ημερομηνίες γέννησής τους είναι άγνωστες, έχει διαπιστωθεί μόνο ότι παντρεύτηκαν το 1920. Σύμφωνα με τη μαρτυρία της συγγενούς τους, Γιολάντα Οκούλιτς-Κοζάριν, η απόφασή τους να κρύψουν τους Εβραίους ήταν συνειδητή.[3] Κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Αλφρέντα και ο Μπολέσουαφ Πιετράσεκ, ένα άτεκνο ζευγάρι — και οι δύο 60 ετών — ζούσαν σε ένα αγρόκτημα στο χωριό Τσεράνουφ (στη φωτογραφία), στο Πόβιατ Σοκόουουφ στην ανατολική-κεντρική Πολωνία. Για δύο χρόνια, γύρω από τη φάρμα τους, φιλοξενούσαν πολλές εβραϊκές οικογένειες αποτελούμενες από 18 άτομα: κρύβονταν στον αχυρώνα τους, στα υπόγειά τους και σε χοιροστάσια.
Συλλογική διάσωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Για να θρέψουν τους ανθρώπους στους οποίους έδιναν καταφύγιο, η Αλφρέντα και ο Μπολέσουαφ Πιετράσεκ βασίστηκαν στη βοήθεια των γειτόνων τους και άλλων κατοίκων του χωριού.[3] Οι διασώστες και οι διασωθέντες δεν προδόθηκαν ποτέ και μόνο ένα άτομο δεν επέζησε - ένα παιδί - που πνίγηκε από τη μητέρα του με ένα μαξιλάρι για να σταματήσει το κλάμα όταν η γερμανική περίπολος ήταν στο σπίτι.[4] «Ακόμα και τώρα, δεν μπορώ να πιστέψω ότι αυτή ήταν μια αληθινή ιστορία, ανεξάρτητα από το πόσο καλά τεκμηριωμένη είναι» — είπε η Γκραζίνα Πάνφιλ-Ρογκίνσκα, κόρη της Ζόφια Πάνφιλ, θυμούμενη το τηλεφώνημα από τον ενθουσιασμένο Μπέντσιον Σέλα από το Ισραήλ — «ήταν τόσο συγκινημένος. Μέχρι σήμερα, πάνω από το δικό του κρεβάτι έχει ένα πορτρέτο του σωτήρα του. Μου το έστειλε μέσω email», είπε. Η Ρογκίνσκα έλαβε επίσης κλήση από τον Σάουλ Κοπίτο που ζει στην Ουάσιγκτον, ο οποίος ομολόγησε ότι έμεινε σιωπηλός για χρόνια μόνο επειδή έπρεπε να ξεχάσει την εμπειρία.
Οι Εβραίοι, που φιλοξενήθηκαν από το ζεύγος Πιετράσεκ μεταξύ 1941-1943, κατάφεραν να δραπετεύσουν από το γκέτο στο κοντινό Σοκόουουφ Ποντλάσκι, τόπος ενός μεγάλου πληθυσμού Εβραίων πριν από την εισβολή. Το γκέτο τελικά εκκαθαρίστηκε από τους Ναζί και όλοι οι κάτοικοί του στάλθηκαν στο στρατόπεδο εξόντωσης Τρεμπλίνκα. Μεταξύ αυτών που διασώθηκαν ήταν όλη η οικογένεια του Μπέντσιον Σέλα, συμπεριλαμβανομένων των παππούδων του. Η οικογένεια του Σέλα, μετά τον πόλεμο, θέλησε να χαρίσει στους Πιετράσεκ χρυσό και άλλα τιμαλφή, αλλά οι Πολωνοί αρνήθηκαν λέγοντας ότι οι Σέλα θα το χρειαζόντουσαν περισσότερο.
Μετά τον πόλεμο, οι Πιετράσεκ έχασαν το μεγαλύτερο μέρος της φάρμας τους των 100 εκταρίων σε μια αγροτική μεταρρύθμιση στη νέα κομμουνιστική Πολωνία. Το ζευγάρι αναγκάστηκε τελικά να εγκαταλείψει το χωριό αφού δέχτηκε περισσότερες από 22 επιθέσεις και ληστείες. Οι ντόπιοι κλέφτες, γνωρίζοντας ότι το ζευγάρι είχε κρύψει Εβραίους στην περιουσία τους, πίστευαν ότι υπήρχαν εβραϊκά τιμαλφή εκεί, χωρίς να γνωρίζουν ότι ο Πιετράσεκ αρνήθηκαν οποιαδήποτε οικονομική βοήθεια από τους διασωθέντες. Ο Μπολέσουαφ Πιετράσεκ τραυματίστηκε από χειροβομβίδα σε μία από τις επιθέσεις. Και οι δύο πέθαναν υπό άθλια φτώχεια το 1965.
Η τελετή κατά την οποία απονεμήθηκαν οι τίτλοι του Γιαντ Βασσέμ στους Αλφρέντα και Μπολέσουαφ Πιετράσεκ πραγματοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των εγκαινίων του Φεστιβάλ του Εβραϊκού Πολιτισμού στο Όλστιν, το οποίο διαδόθηκε από την εφημερίδα Gazeta Wyborcza και άλλα πολωνικά μέσα.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «The Righteous Among the Nations Database» (Αγγλικά)
- ↑ «Historia pomocy - Rodzina Pietraszków | Polscy Sprawiedliwi». sprawiedliwi.org.pl (στα Πολωνικά). Ανακτήθηκε στις 22 Αυγούστου 2019.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Alfreda i Boleslaw Pietraszkowie, Webpage of the Treblinka Concentration Camp Museum
- ↑ (πολωνικά) "Odznaczenia dla Sprawiedliwych," Magazyn Internetowy Forum Αρχειοθετήθηκε 2009-07-19 στο Wayback Machine. September 26, 2007.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αλφρέντα και Μπολέσουαφ Πιετράσεκ – η δραστηριότητά τους για να σώσουν τις ζωές των Εβραίων κατά τη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, στον ιστότοπο του Γιαντ Βασσέμ
- Τσεράνουφ, η πόλη, επίσημος ιστότοπος
- Χάρτης της περιοχής μέσω mapa.szukacz.pl