Αλεξέι Αλεξέγεβιτς Μπρουσίλοφ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλεξέι Αλεξέγεβιτς Μπρουσίλοφ
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση3  Αυγούστου 1853
Τιφλίδα[1]
Θάνατος17  Μαρτίου 1926[2][3][4]
Μόσχα[5][3]
Αιτία θανάτουπνευμονία
Τόπος ταφήςNovodevichy Convent
Χώρα πολιτογράφησηςΡωσική Αυτοκρατορία
Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡωσικά[6][7]
ΣπουδέςΣώμα Ακολούθων (1867–1872)
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααξιωματικός
συγγραφέας απομνημονευμάτων
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτική ιδεολογίαΜπολσεβίκοι
Οικογένεια
ΓονείςAleksey Brusilov
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςυπολοχαγός (σλαβόφωνες χώρες), shtabs-kapitan, λοχαγός, ίλαρχος, ποντπολκόβνικ, συνταγματάρχης, υποστράτηγος, αντιστράτηγος, General of the Cavalry και adjutant general/Ρωσικός αυτοκρατορικός στρατός και Κόκκινος Στρατός
Πόλεμοι/μάχεςΡωσοτουρκικός πόλεμος του 1877 - 1878, Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος, Πολωνό-Σοβιετικός Πόλεμος, d:Q4206987, Siege of Ardahan, Battle of Kars, Μάχη της Γαλικίας, Carpathian Front, επίθεση του Μπρουσίλοφ και Θερινή επίθεση του Κερένσκυ
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΤάγμα της Αγίας Άννης, Α΄ Τάξη (19  Δεκεμβρίου 1909ιουλ. / 1  Ιανουαρίου 1910γρηγ.)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Γ΄ Τάξη (1  Ιανουαρίου 1878)
Τάγμα της Αγίας Άννης, Γ΄ Τάξη (16  Μαρτίου 1878)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη (3  Σεπτεμβρίου 1878)
Τάγμα της Αγίας Άννης, Β΄ Τάξη (3  Οκτωβρίου 1883)
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Δ΄ Τάξη (18ιουλ. / 30  Δεκεμβρίου 1895γρηγ.)
Order of noble Bukhara (1896)
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Γ΄ Τάξη (18ιουλ. / 30  Δεκεμβρίου 1898γρηγ.)
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Α΄ Τάξη (19  Δεκεμβρίου 1903ιουλ. / 1  Ιανουαρίου 1904γρηγ.)
Τάγμα του Αγίου Βλαδίμηρου, Β΄ Τάξη (16  Μαρτίου 1913)
Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Δ΄ Τάξη (23  Αυγούστου 1914)
Τάγμα του Αγίου Γεωργίου, Γ΄ Τάξη (18  Σεπτεμβρίου 1914)
Τάγμα του Λευκού Αετού (Ρωσική Αυτοκρατορία) (10  Ιανουαρίου 1915)
Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα (27  Οκτωβρίου 1915)
Χρυσό Ξίφος για γενναιότητα (20  Ιουλίου 1916)
Τάγμα του Λέοντος και του Ήλιου (1874)
Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1897)
Τάγμα του Ερυθρού Αετού 2ης τάξης (1898)
Order of Military Merit (1902)
μεγάλος ταξιάρχης του Τάγματος του Στέμματος της Ιταλίας (1903)
Τάγμα του Λέοντος και του Ήλιου (1903)
Ταξιάρχης της Λεγεώνας της Τιμής (1903)
Τάγμα του Αγίου Αλεξάνδρου
Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής (1916)
Στρατιωτικό μετάλλιο της Γαλλικής Δημοκρατίας (1916)
Order of St. Anne 3rd class with swords and bow
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου, Β΄ Τάξη μετα Ξιφών
Order of Saint Stanislaus (House of Romanov)
Τάγμα του Ερυθρού Αετού
Order of the Lion and the Sun First class
Knight of the Order of the Lion and the Sun
Τάγμα του Αγίου Στανισλάου (Οίκος των Ρομανώφ)[8]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλεξέι Αλεξέγεβιτς Μπρουσίλοφ (ρωσικά: Алексе́й Алексе́евич Бруси́лов, 31 Αυγούστου 185317 Μαρτίου 1926) ήταν Ρώσος στρατηγός, περισσότερο γνωστός για την ανάπτυξη νέων επιθετικών στρατηγικών πού χρησιμοποιήθηκαν το 1916 στην Επίθεση Μπρουσίλοφ. Οι καινοτόμες και σχετικά επιτυχημένες τακτικές στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκαν από τους Γερμανούς.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπρουσίλοφ γεννήθηκε στην Τυφλίδα (Γεωργία). Ο πατέρας του ήταν Ρώσος και η μητέρα του, Άννα Λουίζα Νιεστότζεμσκα, ήταν Πολωνή. Τρεις γενιές των Μπρουσίλοφ είχαν υπηρετήσει στον τσαρικό στρατό. Ο παππούς του πολέμησε ενάντια στο στρατό του Ναπολέωντα κατά την εισβολή στη Ρωσία το 1812. Ο πατέρας του έφτασε μέχρι το βαθμό του αντιστράτηγου πριν πεθάνει από φυματίωση το 1856. Η μητέρα του πέθανε λίγο αργότερα, και έτσι ο Μπρουσίλοφ μεγάλωσε σε συγγενείς στο Κουταΐσι.

Σχολή Αξιωματικών Ιππικού[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1881, ο Μπρουσίλοφ έγινε μαθητής της Σχολής Αξιωματικών Ιππικού στην Αγία Πετρούπολη και δύο χρόνια μετά διορίστηκε εκεί ως δάσκαλος ιππασίας. Πέρασε τα επόμενα δεκατρία χρόνια ανεβαίνοντας στη διαδοχή της σχολής. Όταν προάχθηκε σε Major General, ο Μπρουσίλοφ προστέθηκε στο κατάλογο των στρατιωτικών οι οποίοι μπορούν να κληθούν σε επίσημη θέση από το Τσάρο. Σε αυτή τη περίοδο, ο Μπρουσίλοφ παντρεύτηκε το 1884 και απέκτησε ένα γιο το 1887.

Το 1902, ως αντιστράτηγος, ανέλαβε τη διοίκηση της σχολής και επί διοικήσεώς του, η Σχολή έγινε γνωστό κέντρο εκπαίδευσης άρτια καταρτισμένων αξιωματικών του Ιππικού. Ο Μπρουσίλοφ δημοσίευσε ένα αριθμό άρθρων για τη χρήση του ιππικού και επισκέφτηκε τη Γαλλία, την Αυστροουγγαρία και τη Γερμανία για να μελετήσει μαθήματα ιππασίας και βασική διαχείριση.

Ο Μπρουσίλοφ ορίστηκε διοικητής της 2ης Φρουράς Ιππικού το 1906, αλλά η θέση δεν του άρεσε. Η Επανάσταση του 1905 είχε δημιουργήσει αναταραχή στην Αγία Πετρούπολη, και μετά το θάνατο της γυναίκας, έψαχνε για μια θέση μακριά από τη Φρουρά και την πρωτεύουσα.

Το 1908, ορίστηκε διοικητής του ΙΔ’ Σώματος στη Στρατιωτική Περιοχή Βαρσοβίας, όπου έγινε γνωστός για τις βελτιώσεις στην εκπαίδευση για τη μάχη που επέβαλε. Παντρεύτηκε για δεύτερη φορά, αυτή τη φορά με τη Ναδέτζντα Τζελιχόφσκι. Προάχθηκε σε στρατηγό του Ιππικού το 1912 και έγινε Αναπληρωτής διοικητής στη Στρατιωτική Περιοχή Βαρσοβίας. Οι αποτυχίες στο Ρωσο-Ιαπωνικό Πόλεμο οδήγησαν στην άποψη ότι στρατηγοί από οικογένειες προσφύγων, οι οποίοι αποτελούσαν σημαντικό ποσοστό των ανώτερων αξιωματικών του Ρωσικού Στρατού, ήταν λιγότερο πατριώτες από αυτούς με καταγωγή εντός των συνόρων και ο Μπρουσίλοφ ήρθε σε αντιδικία με το Κυβερνήτη-Στρατηγό της Βαρσοβίας Γκεόργκι Σκάλον και άλλους Ρωσο-Γερμανούς Στρατηγούς στη Περιοχή. Το 1913, ο Μπρουσίλοφ ορίστηκε στη διοίκηση του ΙΒ΄ Σώματος στη Στρατιωτική Περιοχή του Κιέβου.

Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

1914-1915[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Αλεξέι Μπρουσίλοφ και ο Μέγας Δούκας Γεώργιος Μιχαΐλοβιτς της Ρωσίας το 1915.
Ο Μπρουσίλοφ το 1916

Τον Ιούλιο του 1914, με το Ρωσικό Στρατό να μεγαλώνει εξαιτίας της επιστράτευσης, ο Μπρουσίλοφ προάχθηκε στη διοίκηση του 8ου στρατού, στο νοτιοδυτικό μέτωπο, στη Γαλικία. Η 8η στρατιά συγκρούστηκε με τις Αυστρο-ουγγρικές δυνάμεις και προχώρησε γρήγορα περίπου 150 χιλιόμετρα. Ανατροπές αλλού στο μέτωπο, συμπεριλαμβανομένης της ήττας στη Μάχη του Τάννενμπεργκ (1914), ανάγκασαν την 8η στρατιά να υποχωρήσει μαζί με τις υπόλοιπες ρωσικές δυνάμεις. Για τις νίκες του, ο Μπρουσίλοφ τιμήθηκε με το Τάγμα του Αγίου Γεωργίου Δ΄ τάξης και μετά Γ' τάξης. Σαν ειρωνεία της τύχης, πολλοί από τους μελλοντικούς διοικητές του Λευκού Στρατού ήταν ανώτεροι αξιωματικοί στην 8η στρατιά εκείνη τη περίοδο, όπως ο Αντόν Ντενίκιν και ο Αλεξέι Καλέντιν.

Στις αρχές του 1915, ο Μπρουσίλοφ προέλασε ξανά, διεισδύοντας στα περάσματα των Καρπαθίων και μπήκε στην Ουγγρική πεδιάδα. Εκείνη τη περίοδο ο Τσάρος Νικόλαος Β΄ επισκεύτηκε την 8η στρατιά και προήγαγε τον Μπρουσίλοφ σε γενικό υπασπιστή. Όμως και πάλι, τα γεγονότα στα άλλα μέτωπα καθόρισαν τις ενέργειές του και η προέλαση των Αυστριακών-Γερμανών στο Γκόλις-Ταρνόου ανάγκασαν τον Μπρουσίλοφ να υπακούσει στη γενική υποχώρηση. Μέχρι τις 8 Σεπτεμβρίου, η 8η στρατιά είχε υποχωρήσει 180 χιλιόμετρα στη περιοχή του Ταρνοπόλ.

Η Επίθεση Μπρουσίλοφ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τις 29 Μαρτίου 1916, δόθηκε στο Μπρουσίλοφ η διοίκηση του Νοτιοδυτικού Μετώπου με αποτέλεσμα να αποκτήσει σε κάποιο βαθμό ελευθερία κινήσεων. Οι προηγούμενες επιθέσεις των Ρώσων είχαν την τάση να γίνονται σε μικρά τμήματα του μετώπου με αυξημένη πυκνότητα πυροβολικού και ανθρώπινου δυναμικού σε αυτές τις περιοχές με σκοπό να δημιουργηθεί ρήγμα στις γραμμές του αντιπάλου. Οι επιθέσεις σε μικρά τμήματα του μετώπου είχαν ως αποτέλεσμα την άμεση αντεπίθεση των γερμανικών δυνάμεων με αποτέλεσμα συνεχείς αποτυχίες από την πλευρά των Ρώσων.

Ο Μπρουσίλοφ αποφάσισε να επιτεθεί σε όλο το μήκος του Νοτιοδυτικού Μετώπου. Ήλπιζε να αποδιοργανώσει τον εχθρό σε τόσο μεγάλη έκταση ώστε σε κάποιο σημείο να ενδώσει. Αποφάσισε να μη σπαταλήσει πυρομαχικά με το βομβαρδισμό ασήμαντων στόχων, αλλά να στοχεύσει σε διοικητικά φυλάκια, οδικά δίκτυα και άλλους σημαντικούς στόχους για να αποδυνάμωση τη γερμανική διοίκηση και να ελέγξει όλο το μέτωπο. Ο διοικητής του Γερμανικού πυροβολικού, Γκέοργκ Μπρουτσμύλλερ, ο οποίος υπηρέτησε έναντι στο Μπρουσίλοφ, έμαθε να προσαρμόζεται σε αυτές τις τακτικές όταν οργάνωσε τον βομβαρδισμό κατά την επιχείρηση Μίκαελ στο Δυτικό Μέτωπο το 1918. Ο Μπρουσίλοφ δεν ενδιαφερόταν να εξασφαλίσει ισχυρή παρουσία στρατιωτών, επιτρέποντας την αποστολή μονάδων που βρίσκονταν υπό τη διοίκησή του να μεταφερθούν σε άλλα μέτωπα.

Οι νέες στρατηγικές του Μπρουσίλοφ ήταν για τα πρότυπα του Πρώτου παγκοσμίου Πολέμου πολύ επιτυχημένες και μέσα σε τρεις μήνες προχώρησε το μέτωπο κατά 30 χιλιόμετρα σε μήκος 400 χιλιομέτρων, αιχμαλωτίζοντας 400.000 Αυστροουγγαρούς. Όμως, η σχεδιασμένη υποστηρικτική επίθεση στο Δυτικό Μέτωπο, στα βόρεια, δεν έγινε και οι Γερμανοί μετέφεραν ενισχύσεις από τη Γαλλία και το Βέλγιο για να αναχαιτίσουν την προέλαση των Ρώσων.

Ο Μπρουσίλοφ θα βραβευόταν με το ξίφος του Αγίου Γεωργίου με διαμάντια για τη μεγάλη νίκη του και ήταν ένας από τους οχτώ μόλις Ρώσους διοικητές που έλαβε αυτό το βραβείο κατά το Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]