Αλεξάντρα Ανένσκαγια
| Αλεξάντρα Ανένσκαγια | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 29 Ιουνίουιουλ. / 11 Ιουλίου 1840γρηγ.[1][2][3] Όμπλαστ του Πσκοφ |
| Θάνατος | 6ιουλ. / 19 Μαΐου 1915γρηγ.[4][3][5] ή 19 Μαΐου 1915[3][5] Αγία Πετρούπολη |
| Τόπος ταφής | Literatorskie mostki |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[1][5] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας συγγραφέας δημοσιογράφος[6] μεταφράστρια[7] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Nikolai Annensky[8] |
| Αδέλφια | Pyotr Tkachev[8] |
H Αλεξάντρα Νικίτιτσνα Ανένσκαγια, το γένος Τκατσιόβα (ρωσ. Алекса́ндра Ники́тична А́нненская-Ткачёва, 11 Ιουλίου 1840 – 19 Μαΐου 1915) ήταν Ρωσίδα πεζογράφος (διηγηματογράφος), μεταφράστρια και δημοσιογράφος, που ειδικεύθηκε στην παιδική λογοτεχνία.
Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Ανένσκαγια γεννήθηκε σε ένα χωριό του τότε Κυβερνείου του Πσκοφ της Ρωσικής Αυτοκρατορίας, από γονείς ευγενούς καταγωγής αλλά φτωχούς. Ξεκίνησε να γράφει φεμινιστικές νουβέλες για κορίτσια και έφηβες.[9] Αδελφός της ήταν ο επαναστάτης και συγγραφέας Πιοτρ Τκάτσεφ, ο οποίος αργότερα θα επηρέαζε με τις ιδέες του τον Λένιν. Μετά τον θάνατο του πατέρα, η οικογένεια μετανάστευσε στην Αγία Πετρούπολη όταν η Αλεξάντρα ήταν 11 ετών. Λίγα χρόνια αργότερα, έλαβε κατόπιν εξετάσεων την άδεια ασκήσεως του λειτουργήματος της δασκάλας από το Πανεπιστήμιο της Αγίας Πετρούπολης και τη δεκαετία του 1860 ίδρυσε δικό της δημοτικό σχολείο.[9] Στο μεταξύ ο αδελφός της συμμετείχε σε φοιτητικές διαδηλώσεις.
Το 1866 η Ανένσκαγια παντρεύτηκε τον οικονομολόγο και πολιτικό Νικολάι Άνενσκι, και όταν αυτός συνελήφθη και εξορίσθηκε, εκείνη τον ακολούθησε στην εξορία. Στο μεταξύ η πρώτη της νουβέλα, «Ο Γερμανός δάσκαλος», δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Семья и школа (= «οικογένεια και σχολείο») το 1871. Κατόπιν συνέγραψε άρθρα και διηγήματα που δημοσίευσε το ίδιο περιοδικό μέχρι το 1886. Το δημοφιλέστερο ίσως διήγημά της ήταν το «Ο δικός της δρόμος», με ηρωίδα ένα κορίτσι που βρίσκει τον δικό της σκοπό στη ζωή όταν χρειαστεί να φροντίσει ένα άλλο, μικρότερο παιδί. Πολλά απο τα διηγήματα της Ανένσκαγια είχαν ηθικό δίδαγμα.[9]
Το 1873 έφθασε και στην εμπορική επιτυχία, με μια διασκευή του Ροβινσώνα Κρούσου. Μετέφρασε επίσης διηγήματα των Μαρκ Τουαίην, Έθελ Βόινιτς, Μαίρυ Ωγκάστα Γουώρντ και Χ. Τζ. Γουέλς.[9] Μετά το 1890 ασχολήθηκε και με τη βιογραφία, γράφοντας περιγραφές των βίων ανθρώπων όπως οι Κάρολος Ντίκενς[10], Γεωργία Σάνδη και Νικολάι Γκόγκολ. Επίσης αφηγήθηκε τα κατορθώματα εξερευνητών και ανθρώπων-προτύπων όπως ο Μάικλ Φάραντεϊ, ο Γεώργιος Ουάσιγκτον και ο Βενιαμίν Φραγκλίνος.[9]
Η Ανένσκαγια απεβίωσε στην Αγία Πετρούπολη σε ηλικία 74 ετών.[9]
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11167115q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 2,0 2,1 «Русские писатели 1800—1917: Биографический словарь (русский)» Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1989.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 «Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век». (Ρωσικά) Writers of St. Petersburg. XX century.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb11167115q. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 5,0 5,1 5,2 «ПроДетЛит» (Ρωσικά) 17 Σεπτεμβρίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 24 Ιουνίου 2019.
- ↑ 8,0 8,1 Pyotr Bykov: «Анненская, Александра Никитична» (Ρωσικά)
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 Marina Ledkovskai͡a-Astman· Charlotte Rosenthal· Mary Fleming Zirin (1994). Dictionary of Russian Women Writers. Greenwood Publishing Group. σελίδες 30–31. ISBN 978-0-313-26265-4.
- ↑ Michael Hollington (29 Αυγούστου 2013). The Reception of Charles Dickens in Europe. A&C Black. σελίδες 648 κ.ε. ISBN 978-1-62356-076-8.
|