Μετάβαση στο περιεχόμενο

Αιγιρίνης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αιγιρίνης
Αιγιρίνης. Προέλευση: Ζόμπα, Μαλάουι
Γενικά
ΚατηγορίαΙνοπυριτικά. Ομάδα πυροξένων
Χημικός τύποςNaFe3+Si2O6
Ορυκτολογικά χαρακτηριστικά
Πυκνότητα3,5 - 3,6 gr/cm3
ΧρώμαΣκούρο πράσινο έως πρασινόμαυρο. Αν υπερτερεί ο αυγίτης καστανέρυθρο ή μέλαν
Σύστημα κρυστάλλωσηςΜονοκλινές
ΚρύσταλλοιΠρισματικοί βελονοειδείς με οξύληκτα άκρα και έντονο θετικό ανάγλυφο μέχρι 35 εκ.
ΥφήΒελονοειδής, ινώδης, σε ακτινωτά συσσωματώματα
ΔιδυμίαΣυχνή, απλή ή ελασματοειδής κατά {100}
Σκληρότητα6
ΣχισμόςΣαφής κατά {110} και {110} υπό γωνία 87°
ΘραύσηΑνώμαλη
ΛάμψηΥαλώδης προς ρητινώδη
Γραμμή κόνεωςΑνοικτή γκριζοκίτρινη
ΠλεοχρωισμόςΕμφανής. Χ=σμαραγδοπράσινο, Υ=πράσινο χόρτου, πράσινο σκούρο, κίτρινο Ζ=καστανοπράσινο, καστανοκίτρινο, κίτρινο
ΔιαφάνειαΗμιδιαφανής ως αδιαφανής

Ο αιγιρίνης (aegirine) είναι ινοπυριτικό ορυκτό του νατρίου και του σιδήρου. Οφείλει το όνομά του στον Ægir, θεότητα της θάλασσας της Σκανδιναβικής μυθολογίας.[1]. Συνώνυμό του είναι ο ακμίτης, που ονομάστηκε έτσι λόγω του αξύληκτου των άκρων των ακμών του.

Εμφάνιση, παραγενέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σχηματίζει παραμικτική σειρά με τον αυγίτη ((Na,Ca)(Fe3+,Fe2+,Mg,Al,Ti)Si2O6, συχνά δε οι παραμίξεις αυτές αποκαλούνται αιγιριναυγίτης. Είναι μέλος της ομάδας των αμφιβόλων (υποομάδα κλινοπυρόξενων).

Απαντάται συχνά σε αλκαλικά πυριγενή πετρώματα (συηνίτες, γρανίτες, τραχείτες, σε καρμπονατίτες και σε πηγματίτες. Ανευρίσκεται, επίσης, σε μεταμορφωμένα πετρώματα, όπως γνευσίους, σχιστολίθους και σιδηρομιγείς αποθέσεις. Έχει επίσης ανευρεθεί σε μάργες.

Η εξαλλοίωσή του οδηγεί στο σχηματισμό χλωρίτη ή νατριούχων αμφιβόλων.

Ορυκτά με τα οποία σχετίζεται είναι ο νεφελίνης, ο αρφβενδσονίτης, ο αινιγματίτης, ο αστροφυλλίτης, το ευδιάλυτο, ο αποφυλλίτης, οι καλιούχοι άστριοι, ο ριβεκίτης και ο γλαυκοφανής (τα δύο τελευταία ιδιαίτερα στα μεταμορφωμένα πετρώματα).

Απαντάται σχεδόν σε όλα τα σημεία του κόσμου. Αξιοσημείωτες εμφανίσεις καλοσχηματισμένων κρυστάλλων αναφέρονται στη Νορβηγία, στο σύμπλεγμα Alno της Σουηδίας, στην Ισπανία (περιοχή Huesca), στη χερσόνησο Κόλα της Ρωσίας, στη Γροιλανδία, στο Μαλάουι (ιδιαίτερα μεγάλοι κρύσταλλοι), τη Ζάμπια, το Mont Saint-Hilaire στο Κεμπέκ του Καναδά και στις Πολιτείες Αρκάνσας και Μοντάνα στις ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα απαντάται στη νήσο Σίφνο (όρμος «Βρουλίδια» στα βόρεια της νήσου).

  • James Dwight Dana, Manual of Mineralogy and Lithology, Containing the Elements of the Science of Minerals and Rocks, READ BOOKS, 2008 ISBN 1443742244
  • Deer, W.A., R.A. Howie, and J. Zussman (1978) Rock-forming minerals
  1. Το όνομα είναι εγκεκριμένο από την ΙΜΑ