Αδελαΐδα, κόμισσα του Βερμαντουά
| Αδελαΐδα, κόμισσα του Βερμαντουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1065 (περίπου)[1] |
| Θάνατος | 1122[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Ούγος των Βερμαντουά (από 1080)[2][3] Ρενώ Β΄ του Κλερμόν-αν-Μπωβαιζί |
| Τέκνα | Ελισάβετ του Βερμαντουά[2] Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά Μαργαρίτα του Κλερμόντ[4] Ματθίλδη του Βερμαντουά Constance de Vermandois Agnes de Vermandois[5] |
| Γονείς | Ερβέρτος Δ΄ του Βερμαντουά και Αδελαΐδα του Βαλουά |
| Αδέλφια | Όδων του Βερμαντουά Ρεναούδος Α´, κόμης του Σουασόν |
| Οικογένεια | Δυναστεία των Καρολιδών |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Αδελαΐδα (απεβ. 1120/1124) από τον Οίκο των Καρολιδών ήταν κόμισσα του Βερμαντουά και του Βαλουά (1085 - 1102).
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Αδελαΐδα ήταν μεγαλύτερη κόρη του Ερβέρτου Δ΄ του Βερμαντουά και της συζύγου του Αδελαΐδας του Βαλουά. Αδελφός της ήταν ο Όδων του Βερμαντουά τον οποίο διαδέχθηκε (1085).[6]
Οικογένεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πρώτος της σύζυγος της ο Ούγος των Καπετιδών, μικρότερος γιος του Ερρίκου Α΄ της Γαλλίας και μικρότερος αδελφός του Φίλιππου Α΄ της Γαλλίας, με τον οποίο απέκτησε: [7]
- Ματθίλδη, παντρεύτηκε τον Ραούλ Α΄ τού Μπωζενσύ.
- Βεατρίκη, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Δ΄ τού Γκουρναί.
- Ελισάβετ του Βερμαντουά, κόμισσα του Λέστερ (απεβ. 1131)
- Ραούλ Α΄ του Βερμαντουά (απεβ. 1152)
- Κωνσταντία, παντρεύτηκε τον Γοδεφρείδο ντε λα Φερτέ-Γκωσέρ.
- Αγνή, παντρεύτηκε τον Βονιφάτιο ντελ Βάστο μάργραβο της Δυτικής Λιγουρίας.
- Ερρίκος, κύριος τού Σωμόν αν Βεξάν.
- Σίμων απεβ. 1148, επίσκοπος του Νογιόν.
- Γουλιέλμος απεβ. π. 1096, παντρεύτηκε την Ισαβέλλα, νόθη κόρη του Λουδοβίκο ΣΤ΄ της Γαλλίας.
Παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τον Ρενώ κόμη του Κλερμόν, και μαζί του απέκτησε τη:
- Μαργαρίτα του Κλερμόν, παντρεύτηκε σε πρώτο γάμο τον Κάρολο Α΄ της Φλάνδρας και σε δεύτερο γάμο τον Ούγο Β΄ του Σαιν-Πολ.[8]
Την Αδελαΐδα διαδέχθηκε ο μεγαλύτερος γιος της Ραούλ Α΄ (1102), όταν αυτή απεβίωσε το διάστημα 1120-1124. Οι τίτλοι στην Δυναστεία των Καρολιδών περνούσαν μόνο σε άρρενες κληρονόμους: αν κάποιος απεβίωνε χωρίς γιους, τον θεωρούσαν τελευταίο εκπρόσωπο της δυναστείας.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) Foundation for Medieval Genealogy. fmg
.ac /Projects /MedLands /NORTHERN%20FRANCE .htm #Adelaisdied11201124. Ανακτήθηκε στις 17 Μαρτίου 2017. - ↑ 2,0 2,1 «Kindred Britain»
- ↑ p11359.htm#i113582. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Jirí Louda and Michael MacLagan, Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe, 2nd edition (London, U.K.: Little, Brown and Company, 1999), Πίν. 64
- ↑ Suger, The Deeds of Louis the Fat, transl. Richard C. Cusimano and John Moorhead, (Catholic University of America Press, 1992), σσ. 191-192 Σημ. 19
- ↑ Galbert (de Bruges), The Murder, Betrayal, and Slaughter of the Glorious Charles, Count of Flanders, transl. John Jeffrey Rider, (Yale University Press, 2013), σ. 42 Σημ. 131
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Jirí Louda and Michael MacLagan, Lines of Succession: Heraldry of the Royal Families of Europe, 2nd edition (London, U.K.: Little, Brown and Company, 1999)
- Suger, The Deeds of Louis the Fat, transl. Richard C. Cusimano and John Moorhead, (Catholic University of America Press, 1992)
- Galbert (de Bruges), The Murder, Betrayal, and Slaughter of the Glorious Charles, Count of Flanders, transl. John Jeffrey Rider, (Yale University Press, 2013)