Αδαμαντωρυχείο Ουίλιαμσον

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
(Ανακατεύθυνση από Αδαμαντορυχείο Ουίλλιαμσον)

Συντεταγμένες: 03°31′01″S 33°36′29″E / 3.51694°S 33.60806°E / -3.51694; 33.60806

Άποψη του αδαμαντωρυχείου Ουίλλιαμσον.

Το Αδαμαντωρυχείο Ουίλλιαμσον (Williamson Diamond Mine επίσης γνωστό και ως Ορυχείο Μουαντούι [Mwadui]) είναι ένα ορυχείο αδαμάντων ευρισκόμενο 23 χιλιόμετρα (14 μίλια) βορειοανατολικά της Σινυάνγκα (Shinyanga) στην Τανζανία· έγινε γνωστό ως το πρώτο σημαντικό ορυχείο διαμαντιών εκτός Νοτίου Αφρικής. Το ορυχείο δημιουγήθηκε το 1940 από τον Δόκτορα Τζον Ουίλιαμσον (John Williamson), Καναδό γεωλόγο[1] και έκτοτε έχει συνεχή λειτουργία, γεγονός που το καθιστά ένα από τα παλαιότερα συνεχώς λειτουργούντα ορυχεία αδαμάντων παγκοσμίως. Κατά τη διάρκεια της ζωής του έχει παραγάγει πάνω από 19 εκατομμύρια καράτια (3.800 κιλά) διαμαντιών. Το ορυχείο Ουίλλιαμσον κάποτε ανήκε στον ίδιο τον δημιουργό του Τζον Ουίλιαμσον και αργότερα εθνικοποιήθηκε από την κυβέρνηση της Τανζανίας. Από τον Φεβρουάριο του 2009, το ορυχείο ανήκει κατά κύριο λόγο στην Petra Diamonds, με ποσοστό ιδιοκτησίας 75%, ενώ η κυβέρνηση της Τανζανίας κατέχει το υπόλοιπο 25%.

Περιγραφή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα γραφεία στο αδαμαντωρυχείο Ουίλλαμσον.

Το αδαμαντωρυχείο Ουίλλιαμσον είναι μεγάλο ανοικτό ορυχείο το οποίο βρίσκεται σε βάθος 90 περίπου μέτρων (300 ποδιών). Οι εργασίες εξόρυξης διαμαντιών στο αδαμαντωρυχείο Ουίλλιαμσον αποτελούνται από τέσσερις ξεχωριστές δραστηριότητες: την εξόρυξη του ανοικτού κοιτάσματος, την επανεπεξεργασία των απορριμμάτων για την ανάκτηση των χαμένων διαμαντιών και την εξόρυξη χαλικιού τόσο στην ιδιοκτησία όσο και παραπλεύρως της ιδιοκτησίας, όπου το χαλίκι έχει προσχωματιθεί. Η εξόρυξη των ανοιχτών κοιτασμάτων και η επανεπεξεργασία των απορριμμάτων είναι οι μεγαλύτερες από τις τέσσερις δραστηριότητες. Το ορυχείο απασχολεί περίπου 1.100 άτομα, κυρίως Τανζανούς.

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Άποψη του αδαμαντωρυχείου Ουίλλιαμσον.

Το ορυχείο βρίσκεται περίπου 160 χιλιόμετρα (99 μίλια) νότια της πόλης Μουάνζα (Mwanza) στην περιοχή Κισάπου (Kishapu District) της περιφέρειας Σινυάνγκα (Shinyanga Region). Ο Δρ. Ουίλλιαμσον, ο ανακαλύψας την τοποθεσία, και πρώτος ιδιοκτήτης, συνώνυμος του ορυχείου, ονόμασε την τοποθεσία "Μουαντούι" ("Mwadui") μετά από έναν τοπικό αρχηγό. Με την πάροδο των ετών, κατέληξαν ώστε το "Ουίλλιαμσον" ("Williamson") και το "Μουαντούι" ("Mwadui") να είναι πλέον σχεδόν συνώνυμα στον κόσμο της εξόρυξης αδαμάντων.

Γεωλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το πιο σημαντικό γεωλογικό χαρακτηριστικό του αδαμαντωρυχείου Ουίλλιαμσον είναι ο αγωγός κιμπερλίτη (kimberlite)[Σημ. 1] στην οποία και πρωτοεντοπίστηκε, λαμβάνοντας το όνομά του από την περιοχή Κίμπερλι (Kimberley). Με 146 τετραγωνικά χιλιόμετρα σε επίπεδο επιφανείας, κατατάσσεται παγκοσμίως ως ο μεγαλύτερος οικονομικά εκμεταλλεύσιμος ηφαιστειακός αγωγός αδαμάντων. Πρόσφατοι ερευνητικοί πυρήνες εξέτασης, οι οποίοι διενεργήθηκαν από την De Beers, υπέδειξαν ότι ο αγωγός είναι πυροκλαστικός κιμπερλίτης (pyroclastic kimberlite) και όχι υποαβυσσικός κιμπερλίτης (hypabyssal kimberlite) όπως είχε νωρίτερα ταξινομηθεί. Αυτό δεικνύει ότι μπορεί να είναι δυνατή η επέκταση του σημερινού ανοιχτού κοιλώματος βάθους 90 μέτρων έως και τα 350 μέτρα και να συνεχιστεί ακόμη περισσότερο με τις υπόγειες εξορυκτικές εργασίες. Ωστόσο, συνεχίζεται η αναθεώρηση των εξορυκτικών επιχειρήσεων και των μακροπρόθεσμων σχεδίων.

Παραγωγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σήμερα το αδαμαντωρυχείο Ουίλλιαμσον χαρακτηρίζεται από χαμηλής ποιότητας ορυκτών περίπου 6 καρατίων (1.200 mg) ανά εκατό τόνους (12 mg/t) ορυκτού. Πρόκειται για μια δραματική μείωση από την παραγωγή του στην πρώιμη ζωή του ορυχείου· κατά τη διάρκεια των πρώτων 25 ετών λειτουργίας, η μέση ποσότητα ορυκτών ήταν περίπου 30 καράτια (6,0 g) ανά εκατό τόνους (60 mg/t)· στα πρώτα λίγα χρόνια της πλήρους εκμετάλλευσης, οι βαθμοί ήσαν τόσο υψηλοί όσο 62 καράτια (12,4 g) ανά εκατό τόνους (124 mg/t), ή 10 φορές το ορυκτό που παράγεται σήμερα. Κατά τις δεκαετίες του 1950 και 1960, ήταν συνήθως μεταξύ 500.000 και 750.000 καρατίων (100 και 150 kg) κατ'έτος· το έτος με την υψηλότερη παραγωγή ήταν το 1966, όταν παρήχθησαν 924.984 καράτια (185 κιλά). Σήμερα τα επίπεδα παραγωγής των ορυχείων Ουίλλαμσον, για όλες τις δραστηριότητες ανάκτησης αδαμάντων, είναι περίπου 300.000 καράτια (60 κιλά) ετησίως.

Οι αξιοσημείωτοι λίθοι οι οποίοι παρήχθησαν στο ορυχείο Ουίλλαμσον, περιλαμβάνουν το ροζ διαμάντι Ουίλλαμσον 54,5 καρατίων (10,9 g), το οποίο παρουσιάστηκε στην τότε Πριγκίπισσα Ελισάβετ και τον Πρίγκιπα Φίλιππο κατά το γάμο τους το 1947[1][Σημ. 2][Υποσημ. 1] και ένα διαμάντι 388 καρατίων (77,6 g) το οποίο βρέθηκε το 1990.

Ιστορικό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αδαμαντωρυχεία Ουίλλιαμσον (Williamson Diamond Mines).
Το αεροσκάφος Douglas C-47B Dakota των Αδαμαντωρυχείων Ουίλλιαμσον το οποίο κατά το 1973 χρησιμοποιείτο για την μεταφορά του προσωπικού εντός της Ανατολικής Αφρικής.

Η βιομηχανία αδαμάντων της Τανζανίας κατά τη δεκαετία του 1930, χαρακτηριζόταν από τη διασπορά πολύ μικρών εξορυκτικών δραστηριοτήτων οι οποίες ήσαν ασήμαντες στην οικονομική σύνθεση της χώρας. Ο Δρ. Ουίλλιαμσον προσλήφθηκε το 1938 σε μια από αυτές τις επιχειρήσεις, το αδαμαντωρυχείο Μαμπούκι (Mabuki) και το χρησιμοποίησε ως τη βάση του για την αναζήτηση αδαμάντων στην περιοχή. Το 1940 ανακάλυψε τον αγωγό κιμπερλίτη Μουαντούι (Mwadui[1] και κατά τα επόμενα χρόνια ανέπτυξε το ορυχείο, αν και παρεμποδίστηκε από δυσκολίες προμήθειας εξοπλισμού και άντλησης κεφαλαίων λόγω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μέχρι τη δεκαετία του 1950, είχε αναπτύξει το αδαμαντωρυχείο Ουίλλιαμσον ως το πρώτο σημαντικό αδαμαντωρυχείο στην Τανζανία. Το ορυχείο επισκέφτηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 ο Αμερικανός συγγραφέας John Gunther, ο οποίος το περιγράφει στο βιβλίο του «Inside Africa». Το ορυχείο απασχολούσε, τότε, 2.600 Αφρικανούς εργαζόμενους, 110 Ευρωπαίους και 60 Ασιάτες.[2] Το ορυχείο ήταν γνωστό για τις τεχνικές καινοτομίες στην εξόρυξη αδαμάντων, οι οποίες αναπτύχθηκαν υπό την επίβλεψη του Ουίλλιαμσον. Ο Ουίλλιαμσον επέβλεψε στενά το ορυχείο μέχρι το θάνατό του το 1958, σε ηλικία των 50 ετών.

Οι κληρονόμοι του Ουίλλιαμσον πώλησαν το ορυχείο[1] στις 13 Αυγούστου 1958, για περίπου £ 4 εκατομμύρια GBP σε μια ισότιμη εταιρική σχέση μεταξύ της De Beers και της αποικιακής κυβέρνησης της Τανγκανίκα. Το 1971, μια δεκαετία μετά την ανεξαρτησία της Τανζανίας, η κυβέρνηση εθνικοποίησε το ορυχείο. Παρόλο που οι λεπτομέρειες είναι άγνωστες, η De Beers και άλλοι παίκτες στη βιομηχανία αδαμάντων, εικάζουν ότι η απόδοση του ορυχείου επιδεινώθηκε σημαντικά στη δεκαετία του 1980 υπό τη διοίκηση της κυβέρνησης. Τα ύποπτα αίτια αυτού του γεγονότος είναι η μείωση του βαθμού εξόρυξης καθώς εξασθένησαν τα πλουσιότερα κοιτάσματα του ορυχείου, απώλεια εξειδικευμένου αλλοδαπού προσωπικού διαχείρισης και μηχανικών, πλεονάζων εργατικό δυναμικό το οποίο απορρέει από τις κυβερνητικές προσπάθειες απασχόλησης και ανεπαρκείς επενδύσεις κεφαλαίου στον εξοπλισμό του ορυχείου. Ως αποτέλεσμα αυτής της κακής απόδοσης, η Τανζανία κάλεσε την De Beers να επαναγοράσει το ορυχείο. Το 1994, η De Beers αγόρασε το 75% του ορυχείου Ουίλλιαμσον, με την Τανζανία να διατηρεί το υπόλοιπο 25% των μετοχών. Από το 1994, η De Beers ενήργησε για να βελτιώσει την απόδοση του αδαμαντωρυχείου Ουίλλιαμσον, ελαττώνοντας το εργατικό δυναμικό, πραγματοποιώντας επενδύσεις κεφαλαίου στον εξοπλισμό και προσφέροντας τεχνογνωσία, τεχνολογία, τεχνικές και έρευνα. Αν και το ορυχείο εξακολουθεί να θεωρείται ως οριακός εκτελεστής λόγω του χαμηλού βαθμού των ορυκτών του, η De Beers έχει εντοπίσει τρόπους ανάπτυξης οι οποίοι στο μέλλον, θα διατηρούσαν το ορυχείο σε λειτουργία.

Η ελληνική εκδοχή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ανοιχτό λατομείο του αδαμαντωρυχείου Ουίλλιαμσον (Williamson diamond mine)[Σημ. 3] (επίσης γνωστού και ως ορυχείου Μουαντούι [Mwadui]), βρίσκεται στην Περιοχή Κισάπου (Kishapu District).[3]

Ο Δρ. Τζων Τ.Ουίλλιαμσον (Dr. John Thoburn Williamson).

Ο Ουίλλιαμσον, ήρθε στην Τανγκανίκα κατά το 1925, όπου αρχικά εργάστηκε στο αδαμαντωρυχείο «Μπουμπίκι» (Bubiki) στην περιοχή Ουσουγκούμα μεταξύ Ταμπόρα (Tabora) και Μουάνζα (Mwanza). Μετά από λίγους μήνες, μετέβη στη Λούπα[Σημ. 4] όπου επιδόθηκε για μια πενταετία, στην αναζήτηση χρυσού.[4] Οι προσπάθειές του όμως, για την ανεύρεση χρυσού, απέτυχαν και απογοητευμένος επέστρεψε και πάλι στα αδαμαντωρυχεία «Μπουμπίκι» (Bubiki) και «Κιζούμπι» (Kizumbi),[Σημ. 5] τα οποία είχαν προηγουμένως εγκαταλειφθεί από τους πρώην εκμεταλλευτές τους, ως μη αποδοτικά.[4]

Μέσα στην απελπισία του ο Ουίλλιαμσον και επειδή δεν είχε να κάνει κάτι καλύτερο, κατοχύρωσε από τις αρχές την άδεια λειτουργίας και εκμετάλλευσης των ορυχείων και άρχισε αμέσως τις δοκιμές για την αναζήτηση των αδαμάντων μετά του συνεταίρου του Νοτιοαφρικανού επαγγελματία αδαμαντωρύχου Κέννεντυ (Kennedy).[4]

Οι δομικές, διήρκεσαν επί μια εξαετία και μετά βίας κέρδιζε τα προς το ζην.[4]

Το 1937, κατέφυγε στη Μουάνζα (Mwanza) ο εξ Αθηνών Δημήτριος Τζαμτζής, ο οποίος ανέλαβε την Διεύθυνση του Ξενοδοχείου ιδιοκτησίας του εκ Μικράς Ασίας Έλληνος Γεωργίου Μαυρίκου.[4] Ο Δημήτριος Τζαμτζής γνωρίστηκε και σχετίστηκε με τον Ουίλλιαμσον, καθώς ο τελευταίος σύχναζε σχεδόν καθημερινά, στο ξενοδοχείο όπου εκείνος εργαζόταν.[4]

Επειδή, οι εργασίες του ξενοδοχείου δεν πήγαιναν καλά, ο Τζαμτζής απεφάσισε να μεταβεί στη Λούπα, προκειμένου να αναζητήσει χρυσό.[4] Ο Ουίλλιαμσον, προς τον οποίο του εκμυστηρεύτηκε την απόφασή του, προσπάθησε να τον αποτρέψει -προβάλλοντας την δική του αποτυχημένη περίπτωση στη Λούπα- και τον έπεισε να τον προσλάβει στην εργασία του, αναζήτησης αδαμάντων στα αδαμαντωρυχεία «Μπουμπίκι» (Bubiki) και «Κιζούμπι» (Kizumbi), ως υπάλληλό του.[4]

Ο Δημ. Τζαμτζής δέχθηκε και μόλις μετέβη στο αδαμαντωρυχείο «Μπουμπίκι» (Bubiki), ανέλαβε τη διεύθυνση της όλης εργασίας αναζήτησης αδαμάντων.[4]

Αργότερα, ο Ουίλλιαμσον μετέφερε τον Τζαμτζή και τον τοποθέτησε ως Διευθυντή εργασιών στο αδαμαντωρυχείο «Κιζούμπι» (Kizumbi) μαζί με τον Νοτιοαφρικανό Πόθαν (Pothan).[4] Εκεί το πρώτο μέλημα του Δ. Τζαμτζή ήταν να κατασκευάσει οικήματα για τον εαυτόν του και τον Πόθαν, αλλά και για τους εργάτες, να προμηθεύσει εργαλεία και ό,τι άλλο χρειαζόταν για την απρόσκοπτη εξακολούθηση των εργασιών, ενώ ο Πόθαν, αναζητούσε αδάμαντες, βρίσκοντας όμως ελάχιστους, με αποτέλεσμα ο Ουίλλιαμσον, μετά δυσκολίας να αντεπεξέρχεται στα έξοδά του.[4]

Ο Τζαμτζής συνέχιζε της προσπάθειές του, προς εμπλουτισμό του αδαμαντωρυχείου με όλα τα απαραίτητα, κατάφερε να κατασκευάσει από εξαρτήματα και τεμάχια παλαιών εγκαταλελειμμένων μηχανών, 10 νέες χειροκίνητες μηχανές.[4] Ενδεικτικό της οικονομικής στενότητας της εταιρείας ήταν και το γεγονός ότι τα κουζινέτα αυτών των μηχανών, γίνονταν από ξύλο έβενου -γνωστού για τη σκληρότητά του- καθώς η ανεύρεση μεταλλικών κουζινέτων ήταν αδύνατη.[4]

Ο Ουίλλιαμσον ήταν απογοητευμένος και έτοιμος να τα εγκαταλείψει, αλλά ο Τζαμτζής τον ενθάρρυνε, τον εμψύχωνε και τον έπειθε να συνεχίσει τις προσπάθειες, με την ελπίδα ότι με την κατασκευή των 10 νέων χειροκίνητων μηχανών, οι εργασίες θα επεκτείνονταν και θα καθίσταντο αποδοτικότερες.[4] Και πείστηκε ο Ουίλλιαμσον να συνεχίσει τις εργασίες του, με τις νέες μηχανές, αλλά και πάλι η κατάσταση δεν βελτιωνόταν.[4]

Κάποια μέρα, εκεί που οι κ.κ. Ουίλλιαμσον και Τζαμτζής καθόντουσαν και συζητούσαν τρόπους για την αποξήρανση κάποιων μικρολιμνών, με την ελπίδα μήπως και έβρισκαν αδάμαντες στον πυθμένα τους, έφθασε ένας ιθαγενής επιστάτης και έδειξε στον Τζαμτζή ένα στρογγυλό χαλίκι, ρωτώντας τον τι είναι.[4] Επειδή το χαλίκι καλυπτόταν από λάσπη, ο Τζαμτζής δεν του έδωσε σημασία και ήταν έτοιμος να τον απορρίψει, οπότε ο παρακαθήμενος Ουίλλιαμσον, αντιληφθείς ότι επρόκειτο περί αδάμαντος, τον άρπαξε έξαλλος από χαρά και δήλωσε στον Τζαμτζή, ότι ήταν αδάμας.[4] Επρόκειτο όντως περί ενός αδάμαντος 22 καρατίων, ο οποίος πωλήθηκε αντί 1.000 λιρών (Αγγλίας), με τις οποίες εξοικονόμησε πολλές από τις ανάγκες του και συγχρόνως αναπτερώθηκε το ηθικό του. Άρχισε τότε συστηματικότερη εργασία, αλλά και πάλι χωρίς αποτέλεσμα.[4]

Ο Ουίλλιαμσον, απελπισθής τότε τελείως, αποφάσισε να διακόψει οριστικώς τις εργασίες του, απολύοντας και το προσωπικό του.[4] Εκείνη την εποχή, ο Ουίλλιαμσον ασθένησε σοβαρά και πάλευε μεταξύ ζωής και θανάτου, σωθείς εν τέλει ως εκ θαύματος, αλλά και χάρις στις περιποιήσεις της κας. Τζαμτζή, η οποία είχε προσφάτως αφιχθεί (προερχόμενη από την Ελλάδα).[4]

Το 1939, λίγο μετά την ανάρρωσή του ο Ουίλλιαμσον ο οποίος είχε περιέλθει σε οικτρή οικονομική κατάσταση, αναγκάστηκε να απολύσει τον Τζαμτζή.[Σημ. 6][4]

Εν τω μεταξύ κηρύχθηκε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και ο Ουίλλιαμσον ο οποίος ήταν έφεδρος Αξιωματικός του Ιππικού, επιστρατεύθηκε, αλλά δεν κατετάγη, αντιθέτως διατάχθηκε από την Κυβέρνησή του, να παραμείνει και να συνεχίσει τις εργασίες αναζήτησης αδαμάντων, με την προϋπόθεση ότι αυτούς που θα ανεύρισκε, να μην τους πωλεί στην αγορά αλλά στην Κυβέρνηση, η οποία τα είχε ανάγκη για την πολεμική της βιομηχανία.[4]

Έτσι, επί μια τριετία και πλέον, μετά την αναχώρηση του Τζαμτζή, οι ποσότητες αδαμάντων που ανεύρισκε ήταν ασήμαντες.[4]

Τέλος, το 1942,[Υποσημ. 3] ο Ουίλλιαμσον ανακάλυψε μια πλουσιότατη φλέβα αδαμάντων (τον αγωγό κιμπερλίτη [kimberlite]), στη θέση Μουαντούι (Mwadui), μεταξύ των παλαιών ορυχείων «Μπουμπίκι» (Bubiki) και «Κιζούμπι» (Kizumbi) και άρχισε να συλλέγει αδάμαντες σε μεγάλες ποσότητες.[Σημ. 7][4]

Αναδημιουργία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το ορυχείο ήταν εξοπλισμένο με μια σειρά από αθλητικές εγκαταστάσεις. Αυτές περιελάμβαναν δημόσια πισίνα, γήπεδα τένις και σκουός, γήπεδο ποδοσφαίρου, αθλητικό στίβο, γήπεδο γκολφ και λέσχη για γιοτ. Υπήρχε επίσης ένα χειρουργικό νοσοκομείο στελεχωμένο από δύο Άγγλους, έναν Ινδό ιατρό και νοσηλευτικό προσωπικό. Το νοσοκομείο χρησιμοποιείται για την δωρεά θεραπεία των εργαζομένων στο ορυχείο και οι φτωχοί κάτοικοι των γειτονικών περιοχών δύνανται να λάβουν θεραπεία εκεί, με ονομαστικές χρεώσεις. Μετά την αποικιακή εποχή, οι εγκαταστάσεις αυτές περιήλθαν σε ερείπωση, αλλά παραμένουν εν μέρει συντηρούμενες από το ορυχείο.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ο αγωγός κιμπερλίτη (kimberlite) είναι σπάνιος αγωγός με μπλε-ιριδίζον, χονδρόκοκκο παρεμβατικό πυριγενές πέτρωμα, το οποίο ορισμένες φορές περιέχει αδάμαντες, ευρισκόμενο ειδικότερα στη Νότια Αφρική και Σιβηρία.
  2. Το αδαμαντωρυχείο είναι διάσημο για τα ροζ διαμάντια 'τσιχλόφουσκες', συμπεριλαμβανομένου του ροζ διαμαντιού Ουίλλαμσον (Williamson Pink), το οποίο θεωρείται ως ένα από τα ωραιότερα ροζ διαμάντια που ανακαλύφθηκε ποτέ. Βρέθηκε τον Οκτώβριο του 1947 και ακατέργαστο ζύγιζε 54,5 καράτια. Το ορυχείο, που τότε ανήκε στον Καναδικό γεωλόγο και βασιλόφρονα Δρ. Τζον Ουίλλαμσον, έδωσε το διαμάντι στην πριγκίπισσα Ελίζαμπεθ το 1947 ως γαμήλιο δώρο. Κόπηκε σε ένα στρογγυλό λαμπερό αδάμαντα 23 καρατίων (4,6 g) και τοποθετήθηκε στο κέντρο μιας καρφίτσας με τη μορφή ενός άνθους νάρκισσου, που το 1953, σχεδιάστηκε από τον οίκο Cartier.[Παρ. Σημ. 1]
  3. Το πλήρες ονοματεπώνυμό του ήταν Δρ. Τζων Τ.Ουίλλιαμσον (Dr. John Thoburn Williamson) (1907-6 Ιανουαρίου 1958) και ήταν Καναδός επιστήμονας μεταλλειολόγος - ορυκτολόγος.
  4. Σήμερα, η Λούπα (Lupa), βρίσκεται στην Περιοχή Τσούνυα (Chunya District) της Περιφέρειας Μπέυα και ήταν ΤΟ χρυσωρυχείο της τότε Τανγκανίκας.
  5. Χάριν της μετάφρασης, προτιμήθηκε να διατηρηθούν τα τμήματα με την Αγγλική-Σουαχίλι γραφή έναντι της Ελληνικής τους γραφής. Ο λόγος που γίνεται αυτό, είναι διότι ορισμένες ονομασίες δεν μπορούν να αποδοθούν 100% με την Ελληνική γραφή, π.χ. τόσο η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία Kizumbi όσο και η ονομασία Kizubi, στα Ελληνικά γράφονται ως «Κιζούμπι». Η αναγραφή λοιπόν της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, μας βοηθά στη συγκεκριμένη περίπτωση, να δούμε ότι η Ελληνική ονομασία προφέρεται ως «Κι-ζού-μ-μπι» και όχι ως «Κι-ζού-μπι» (γιατί δεν είναι Kizubi αλλά Kizumbi). Υπάρχουν αρκετές τέτοιες περιπτώσεις, οπότε η παράλληλη παράθεση της Αγγλικής-Σουαχίλι ονομασίας, διευκολύνει στην Ελληνική ανάγνωση της ονομασίας. Επιπλέον, όπου υπάρχει ονομασία σε Ελληνική γραφή, παρατίθεται απαραιτήτως (εντός παρενθέσεως) και η Αγγλική-Σουαχίλι ονομασία, ώστε να διευκολυνθεί περαιτέρω, ο μη εξοικειωμένος (με τις Σουαχίλι ονομασίες) αναγνώστης.
  6. Η επιστολή απόλυσης που απεστάλη στον κ. Τζαμτζή έγραφε:

    Κύριον Δημ. Τζαμτζήν
    Κιζούμπι.

    Αγαπητέ Κύριε,
    Λυπούμαι που αναγκάζομαι να σας στείλω το γράμμα τούτο, με το οποίο σας γνωρίζω ότι μετά από ένα μήνα απολύεστε, διότι όπως γνωρίζεται το «Κιζούμπι» δεν πληρώνει και λόγω της πολιτικής κατάστασης δεν υπάρχει ζήτηση αδαμάντων στην αγορά και επομένως μου είναι αδύνατο να διατηρώ λευκό υπάλληλο στο «Κιζούμπι».
    Σας εσωκλείω μια τραπεζική επιταγή 300 σελινίων και ελπίζω σε λίγες ημέρες να έλθω στο «Κιζούμπι», οπότε κανονίζουμε τους μισθούς σας.

    Δικός σας
    Τζων Τ.Ουϊλλιαμσον

    — Μαμπούκι, 17 Ιουλίου 1939.

    [Υποσημ. 2]

    Πράγματι, μερικές ημέρες αργότερα ο Ουίλλιαμσον, μετέβη στο «Κιζούμπι», πλήρωσε τον Τζαμτζή, όλους τους καθυστερημένους μισθούς του και ο Δημ. Τζαμτζής ανεχώρησε για το Μόσι.

  7. Κατά τον Δημήτριο Τζαμτζή, την φλέβα των αδαμάντων την ανακάλυψε το 1942, ένας ιθαγενής επιστάτης των εργασιών του Ουίλλιαμσον, σε μια «μπούγα». «Μπούγα» στη γλώσσα των ιθαγενών, σημαίνει ένα μέρος στο οποίο λιμνάζουν το χειμώνα, τα νερά των βροχών, με χώμα αργιλώδες και ακατάλληλο για καλλιέργεια και το οποίο -κατά το μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου- είναι λασπώδες και δύσβατο. Όπως θα λέγαμε ένα έλος, ένας «βουρκιάς», χωρίς πέτρες και χαλίκια. Διερχόμενος λοιπόν με το ποδήλατό του ο επιστάτης των εργασιών του Ουίλλιαμσον, από μια «μπούγα», ένοιωσε ξαφνικά τον τροχό του ποδηλάτου του να προσκρούει σε κάτι στερεό. Με την πρόσκρουση το ποδήλατο ανατράπηκε και ο αναβάτης του βρέθηκε πεσμένος μέσα στη λάσπη της «μπούγας». Σηκώθηκε και από περιέργεια θέλησε να δει τι χτύπησε ο τροχός του ποδηλάτου του. Άρχισε λοιπόν, να ψάχνει με τα χέρια του -μέσα στη λάσπη- να βρει τι προσέκρουσε. Σε κάποιο σημείο, έπιασε κάτι στρογγυλό και ο ιθαγενής νόμισε προς στιγμή, ότι επρόκειτο για χαλίκι. Έκπληκτος, επειδή στη «μπούγα» δεν υπάρχουν ποτέ χαλίκια, το πήρε στα χέρια του και όπως το καθάριζε, κατάλαβε ότι επρόκειτο περί αδάμαντος. Έσπευσε και τον παρέδωσε στον Ουίλλιαμσον, λέγεται ότι είχε το σχήμα και μέγεθος αυγού κότας. Το πρώτο πράγμα που έκανε ο Ουίλλιαμσον, ήταν να κατοχυρώσει την περιοχή και να αρχίσει συστηματικές αναζητήσεις αδαμάντων, ανακαλύπτοντας πλουσιότατα κοιτάσματα.[Παρ. Σημ. 2]
Παραπομπές σημειώσεων
  1. https://www.mindat.org/loc-16730.html
  2. Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Αδάμαντες». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 106–111. 

Υποσημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Υπάρχει μια σχετική ανακολουθία αναφορικά με τα καράτια του εν λόγω ροζ αδάμαντος, η πρώτη πηγή αναφέρει 54,5 καράτια ενώ η δεύτερη πηγή τα 54 καράτια.
  2. Το κείμενο της επιστολής απόλυσης, ίσως να φαντάζει στα μάτια ενός Έλληνα κάπως σκληρή, είναι όμως απολύτως σύμφωνη με την Βρετανική εργατική νομοθεσία της εποχής.
  3. Υπάρχει μια σχετική ανακολουθία αναφορικά με την ημερομηνία εύρεσης του αγωγού κιμπερλίτη (kimberlite), όπου εκτός από το 1942 υπάρχει και η 6 Μαρτίου 1940. Το γεγονός πάντως είναι ότι η φλέβα αδαμάντων, ανακαλύφθηκε μετά την απόλυση του Δημ. Τζαμτζή (στις 17 Ιουλίου 1939) και μετά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (την 1η Σεπτεμβρίου 1939). Συνεπώς, η 6η Μαρτίου 1940 φαντάζει σαν πιο λογική και τούτο διότι η συνέντευξη την οποία έδωσε ο Τζαμτζής στον συγγραφέα Ιωάννη Τσόντο, έλαβε χώρα μεταξύ 1950 και 1952 ήτοι αρκετά έτη μετά το 1940 (ή 1942), επιπλέον, ίσως ο εκτυπωτικός οίκος "Ζάβαλλη" να έγραψε λάθος έτος, κανείς δεν γνωρίζει.[Παρ. Υποσημ. 1]
Παραπομπές υποσημειώσεων

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Patricia Treble (May 31, 2012). «One of the Queen’s favourite brooches has Canadian roots». Macleans.ca. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-03-05. https://web.archive.org/web/20140305112708/http://www2.macleans.ca/2012/05/31/one-of-the-queens-favourite-brooches-has-canadian-roots/#more-261604. Ανακτήθηκε στις 2018-07-12. 
  2. Gunther, John (1957). Inside Africa. The Reprint Society. σελ. 420. 
  3. «Williamson Mine». Petra Diamonds. Ανακτήθηκε στις 1 Φεβρουαρίου 2016. 
  4. 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 4,22 4,23 Ιωάννης Ν.Τσόντος (1953). «Αδάμαντες». Έλληνες εν τη Ξένη (Τανγκανίκα) 1951-1953. Λευκωσία - Κύπρος: Τύποις "Ζάβαλλη". σελίδες 106–111. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Tassell, Arthur. African Mining Magazine. "Williamson - A Bright Future Ahead?". Brooke Pattrick Publications.
  • De Beers Group official website. "De Beers Group: Tanzania". Retrieved April 18, 2005.
  • Knight, John; Stevenson, Heather (September 1986). «The Williamson Diamond Mine, De Beers, and the Colonial Office: A Case-Study of the Quest for Control». Journal of Modern African Studies (Cambridge University Press) 24 (3): 423–445. 
  • Chopra, Jarat. "Tanganyika Diamond Presented to Princess Elizabeth," Old Africa, No. 21 (February–March 2009) 16-17.
  • Chopra, Jarat. "Princess Margaret Hosted in Mwanza," Old Africa, No. 22 (April–May 2009) 20-22.