Αίνιγμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Οιδίπους και η Σφίγγα, αττική κύλικα, 480–470 (Μουσεία Βατικανού)

Το αίνιγμα είναι η αναφορά των ιδιοτήτων και των γνωρισμάτων ενός αντικείμενου, χωρίς ν' αναφέρεται το ίδιο το αντικείμενο. Η περιγραφή είναι τέτοια, ώστε οδηγεί τον ακροατή ή τον αναγνώστη στην ανακάλυψη του αντικείμενου.

Τα αινίγματα αποτελούν ιδιαίτερο κλάδο λαογραφίας στους περισσότερους λαούς. Αινιγματικές εκφράσεις και παραβολές βρίσκονται στο βιβλίο της Γένεσης καθώς και στα βιβλία των προφητών. Τεράστια λογοτεχνική και γραμματολογική αξία παρουσιάζουν οι Πέρσες λογογράφοι, αινίγματα με λογογραφική μορφή.

Οι περισσότεροι ερευνητές θεωρούν αφετηρία των αρχαίων ελληνικών αινιγμάτων τους χρησμούς των μαντείων.

Οι χρησμοί ήταν μια διφορούμενη απάντηση και χρειαζόταν σκέψη για να ανακαλυφθεί η ορθή σημασία τους.

Γνωστό, επίσης, από τη μυθολογία είναι το αίνιγμα της Σφίγγας που κατάφερε να λύσει μόνο ο Οιδίποδας.[1] Ειδικοί φιλόλογοι πιστεύουν πως ο πρώτος Έλληνας που έφτιαξε αινίγματα είναι ο Ηρόδοτος.

Το αίνιγμα καλλιεργήθηκε ως ιδιαίτερο φιλολογικό είδος και στη Γερμανία των νεότερων χρόνων. Ο Σίλερ, ο Ρύκερτ, ο Γκαίτε, ο Σλαϊερμάχερ έχουν γράψει ολόκληρες συλλογές.

Στην Ελλάδα το αίνιγμα είναι καρπός της λαϊκής δημιουργίας και στοιχείο της φιλοσοφίας του λαού π.χ. Δώδεκα καλογεράκια σ' ένα ράσο τυλιγμένα (δώδεκα μήνες). Ψηλός, λιγνός καλόγερος και κόκαλα δεν έχει (ο καπνός).

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Μποζώνη, Αργυρώ (22 Απριλίου 2022). «Tα πάντα γύρω από τις Σφίγγες». LiFO. Ανακτήθηκε στις 25 Αυγούστου 2023. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]