Μετάβαση στο περιεχόμενο

Χρησμός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
«Παίρνοντας χρησμό από το Mαντείο»
του Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ.

Χρησμός είναι η συνήθως διφορούμενη απάντηση που δίνει ένα μαντείο σε μια τιθέμενη ερώτηση. Πάντα η προϋπόθεση είναι να υπάρχει το κατάλληλο πρόσωπο μέσω του οποίου θα μιλήσει ο Θεός. Επίσης δεν ήταν απαραίτητο ο μάντης-ιερέας ο οποίος δίνει τον χρησμό να έχει επαφή με την πραγματικότητα. Το φαινόμενο των χρησμών-μαντείας ήταν διαδεδομένο περισσότερο κατά την αρχαία εποχή στις εβραϊκές φυλές καθώς και στους λαούς της ανατολής όπου εκεί κυρίως ο μάντης έρχεται σε μέθη και εκστομίζει τον χρησμό μη χάνοντας την επαφή με την πραγματικότητα. Τέτοιοι μάντεις υπήρξαν και στην αρχαία Ελλάδα, οι οποίοι περιφέρονταν από πόλη σε πόλη προλέγοντας χρησμούς, (π.χ Σίβυλλες, Βακχίδες). Στην αρχαία Ελλάδα έχουμε δυο τύπων μέχρι τώρα γνωστών χρησμών.[1]

  1. Άμεσος: Δίνονταν από το ιερατείο άμεσα κατόπιν συμβουλής της ιερής πρωθιέρειας, (η εκάστοτε Πυθία), η οποία έπεφτε σε έκσταση, καθώς μασούσε φύλλα δάφνης και εισέπνεε τον ατμό που αναδύεται από το βάραθρο. Τα ακαταλαβίστικα λόγια της ιέρειας τα ερμήνευαν οι μάντεις (οι εκάστοτε χρησμωδοί) και κατόπιν τα μετέτρεπαν σε ποιητικό εξάμετρο και τα ανακοίνωναν στον ερωτώντα.[2]
  2. Έμμεσος: Δίνονταν από το ιερατείο αφού πρώτα οι μάντεις εσυμβουλεύοντο το πέταγμα των πουλιών η το θόρυβο από το θρόισμα της ιερής Δρυός καθώς και από την ξαφνική εμφάνιση διάφορων καιρικών φαινομένων.
  1. χρησμοδότης: (χρησμός και δίδω) Αυτός που χρησμοδοτεί, ο μάντης, ο προφήτης.[3]
  2. χρησμολόγος: (χρησμός και λόγος) Αυτός που προσπαθεί να ερμηνεύσει τον χρησμό.
  3. χρησμωδός, -οί: (χρησμός και ωδή) Αυτός ή αυτοί που μεταφέρουν τον χρησμό σε έμμετρο ποιητικό λόγο.
  4. χρησμοδόχος: (χρησμός και δέχομαι) Αυτός στον οποίο απευθύνεται ο χρησμός.
  1. Υδρία Cambridge Ηλιος. Αθήνα: εκδόσεις τέσσερα έψιλον. 1992. ISBN 0-521-39528 3.  |first1= missing |last1= in Authors list (βοήθεια)
  2. Ηρόδοτος. «Βιβλίο πρώτο, Κλειώ». Ιστορία. 
  3. Υπερλεξικό της Νεοελληνικής Γλώσσας. Αθήνα: Αφοι Παγουλάτου Ο.Ε. ISBN 960-7208-00-5.