Αίγλη Ι (τορπιλοβόλο)
 |
Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές. |
| Πληροφορίες | |
|---|---|
| Ναυπηγείο | German VULKAN Werks AG. Stettin–Bredow |
| Έξοδα κατασκευής | 500.000 μάρκα |
| Ένταξη σε υπηρεσία | 1914 |
| Δίδυμα σκάφη | Αλκυόνη Ι, Αρέθουσα, Δάφνη ΙΙ, Δωρίς Ι και Θέτις ΙΙ |
| Γενικά χαρακτηριστικά | |
| Εκτόπισμα | 145 τόνοι |
| Μήκος | 45 μέτρα |
| Πλάτος | 4,8 μέτρα |
| Βύθισμα | 1,2 |
| Πρόωση | 2.400 ΒΗΡ |
| Ταχύτητα | 21 κόμβοι |
| Οπλισμός | 1 πυροβόλο 37χιλ., 3 Τ/Σ (τύπου Σβάρτσκωφ) 45εκ |
Το τορπιλλοβόλο Αίγλη Ι / 02, 60, 120 ήταν ένα από τα έξι ομοίου τύπου τορπιλλοβόλα πλοία που παραγγέλθηκαν από την Ελληνική κυβέρνηση στα ναυπηγεία VULCAN του Στετίνου της Γερμανίας το 1912 αντί του ποσού των 500.000 μάρκων έκαστο και ναυπηγήθηκε το 1912-1914. Κατέπλευσε στην Ελλάδα τον Μάιο του 1914.
Το 1916 με τον αποκλεισμό κατασχέθηκε από τους Γάλλους και χρησιμοποιήθηκε στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο με γαλλικό πλήρωμα. Επεστράφη σε άθλια κατάσταση το 1917 όταν συμμάχησε η Ελλάδα με την Αντάντ. Το υπόλοιπο χρονικό διάστημα χρησιμοποιήθηκε εντατικά σε πολλές επιχειρήσεις συνοδείας νηοπομπών στο Αιγαίο για προστασία από τα Γερμανικά υποβρύχια. Το 1919 στη Μικρασιατική Εκστρατεία προσκολλήθηκε στην Ελληνική μοίρα Κωνσταντινούπολης, έλαβε μέρος σε πλείστες επιχειρήσεις κατά την εκστρατεία αυτή καθώς και στην (αρχική) εκκένωση του Ελληνικού πληθυσμού από τη Σμύρνη. Στο διάστημα του μεσοπολέμου χρησιμοποιήθηκε σε βοηθητικές υπηρεσίες. Με την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου έλαβε αμέσως μέρος σε επιχειρήσεις στο Αιγαίο με κυβερνήτη τον αντιπλοίαρχο Ι. Ναξάκη. Στις 21 Απριλίου 1941 ανέφερε κατάρριψη Γερμανικού αεροσκάφους. Τρεις μέρες μετά, στις 24 Απριλίου του 1941 διατάχθηκε η αυτοβύθισή του κοντά στις νήσους Φλέβες του Σαρωνικού μετά από ανεπανόρθωτες ζημιές που είχε υποστεί σε αεροπορική επιδρομή.
Τα άλλα πλοία ομοίου τύπου που παραγγέλθηκαν στη Γερμανία ήταν τα: Αλκυόνη Ι, Αρέθουσα, Δάφνη ΙΙ, Δωρίς Ι και Θέτις ΙΙ.
Μετά τη μετασκευή το 1926 έφερε 2 Τ/Σ των 45εκ., μηχανή παλινδρομική 2600 ΒΗΡ και μέγιστη ταχύτητα 21 κόμβοι. Το δε 1940 η μέγιστη ταχύτητά του ήταν 19 κόμβοι.
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Κ. Παΐζης Παραδέλης "Τα πλοία του Ελληνικού πολεμικού ναυτικού 1830-1979" Εκδ. ΓΕΝ σελ.12, 16-17.