Όριον Αθηνών
Το Όριον Αθηνών ήταν επαρχιακή διοικητική μονάδα, δοιικητική περιφέρεια μικρότερη του θέματος[1], της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας.
Η διαίρεση αναφέρεται πρώτη φορά στην Partitio Romaniae τον 13ο αιώνα και καταλάμβανε την σημερινή Αττική έως τον ισθμό της Κορίνθου, ο Ζακυθηνός προτείνει πιθανότατα ότι συμπεριελάμβανε την Αίγινα και Σαλαμίνα λόγω που την ίδια εποχή αποτελούσαν κοινή εκκλησιαστική περιφέρεια, κυριότερη πόλη ήταν η Αθήνα[1]. Η περιφέρεια διοικούνταν από άρχοντα και έπειτα από προνοητή υπαγόμενο στον πραίτορα Ελλάδος και Πελοποννήσου[1].
Από πηγές αναφέρονται άρχοντες και προνοητές Αθηνών οι :
- Στέφανος, σπαθάριος, τον 9ο αιώνα
- Νικήτας, στράτορας, τον 8ο-9ο αιώνα
- Ανάργυρος, διοικητής,τον 8ο-9ο αιώνα
- Χριστόφορος, διοικητής, τον 8ο-9ο αιώνα
- Σισίννιος, βασιλικός πρόεδρος,τον 8ο-9ο αιώνα
- Νικόλαος, πρόεδρος, τον 12ο αιώνα
- Μιχαήλ, βεστάρχης και προνοητής, τον 12ο αιώνα
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Διονύσιος Α. Ζακυθηνός, Μελέται περί της διοικητικής διαιρέσεως και της επαρχιακής διοικήσεως εν τω Βυζαντινώ κράτει[νεκρός σύνδεσμος], 1941, σελ. 270, 271