Όρη Σαραουάτ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Συντεταγμένες: 18°16′2″N 42°22′5″E / 18.26722°N 42.36806°E / 18.26722; 42.36806

Όρη Σαραουάτ
Κορυφογραμμές του Σαραουάτ, όπως φαίνονται από την κοιλάδα Χαμπάλα στην Άμπχα, Σαουδική Αραβία
Χάρτης
Ύψος3.666 μέτρα
ΧώρεςΣαουδική Αραβία

Τα Όρη Σαραουάτ (αραβικά: جِبَالُ ٱلسَّرَوَاتِ‎‎), επίσης γνωστά ως Σαράτ,[1] είναι μια οροσειρά στο δυτικό τμήμα της Αραβικής Χερσονήσου. Με μια ευρεία έννοια, εκτείνονται παράλληλα με την ανατολική ακτή της Ερυθράς Θάλασσας και επομένως περιλαμβάνει τα όρη Φαϊφά,[2] Ασίρ[3] και Χετζάζ,[4][5] τα οποία μπορεί να θεωρηθούν ότι συμπεριλαμβάνουν το Μαδιάμ.[6] Με μια στενή έννοια, τα όρη Σαραουάτ ξεκινούν στο Ασίρ στη νότια Σαουδική Αραβία και εκτείνονται στον Κόλπο του Άντεν στο νότο, διασχίζοντας ολόκληρη τη δυτική ακτή της Υεμένης, σε αυτό που ήταν η Βόρεια Υεμένη, και επεκτείνεται ανατολικά σε μέρος αυτού που παλαιότερα ήταν η Νότια Υεμένη, που το διασχίζει παράλληλα με τον Κόλπο του Άντεν.[7]

Γεωλογία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Αυτά τα βουνά είναι κυρίως βραχώδη αν και ορισμένα περιέχουν βλάστηση. Πολλές από τις κορυφές είναι αρκετά νέες και οδοντωτές, αλλά μερικές είναι ομαλότερες από τις καιρικές συνθήκες. Κοντά στα σύνορα της Υεμένης, τα Σαραουάτ αρχίζουν να εξαπλώνονται σε μεμονωμένες κορυφές και η Χετζάζ στρέφεται από ένα βράχο σε μια σταδιακή ανάβαση μέχρι το Υεμενικό Οροπέδιο. Στην Υεμένη, τα Σαραουάτ χωρίζονται στα δυτικά και κεντρικά υψίπεδα, όπου τα δυτικά υψίπεδα δέχονται πολλές βροχοπτώσεις, περισσότερο από οπουδήποτε αλλού στη χερσόνησο και τα κεντρικά υψίπεδα έχουν τα υψηλότερα βουνά στη χερσόνησο. Ένα πολύ δραματικό μέρος των υεμενικών Σαραουάτ είναι τα Τζάμπαλ Χαράζ,[8] όπου μερικές κορυφές φτάνουν τα 3.000 μέτρα, αλλά οι καταβάσεις και οι θεάσεις από τα βουνά είναι συγκλονιστικές. Ορισμένα πόδια των βουνών βρίσκονται μόλις 500 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, αλλά οι κορυφές τους είναι στα 2.800-3.000 μέτρα. Όλα τα βουνά πάνω από 3.000 μέτρα βρίσκονται στην Υεμένη, το υψηλότερο από τα οποία είναι το Τζαμπάλ αν-Ναμπί Σουαΐμπ κοντά στην πρωτεύουσα Σαναά. Στα 3.666 μέτρα, το Τζαμπάλ αν-Ναμπί Σουαΐμπ είναι επίσης η υψηλότερη κορυφή στην Αραβία.[1][7]

Γεωλογικά, τα Σαραουάτ αποτελούν μέρος της Αραβικής Ασπίδας και αποτελούνται κυρίως από ηφαιστειακό πέτρωμα. Οι δυτικές πλαγιές καταλήγουν απότομα κοντά στην ακτή της Ερυθράς Θάλασσας, ενώ η ανατολική πλευρά της οροσειράς έχει πιο απαλή κλίση προς τα κάτω και διασταυρώνεται με ουάντι που υποστηρίζουν τη γεωργία ειδικά στις νότιες άκρες των Σαραουάτ, όπου τα βουνά αντιμετωπίζουν τους μουσώνες. Μεταξύ των πόλεων που βρίσκονται μέσα στα Σαραουάτ είναι η πρωτεύουσα της Υεμένης, Σαναά, που βρίσκεται κοντά σε μερικές από τις υψηλότερες κορυφές των Σαραουάτ.[1][7]

Άγρια ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μπαμπουίνος ο αμαδρυάς κοντά στο Ταΐφ στο Χετζάζ.

Η παρουσία της αραβικής λεοπάρδαλης αναφέρθηκε εδώ.[9][10] Οι μπαμπουίνοι οι αμαδρυείς είναι παρόντες τόσο στην Υεμένη όσο και στη Σαουδική Αραβία.

Συλλογή εικόνων[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Ρόμπερτ Ντ. Μπάροους (2010). Historical Dictionary of Yemen. Rowman & Littlefield. σελίδες 5–340. ISBN 978-0-8108-5528-1. 
  2. «ThePlace: Fifa Mountains in Jazan». 15 Φεβρουαρίου 2019. Ανακτήθηκε στις 17 Φεβρουαρίου 2019. 
  3. Όβερστριτ, Ουίλιαμ Κόρτνεϊ (1977). Tertiary laterite of the As Sarat Mountains, Asir Province, Kingdom of Saudi Arabia. 2. Directorate General of Mineral Resources. σελίδες iii–2. 
  4. Μαντάλ, Ραμ Μπαχαντούρ (1990). «VI: A Regional Geography». Patterns of Regional Geography: World regions. Νέο Δελχί, Ινδία: Concept Publishing Company. σελ. 354. ISBN 8-1702-2292-3. 
  5. Nasr, Seyyed Hossein (2013). «1: The Holiest Cities of Islam». Mecca the Blessed, Medina the Radiant: The Holiest Cities of Islam. Tuttle Publishing. ISBN 978-1-4629-1365-7. 
  6. Scoville, Sheila A. (2006). «3». Gazetteer of Arabia: a geographical and tribal history of the Arabian Peninsula. 2. Akademische Druck- u. Verlagsanstalt. σελ. 288. ISBN 0-7614-7571-0. 
  7. 7,0 7,1 7,2 ΜακΛάφλιν, Ντάνιελ (2008). «1: Background». Yemen. Bradt Travel Guides. σελ. 3. ISBN 978-1-8416-2212-5. 
  8. Cook, John· Farmer, G. Thomas (12 Ιανουαρίου 2013). «VI: Land and Its Climates». Climate Change Science: A Modern Synthesis. 1 – The Physical Climate. Springer Science & Business Media. σελ. 334. ISBN 978-9-4007-5757-8. 
  9. Judas, J.; Paillat, P.; Khoja, A.; Boug, A. (2006). «Status of the Arabian leopard in Saudi Arabia». Cat News Special Issue 1: 11–19. http://www.catsg.org/fileadmin/filesharing/3.Conservation_Center/3.2._Status_Reports/leopard/Judas_et_al_2006_Status_of_the_Arabian_Leopard_in_Saudi_Arabia.pdf. 
  10. Spalton, J. A.; Al-Hikmani, H. M. (2006). «The Leopard in the Arabian Peninsula – Distribution and Subspecies Status». Cat News (Special Issue 1): 4–8. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-12-16. https://web.archive.org/web/20201216011835/http://www.yemenileopard.org/files/cms/reports/Cat_News_Special_Issue_1_-_Arabian_leopard.pdf. Ανακτήθηκε στις 2020-11-29. 
  11. ΜακΛάφλιν, Ντάνιελ (2008). «3: Sana'a». Yemen. Bradt Travel Guides. σελ. 67. ISBN 978-1-8416-2212-5.