Μετάβαση στο περιεχόμενο

Έμεριχ Γιένεϊ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Έμεριχ Γιένεϊ
Προσωπικές πληροφορίες
Ημερ. γέννησης22 Μαρτίου 1937 (1937-03-22) (87 ετών)
Τόπος γέννησηςΆγκρις, Ρουμανία
Ύψος1,76 μ.
ΘέσηΜέσος
Επαγγελματική καριέρα*
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1955-1956ΦΚ ΟΤΑ Αράντ21(2)
1957-1969Στεάουα Βουκουρεστίου254(7)
1969-1971Κάισερισπορ30(4)
Σύνολο305(14)
Εθνική ομάδα
ΠερίοδοςΟμάδαΣυμμ.(Γκ.)
1959-1964Ρουμανία12(0)
Προπονητική καριέρα
ΠερίοδοςΟμάδα
1975-1978Στεάουα Βουκουρεστίου
1978-1979ΦΚ Μπίχορ Οράντεα
1981-1982ΦΚΜ Τιργκόβιστε
1983-1984Στεάουα Βουκουρεστίου
1984-1986Στεάουα Βουκουρεστίου
1986-1990Ρουμανία
1991Στεάουα Βουκουρεστίου
1992-1993Ουγγαρία
1993Βίντεοτον ΦΚ
1993-1994Στεάουα Βουκουρεστίου
1995-1996Πανιώνιος
1996ΦΚ Ουνιβερσιτάτεα Κραϊόβα
1998-2000Στεάουα Βουκουρεστίου
2000Ρουμανία
* Οι συμμετοχές και τα γκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο για τα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).

Ο Έμεριχ Γιένεϊ (ρουμ.: Emeric-Alexandru Jenei - ουγγρ.: Imre Jenei) γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου 1937 στο Άγκρις (Agriş) της επαρχίας Άραντ της δυτικής Ρουμανίας και προέρχεται από την ουγγρική μειονότητα της χώρας. Υπήρξε διεθνής ποδοσφαιριστής με τη Ρουμανία και επιτυχημένος προπονητής στη Στεάουα Βουκουρεστίου, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών το 1986, καθώς και στις εθνικές ομάδες Ρουμανίας και Ουγγαρίας. Θεωρείται ένας από τους καλύτερους προπονητές ποδοσφαίρου της Ρουμανίας. Τη σεζόν 1995-96 εργάστηκε στην Ελλάδα, στον Πανιώνιο.

Ως ποδοσφαιριστής ο Γιένεϊ ήταν αμυντικός μέσος. Ξεκίνησε το 1955 στην Φλάμουρα Ρόζι (Flamura Roşie Arad), γνωστή μεταγενέστερα ως ΟΥΤΑ Άραντ (FCM UTA Arad) αλλά έκανε μεγάλη καριέρα από το 1957 ως το 1969, όταν αγωνίστηκε στην κορυφαία ομάδα της χώρας, τη Στεάουα Βουκουρεστίου, με την οποία έπαιξε σε περισσότερα από 250 παιχνίδια. Τέλειωσε την καριέρα του στην Τουρκία αγωνιζόμενος για δυο χρόνια στην ομάδα της Καισάρειας: Κάισερισπορ (Kayserispor). Με τη Στεάουα κατέκτησε τρία πρωταθλήματα (1959-60, 1960-61, 1967-68) και τέσσερα Κύπελλα Ρουμανίας (1961–62, 1965–66, 1966–67, 1968–69).

Από το 1959 ως το 1964 αγωνίστηκε 12 φορές με την εθνική Ρουμανίας, με την οποία έλαβε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1964 στο Τόκιο, όπου η Ρουμανία κατέλαβε την πέμπτη θέση.

Χρονιές Σύλλογος Συμμετοχές Γκολ
1955-1956 Φλάμουρα Ρόζι Άραντ 21 2
1957-1969 Στεάουα Βουκουρεστίου 254 7
1969-1971 Κάισερισπορ 30 4
Σύνολο 305 13
Χρονιές Εθνικές ομάδες Συμμετοχές Γκολ
1959-1964  Ρουμανία 12 0

Όταν σταμάτησε να αγωνίζεται ο Γιένεϊ εργάστηκε ως προπονητής, γνωρίζοντας μεγάλες επιτυχίες. Ξεκίνησε ως βοηθός προπονητή στη Στεάουα το 1972 και από το 1975 ανέλαβε α΄ προπονητής της ομάδας, οδηγώντας την σε δύο τίτλους (1975-76, 1977-78) και στο νταμπλ το 1976. Συνέχισε σε άλλες ρουμανικές ομάδες, για να επιστρέψει το 1983 στη Στεάουα. Στη δεύτερη θητεία του με την ομάδα του Βουκουρεστίου πήρε άλλα δυο πρωταθλήματα (1984-85, 1985-86) και έκανε το νταμπλ το 1985. Όμως, το σημαντικότερο επίτευγμά του ήταν η πορεία της Στεάουα προς την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στις 7 Μαΐου 1986 στη Σεβίλη, όταν επικράτησε επί της Μπαρτσελόνα με 2-0 στα πέναλτι έπειτα από ένα άγονο 0-0.

Η κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου, η μοναδική που έχει καταφέρει ρουμανική ομάδα, είχε ως αποτέλεσμα να προσληφθεί ως ομοσπονδιακός προπονητής στην εθνική Ρουμανίας. Παρέμεινε τέσσερα χρόνια και οδήγησε τη Ρουμανία στην τελική φάση του παγκοσμίου κυπέλλου το 1990, για πρώτη φορά έπειτα από είκοσι χρόνια.

Τον Απρίλιο του 1991 επέστρεψε για άλλη μια φορά στη Στεάουα αλλά έμεινε μόλις οκτώ μήνες. Το 1992-1993 προσλήφθηκε στην εθνική Ουγγαρίας αλλά δεν κατάφερε κάτι αξιόλογο. Το καλοκαίρι του 1993 επέστρεψε για ακόμα μια φορά στη Στεάουα, την οποία οδήγησε στην κατάκτηση ενός ακόμα πρωταθλήματος.

Τη σεζόν 1995-96 ήρθε στην Ελλάδα, στον Πανιώνιο, αλλά δεν κατάφερε πολλά πράγματα. Η ομάδα έκανε ελάχιστες νίκες και ακροβατούσε κοντά στις θέσεις του υποβιβασμού. Τελικά, το Φεβρουάριο του 1996 απολύθηκε, αλλά παρά την αλλαγή προπονητή ο Πανιώνιος υποβιβάστηκε.[1]

Ο Γιένεϊ συνέχισε τη σεζόν στην Ουνιβερσιτάτεα Κραϊόβα (FC Universitatea Craiova), όπου έμεινε για λίγους μόνο μήνες (δέκα ματς). Το 1998 επέστρεψε ξανά στη Στεάουα, με την οποία κατέκτησε το Κύπελλο Ρουμανίας το 1998–99.

Η τελευταία του ενασχόληση με την προπονητική, πριν αποφασίσει να σταματήσει, ήταν το 2000, όταν κλήθηκε να εργαστεί στην εθνική Ρουμανίας. Η ομάδα είχε ήδη προκριθεί στην τελική φάση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος υπό την καθοδήγηση του Βίκτορ Πίτουρκα (Victor Piţurcă) αλλά ο προπονητής απολύθηκε έπειτα από κάποιο σκάνδαλο με ποδοσφαιριστές. Ο Γιένεϊ κατάφερε να οδηγήσει τη Ρουμανία ως τα προημιτελικά της διοργάνωσης, μια από τις πιο καλές στιγμές της εθνικής Ρουμανίας. Στην τελευταία αυτή δουλειά του κάθησε στον πάγκο της εθνικής για 11 ματς.

Τα επόμενα χρόνια διετέλεσε πρόεδρος της ποδοσφαιρικής ομάδας Μπίχορ (FC Bihor Oradea), εργάστηκε για τη ρουμανική ομοσπονδία και συχνά μετέχει σε τηλεοπτικές μεταδόσεις ως σχολιαστής.

  • Ως ποδοσφαιριστής
    • Πρωταθλήματα Ρουμανίας (3): 1959-60, 1960-61, 1967-68.
    • Κύπελλα Ρουμανίας (4): 1961–62, 1965–66, 1966–67, 1968–69.
  • Ως προπονητής
    • Κύπελλο Πρωταθλητριών: 1986
    • Πρωταθλήματα Ρουμανίας (5): 1975-76, 1977-78, 1984-85, 1985-86, 1993-94
    • Κύπελλα Ρουμανίας (3): 1975-76 (νταμπλ), 1984–85 (νταμπλ), 1998–99

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]