Μετάβαση στο περιεχόμενο

Άννα Καρίμα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άννα Καρίμα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1871
Μπερντιάνσκ
Θάνατος6  Μαρτίου 1949
Σόφια
Τόπος ταφήςΚεντρικό Νεκροταφείο της Σόφιας
ΨευδώνυμοАнна Карима
Χώρα πολιτογράφησηςΒουλγαρία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΒουλγαρικά[1]
Ρωσικά[1]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας[2]
μεταφράστρια
δημοσιογράφος άποψης
σουφραζέτα
επιμελήτρια[3]
πεζογράφος[4]
θεατρική συγγραφέας[4]
δασκάλα[4]
Οικογένεια
ΣύζυγοςΓιάνκο Σακάζοφ
ΤέκναΙβάν Σακάζοφ
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Η Άννα Καρίμα (1871-1949) ήταν Βουλγάρα συγγραφέας, μεταφράστρια, εκδότρια, δημοσιογράφος, σουφραζέτα και ακτιβίστρια για τα δικαιώματα των γυναικών. Ήταν συνιδρύτρια της Βουλγαρικής Ένωσης Γυναικών και διετέλεσε πρόεδρός της από το 1901 έως το 1906.

Ήταν κόρη του εμπόρου σιταριού Τόντορ Βέλκοβ και εργαζόταν ως δασκάλα. Το 1888 παντρεύτηκε τον σοσιαλιστή Γιάνκο Σακάζωφ. Έκανε την πρώτη της εμφάνιση και έγινε γνωστή ως συγγραφέας το 1891. Το 1894 η οικογένεια μετακόμισε στη Σόφια, όπου η ίδια δραστηριοποιήθηκε στο πλαίσιο της κοινωνικής μεταρρύθμισης. Το 1897 ίδρυσε την εταιρεία «Συνείδηση» και άρχισε να κάνει εκστρατεία για την εκπαίδευση των γυναικών. Μια από τις εκστρατείες της ήταν να ιδρύσει τμήμα γυναικών στο Πανεπιστήμιο της Σόφιας. Από το 1899 εξέδιδε την εφημερίδα «Γυναικεία Φωνή» μαζί με την Τζούλια Μαλίνοβα και το 1901 συνίδρυσαν την Βουλγαρική Ένωση Γυναικών, με την Καρίμα ως πρώτη πρόεδρό της. Η οργάνωση αυτή αποτελούσε ομπρέλα των 27 τοπικών γυναικείων οργανώσεων που είχαν ιδρυθεί στη Βουλγαρία από το 1878. Ιδρύθηκε ως απάντηση στους περιορισμούς των γυναικών στην εκπαίδευση και στην πρόσβαση στη τριτοβάθμια εκπαίδευση την δεκαετία του 1890 με στόχο την περαιτέρω πνευματική ανάπτυξη και συμμετοχή των γυναικών. Το 1906, η Καρίμα αποχώρησε από την Βουλγαρική Ένωση Γυναικών και ίδρυσε την αντίπαλη γυναικεία οργάνωση «Ίσα Δικαιώματα» (1908- 1921). Περιόδευσε στη χώρα δίνοντας διαλέξεις για την μεταρρύθμιση των δικαιωμάτων των γυναικών. Το 1918 άνοιξε το πρώτο κέντρο ημερήσιας φροντίδας για εργαζόμενες μητέρες στη Βουλγαρία. Εξορίστηκε για πολιτικούς λόγους από το 1921 έως το 1928.