Μπούμπουκας Αχαΐας

Μπούμπουκας
	Μπούμπουκας
Διοίκηση
Χώρα	Ελλάδα
Περιφέρεια	Δυτικής Ελλάδας
Δήμος	Καλαβρύτων
Δημοτική Ενότητα	Καλαβρύτων
Γεωγραφία
Γεωγραφικό διαμέρισμα	Πελοποννήσου
Νομός	Αχαΐας
Υψόμετρο	725
Έκταση	0,143
	δεδομένα

Συντεταγμένες: 38°0′43.6″N 21°58′25.0″E / 38.012111°N 21.973611°E / 38.012111; 21.973611

Ο Μπούμπουκας είναι χωριό του Νομού Αχαΐας κτισμένος σε υψόμετρο 725 μέτρων σε έναν εύφορο λόφο, το Κολοφώνι. Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2011 είναι 24 κάτοικοι^[1].

Τοποθεσία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή επηρεάζεται κυρίως από τον Ερύμανθο, γι' αυτό και διαθέτει πολλά νερά τα οποία προέρχονται κυρίως από τα χιόνια που πέφτουν στο βουνό αλλά και από τον ποταμό Σελινούντα στου οποίου την πεδιάδα καταλήγουν. Απέχει 23,4 χλμ. από τα Καλάβρυτα. Στην περιοχή υπάρχουν πάρα πολλά μικρά χωριά, γνωστά ως Καλαβρυτοχώρια. Τα κοντινότερα χωριά είναι το Μάνεσι, στου οποίου την Τοπική κοινότητα ανήκει διοικητικά ο Μπούμπουκας, και το Κρυονέρι.

Κλίμα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό έχει γενικά ορεινό κλίμα, συχνότερες βροχές και χαμηλότερες θερμοκρασίες. Πολλές φορές το χειμώνα χιονίζει ενώ και τα καλοκαίρια είναι πιο δροσερά. Έχει ιδανικό κλίμα για όλων των ειδών καλλιέργειες.

Χλωρίδα και πανίδα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή κυρίως έχει δάση από πουρνάρια, πεύκα και πλατάνια. Η πανίδα περιλαμβάνει ασβούς, λαγούς, αλεπούδες, τσακάλια, νυφίτσες, αγριογούρουνα, κουνάβια ενώ εικάζεται ότι υπάρχουν και βίδρες. Τα σημαντικότερα πτηνά που απολαμβάνουν το όρος από ψηλά στον ουρανό είναι ο χρυσαετός, το γεράκι, ο καρβουνιάρης,ο δρυοκολάπτης, η τσίχλα, ο χιονοψάλτης, το κοτσύφι, ο σταχτοπετροκλής, η πέρδικα, η μπεκάτσα, το σπουργίτι και τα κορακοειδή: κοράκι, κουρούνα, καρακάξα, καλιακούδα και κίσσα.

Το χωριό[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο χωριό υπάρχουν πολλά πέτρινα κτίσματα τα οποία τόσο στο παρελθόν όσο και τώρα χρησιμοποιούνται είτε για σπίτια είτε για αποθήκες σιτηρών και στάνες ζώων. Στην είσοδο του χωριού υπάρχει ένας νερόμυλος το οποίο είναι σπάνιο φαινόμενο για την περιοχή καθώς με μια μικρή έρευνα μπορεί να διαπιστωθεί ότι δεν υπάρχουν άλλοι στα γύρω χωριά. Η ύδρευση των κατοίκων γινόταν (παλαιότερα κυρίως) από δυο βρύσες. Τα σημαντικότερα κτίσματα είναι το παλιό σχολείο και 3 εκκλησίες και το νεκροταφείο του χωριού. Μέσα στο χωριό από καταστήματα υπάρχει πλέον μόνο ένα μικρο παντοπωλείο ενώ για όλες τις περαιτέρω ανάγκες τους οι κάτοικοι πηγαίνουν είτε στο Μάνεσι είτε στα Καλάβρυτα.

Βρύσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το χωριό υδρεύεται από δυο βρύσες των οποίων το νερό προέρχεται από τις πηγές στην περιοχή με το τοπικό όνομα "Κεφαλόβρυσο". Η πρώτη βρύση είναι στην είσοδο του χωριού, διαθέτει μια πέτρινη κρήνη και προορίζεται κυρίως για χρήση από ανθρώπους. Η δεύτερη βρύση είναι στο δρόμο για την τοποθεσία με την τοπική ονομασία "Μίχνη" και διαθέτει 2 πέτρινες κρήνες ενώ προορίζεται κυρίως για ζώα καθώς αυτή είναι η περιοχή με τα περισσότερα κτήματα και χωράφια του χωριού. Και οι δυο ανακαινίστηκαν "πρόσφατα" με δαπάνη για την πρώτη του συλλόγου του χωριού, όταν τότε πρόεδρος ήταν ο Θ.Ι. Παρασκευάς, τον Αύγουστο του 1976. Η δεύτερη μετά από δωρεά του Α. Κωνσταντάρα προς τιμή των γονέων του, Αλκιβιάδου και Κατίνας, το 1973.

Νερόμυλος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο νερόμυλος αυτός εκτός του ότι είναι σπάνιο κτίσμα για την περιοχή δηλώνει και οι το χωριό παλαιότερα είχε παραγωγή σε σιτηρά. Το νερό που γύριζε το μύλο προέρχεται από την πρώτη βρύση του χωριού, "έτρεχε" πάνω σε μια υπερυψωμένη υδρορροή, το "μυλαύλακο", και καταλήγει σε ένα μεγάλο μεταλλικό χωνί, το "μυλοβάγενο", στο οποίο πέφτει και γυρίζει το μύλο. Ο μύλος με τη σειρά του κινεί τις μυλόπετρες και αλέθει το σιτάρι ή το καλαμπόκι. Το νερό έπειτα κυλά κάτω από το πάτωμα του κτίσματος του μύλου και χύνεται σε ένα παραπόταμο του Σελινούντα.

Το Κεφαλόβρυσο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Στο κεφαλόβρυσο βρίσκονται οι πηγές που τροφοδοτούν το χωριό με νερό. Το νερό αυτό προέρχεται από το χιόνια που πέφτουν το χειμώνα στον Ερύμανθο και καταλήγει μέσο ρυακιών στο ποτάμι. Από το νερό αυτό τροφοδοτούνταν οι βρύσες του χωριού ενώ σήμερα, μετά την κατασκευή εν ως σύγχρονού υδραγωγείου, και όλα τα σπίτια του.

Η Μίχνη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η περιοχή της "Μίχνης" είναι νοτιοανανατολικά του χωριού και πρόκειται για ένα δάσος από πλατάνια στο οποίο έχουν τοποθετήσει τραπέζια για πικ - νικ. Η βλάστηση αποτελείται κυρίως, εκτός από μεγάλα και ψηλά πλατάνια, από άγρια ρίγανη. Στην περιοχή υπάρχει άλλη μια εκκλησία του χωριού στην οποία τελούνται και πολλά τοπικά έθιμα μέχρι σήμερα.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έντονα καταγεγραμμένη ιστορία του χωριού δεν υπάρχει το μόνο που ξέρουμε είναι πως τα χωριά αυτά χρονολογούνται πίσω στην Τουρκοκρατία. Από το χωριό κατάγονταν ο Νικόλαος Κανατσούλιας στρατιώτης του 6ου Συντάγματος Πεζικού που πολέμησε στον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο του 1940, καθώς και ο Αλκιβιάδης Παρασκευάς του Αθανασίου στρατιώτης του 90ού Συντάγματος Πεζικού, ο οποίος σκοτώθηκε στις 9-3-1941 στο Ύψωμα 800 (Δυτικό Μπούμπεσι).

Λοιπά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μπούμπουκας ανήκει στο Δήμο Καλαβρύτων, στην Τοπική κοινότητα του Μανεσίου ενώ διαθέτει και δικό του σύλλογο. Κάθε χρόνο οργανώνονται εκδηλώσεις για τα χωριά του Δήμου Καλαβρύτων ενώ στέλνονται ευχετήριες κάρτες και οργανώνεται κοπή πρωτοχρονιάτικης πίτας από το σύλλογο.