Το μαγεμένο μέρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Το μαγεμένο μέρος
Εικονογράφηση έκδοσης του 1901
ΣυγγραφέαςΝικολάι Γκόγκολ
ΤίτλοςЗаколдованное место
ΓλώσσαΡωσικά
Ημερομηνία δημοσίευσης1832
Μορφήδιήγημα
ΠροηγούμενοΟ Ιβάν Φιόντοροβιτς Σπόνκα και η θεία του
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το μαγεμένο μέρος (ρωσικός τίτλος: Иван Фёдорович Шпонька и его тётушка) ή Ο μαγικός κύκλος είναι διήγημα του Ρώσου συγγραφέα Νικολάι Γκόγκολ. Είναι το τελευταίο διήγημα του δεύτερου τόμου της συλλογής Βραδιές σε ένα αγρόκτημα κοντά στη Ντικάνκα που εκδόθηκε το 1832.[1]

Το χειρόγραφο έχει χαθεί και η ακριβής χρονολόγηση συγγραφής του έργου είναι αδύνατη αλλά θεωρείται ότι γράφτηκε το 1829-1830.

Όπως και στην τελευταία ιστορία του πρώτου τόμου,Το χαμένο γράμμα, αφηγητής είναι ο Κοζάκος Φομά Γκριγκόριεβιτς, ο ηλικιωμένος διάκος της εκκλησίας της Ντικάνκα, που λέει ότι η ιστορία αφορά τον παππού του. [2]Δύο βασικά μοτίβα εμπλέκονται στην ιστορία: η απόκτηση ενός θησαυρού και οι ενέργειες των διαβολικών δυνάμεων σε «μαγεμένα» μέρη.[3]

Υπόθεση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο αφηγητής εξηγεί ότι η ιστορία διαδραματίζεται όταν ήταν ακόμη 11χρονο παιδί. Ο πατέρας του με τον έναν γιο πήγε στην Κριμαία για να πουλήσει καπνό, αφήνοντας στο σπίτι τη γυναίκα του, τον αφηγητή και τα δύο αδέλφια του και τον παππού ο οποίος καλλιεργούσε αγγούρια και πεπόνια - μια κερδοφόρα επιχείρηση, τα πουλούσε σε ταξιδιώτες. Το βράδυ φτάνουν αρκετές άμαξες και όλοι είναι παλιοί γνώριμοι του παππού. Φιλήθηκαν, άναψαν τσιγάρο, άρχισαν να συζητούν και να πίνουν. Ο παππούς ζήτησε να χορέψουν τα εγγόνια, οι καλεσμένοι διασκέδαζαν, σε λίγο σηκώθηκε να χορέψει και ο ίδιος. Χόρευε περίφημα, μέχρι που έφτασε σε ένα μέρος, κοντά στον λαχανόκηπο όπου τα πόδια του κοκάλωσαν.[4] Απέδωσε το παράξενο φαινόμενο σε διαβολική ενέργεια και προσπάθησε ξανά - χωρίς αποτέλεσμα. Πίσω του κάποιος γέλασε. Κοιτάζοντας τριγύρω, δεν αναγνώρισε το μέρος: είχε βρεθεί σε ένα άγνωστο χωράφι. Αμέσως, κατάλαβε πού βρισκόταν, πίσω από τον κήπο του παπά, στο νεκροταφείο. «Εκεί τον έσυρε το κακό πνεύμα!». Μέσα στο σκοτάδι βρήκε ένα μονοπάτι και είδε ένα φως σε έναν τάφο εκεί κοντά. Θησαυρός! - σκέφθηκε ο παππούς και σημάδεψε το μέρος. Όταν γύρισε στο σπίτι, οι ταξιδιώτες είχαν φύγει και τα παιδιά κοιμόντουσαν.[3]

Ο παππούς βρίσκει το καζάνι, εικονογράφηση του 1912

Την επόμενη μέρα, ο παππούς του Φομά εξερευνά το μέρος όπου δεν μπορούσε να χορέψει την προηγούμενη και διαπιστώνει ότι αυτό το σημείο είναι ικανό να τον μεταφέρει μαγικά στο νεκροταφείο όπου είχε σημαδέψει το μέρος. Καθώς ξαναβρίσκεται εκεί, σκάβει και βρίσκει ένα καζάνι, ενώ δίπλα του εμφανίζεται ο διάβολος με τη μορφή πουλιού, πρόβατου και αρκούδας, που με φρικτό τρόπο προσπαθεί να τον τρομοκρατήσει. Δεν φοβάται όμως, αρπάζει το καζάνι και επιστρέφει στο σπίτι.[5]

Τους λέει τι βρήκε, αλλά όταν ανοίγει το καζάνι βρίσκει μέσα βρωμιές. Από εκείνη την ημέρα δεν εμπιστεύεται ποτέ ξανά τον διάβολο και κάνει τον σταυρό του κάθε φορά που πλησιάζει σε ένα σημείο που έχει ακούσει ότι κάτι δεν πάει καλά. Επίσης, έφραξε το μέρος όπου δεν μπορούσε να χορέψει και είπε σε όλους να πετούν τα σκουπίδια και τα αγριόχορτα που μαζεύουν εκεί. Στο μαγεμένο μέρος, «τίποτε καλό δεν φύτρωσε ποτέ: ό,τι φυτρώνει, είναι αδύνατο να εξηγηθεί: το καρπούζι — δεν είναι καρπούζι, η κολοκύθα — δεν είναι κολοκύθα, το αγγούρι — δεν είναι αγγούρι.... ο διάβολος μόνο ξέρει τι είναι!»[6]

Μετάφραση στα ελληνικά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ο μαγικός κύκλος, μετάφραση Κίρα Σίνου, εκδόσεις Καστανιώτης, 1988. [7]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]